هیرکانی در آتش؛ یک ماه سوختن و هنوز راهحل قطعی در دست نیست.جنگلهای هیرکانی در بخش الیت یک ماه است بیوقفه میسوزند و عملیات زمینی و هوایی هنوز نتوانسته آتش را مهار کند. صخرهها، شیبهای ۸۰ درصدی و دید محدود خلبانان باعث شده مهار آتش به کندترین شکل ممکن پیش برود و درخواست کمک خارجی نیز نگرانیها را کم نکرده است. این حریق به آزمونی جدی برای توان مدیریت بحران کشور تبدیل شده است.
رکنا، ایران در مجامع بینالمللی محیط زیست از حقوق بنیادین خود محروم مانده است؛ تحریمها و زور کشورهای توسعهیافته باعث شده حتی وقتی اقدامات بزرگی مثل حذف فلر و توسعه انرژیهای تجدیدپذیر انجام میشود، مردم اثر ملموس آن را نبینند. رئیس مرکز امور بینالملل سازمان حفاظت محیط زیست میگوید: «حضور ما در جلسات جهانی حیاتی است، چون هر غیبت میتواند یک حق مسلم کشور را از بین ببرد.»
اجرای شب گذشته نمایش «کازابلانکا» در تهران با حادثه همراه شد؛ جایی که گروه اجرایی با قطع فوری نمایش برای رسیدگی به وضعیت بحرانی یک تماشاگر، نمونهای از حرفهایگری و انسانیت را رقم زدند؛ اقدامی که جعفر گودرزی، رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران، آن را «لحظهشرافت صحنه» توصیف کرد.
مدیر منابع طبیعی مازندران – منطقه نوشهر با تشریح جزئیات دو آتشسوزی اخیر در جنگلهای هیرکانی اعلام کرد که برخلاف برخی شایعات، هیچگونه حریق یکماهه در این عرصهها رخ نداده و عملیات مهار در حادثه نخست بهطور کامل انجام شده است. وی با تأکید بر صعبالعبور بودن منطقه جدیدِ درگیر آتش و خطرات ناشی از دود و شیب بسیار زیاد، گفت تنها نیروهای متخصص امکان حضور ایمن در محل را دارند و مردم نباید بهصورت خودجوش وارد منطقه شوند، زیرا تمامی تجهیزات و نیروهای لازم در محل مستقر است.
تابلوهای پارک ویژه معلولان در خیابانهای تهران تنها یک علامت ترافیکی نیستند؛ نمادی از حقی شهری هستند که هر روز توسط بیتوجهی شهروندان، ضعف برخورد پلیسی و مناسبسازی ناقص شهری نقض میشود. احترام به این تابلوها یعنی احترام به حضور برابر افرادی که بدون این فضاها حتی امکان انجام سادهترین کارهای روزمره را ندارند، اما هنوز شهر برای دیدن و پذیرش آنان کامل نشده است.
امروز روز کودک است، اما تصویر کودکی که امروز میبینیم، با خاطرات ما فاصلهای عمیق دارد. کودکانی که با گوشیهای هوشمند، بازیهای آنلاین و شبکههای اجتماعی بزرگ میشوند، دیگر صبر و آرامش کودکی نسلهای قبل را تجربه نمیکنند و نیازهایشان شکل تازهای به خود گرفته است. این گزارش تلاش میکند دنیای خواستهها و نیازهای کودک امروز را نشان دهد.
رکنا، «نیما فرید مجتهدی»، دکترای آب و هواشناسی در گفت و گو با رکنا هشدار میدهد که این روند نگرانکننده عقب نشینی کاسپین نه تنها تالابها و جنگلهای تاریخی هیرکانی را تهدید میکند، بلکه کشاورزی ساحلی و سرمایهگذاریهای گردشگری میلیاردی را در شمال کشور با خطر جدی مواجه کرده است.
بحرانهای محیطزیست ایران «اتفاق» نیستند؛ نتیجهی سیاستگذاری نادرست هستند.در جهانی که کشورها با شتاب در حال حفاظت، احیا و سازگاری اقلیمیاند، ایران همچنان درگیر چرخهی آشنای «طرحسازی، تبلیغ، توقف، فراموشی» است. اگر مدیریت آب اصلاح نشود، اگر چاهها بسته نشوند، اگر حقآبهها بازگردانده نشوند، اگر احیای جنگل و تالاب الزامآور و نظارتپذیر نشود، ده سال آینده نه گزارش منتقد میخواهد و نه تحلیل کارشناسی ،تنها بیانیهی رسمی اعلام پایان چندین زیستبوم کشور خواهد بود.
در حالی که شعلههای آتش یکی از بکرترین بخشهای جنگلهای هیرکانی را دو هفته است میبلعند، هیچ عملیات گسترده و مؤثری از سوی سازمان منابع طبیعی دیده نمیشود. مردمی که هر روز شاهد گسترش آتشاند، از « سستی» مسئولان خشمگیناند و خواهان اعزام فوری نیروهای حرفهای و تجهیزات هوایی برای مهار فاجعهایاند که هر ساعت به بهای از دست رفتن بخشی از میراث ملی تمام میشود.
قلعه پرتغالیها در جزیره هرمز، یادگار تاریخی دوره صفوی و یکی از نمادهای حضور پرتغالیها در خلیج فارس، با وجود ثبت در فهرست آثار ملی ایران بیش از دو دهه پیش، امروز متروک و رها شده است. گردشگران و شهروندان از فرسایش دیوارها و نبود امکانات بازدید مناسب خبر میدهند و این وضعیت، شکافی عمیق بین وظایف قانونی وزارت میراث فرهنگی و واقعیتهای حفاظت از آثار تاریخی را نشان میدهد.