پلیسِ ایران ، از آلیاژِ دنیاگرایی بدور است

جان نثاران فراجا ،کُنج عافیت را درعین گمنامی و بی ادعایی ، رها کرده اند و آن چنان زیربار مسئولیت امنیت وطن رفتند که شانه هایشان پنهان شد؛ تا نشان و درجه بر آنها درج نشود . دلاوریِ خود را به رُخ نمی کشندو از گمنامیِ خود پرده برنمی‌دارند . از همه هستی خود می گذرند  تا خاطراتِ خود را بر سنگ صبور بنویسند . پلیسِ ایران، با افتخار وکیلِ تسخیری ایرانیان می باشد و هر گونه کوتاهیِ دیگران را  بهانه ای برای کم کاری خود نمی داند.

کارکنان فراجا در کنار دفاعِ بَدِ بعضی کوته فکران ، حمله های خوب علیه دشمنان این مرز وبوم انجام می دهند؛ خود را درگیر نکو داشت ، بزرگداشت و گرامیداشت نمی‌دانند و بدون هرگونه ملاحظات مصلحت جویانه ، برای دفاع از کیان این ملت، نقش قهرمانان بی هیاهو را ایفا می‌کنند. جنونِ جوانی خودرا قربانی تلخی رخدادهای امنیتی،  انتظامی و اجتماعی می گردانند.از صَلاح کشور با سِلاحی به  نام سینه سِتَبر ، مراقبت می کنند و تنبیه هر متجاوز بد اندیش را با شَرَنگ تلخِ نبردِ جانانه و تاریخی، پاسخ می دهند.

پیش روی پیش دستانه اشرار و ارازل را با عقب نشینی پاسخ نمی دهند بلکه ، تاخت وتاز شجاعانه را نثار آنان می کنند‌.با ایمانِ بی ریا ، مناعتِ بی غرور ،عشقِ بی هوس، تنهاییِ با شکوه ،تاریخِ غرورِ ایران را می سازند . از ریایِ فردی ،چشم داشت سازمانی و مسابقه دنیایی بدور هستند و هیچ ادعایی جز سربازی وطن و فداییِ ملت ندارند.

سربازان، درجه داران و افسران فراجا بدور از عنصر خودخواهی و آلیاژ دنیاگرایی برای وجاهت و تفاخر این ملت و آبرو سازی تقویم ایران ، هیچ اولویتی جز فداکاری روحی و ایثار جان خود در عین محجوبیت و مظلومیت،  ندارند .

محمدرضا طورانی 

فوق دکترای رسانه‌های اجتماعی