هشدار: مصرف مکمل منیزیم با این داروها ممنوع

وی تاکید می‌کند که ترکیب اشتباه منیزیم با برخی داروها، موجب کاهش اثر دارو یا حتی ایجاد عوارض ناخواسته می‌شود.

تداخل منیزیم با آنتی‌بیوتیک‌ها

به گفته «راکشا شاه»، کارشناس تغذیه، آنتی‌بیوتیک‌های گروه فلوروکینولون مانند «سیپروفلوکساسین» و «ملوفلوکساسین» و نیز گروه تتراسایکلین مثل «داکسی‌سایکلین» و «مینوسایکلین»، بیشترین تداخل را با مکمل‌های منیزیم دارند. منیزیم در روده به این دسته از آنتی‌بیوتیک‌ها متصل شده و ترکیبات نامحلول ایجاد می‌کند که جذب آنها را به‌شدت کاهش می‌دهد. توصیه می‌شود مکمل منیزیم حداقل دو تا شش ساعت قبل یا بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک استفاده شود.

داروهای درمان پوکی استخوان

دکتر «دانیل اتکینسون» نیز درباره این موضوع توضیح می‌دهد: کمبود منیزیم می‌تواند در ایجاد پوکی استخوان موثر باشد، اما مصرف خوراکی این مکمل ممکن است جذب برخی داروهای درمان این بیماری مانند «آلندرونات» را کاهش دهد. این مشکل مانع از جذب دارو می‌شود و احتمال کاهش اثر درمانی دارو را به همراه دارد. بهتر است «بیس‌فسفونات‌ها» مانند آلندرونات با معده خالی و یک لیوان آب مصرف شده و حداقل ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بعد از آن، هیچ مکمل منیزیمی یا آنتی‌اسید حاوی منیزیم استفاده نشود.

داروهای فشار خون

به گفته دکتر اتکینسون، داروهایی مانند آملودیپین که به‌عنوان مسدودکننده کانال کلسیم عمل می‌کنند، می‌توانند تحت تاثیر منیزیم قرار گیرند؛ زیرا منیزیم نیز از طریق مشابهی اثر می‌گذارد. مصرف همزمان این داروها با منیزیم ممکن است موجب کاهش بیش‌ازحد فشار خون شود که احتمال ایجاد سرگیجه، غش و حتی مشکلات قلبی را به همراه دارد. افرادی که داروهای فشار خون مصرف می‌کنند باید قبل از آغاز مصرف مکمل منیزیم با پزشک مشورت کنند.

داروهای ادرارآور

بر اساس گزارش ایندیپندنت، قرص‌های ادرارآور یا دیورتیک‌ها به دو دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شوند: دیورتیک‌های لوپ و تیازیدی مانند «فوروزماید» و «هیدروکلروتیازید» که سطح منیزیم بدن را کاهش می‌دهند، و دیورتیک‌های نگهدارنده پتاسیم مانند «اسپیرونولاکتون» که ممکن است سطح منیزیم را بیش از اندازه افزایش دهند. اگر سطح منیزیم بیش از حد بالا برود، ممکن است علائمی مانند تهوع، ضعف و کاهش ضربان قلب بروز کند. توصیه می‌شود افراد مصرف‌کننده دیورتیک، سطح منیزیم خون خود را به‌طور منظم و تحت نظر پزشک بررسی کنند.

تداخل با آمفتامین‌ها

دکتر ویلیامسون در این رابطه می‌گوید: منیزیم می‌تواند سطح قلیایی معده را افزایش دهد، در حالی که داروهایی مثل آمفتامین‌ها برای جذب بهتر به محیط اسیدی نیاز دارند. این تغییر باعث جذب سریع‌تر دارو شده و احتمال وقوع عوارض جانبی یا کاهش اثر دارو را به دنبال دارد. برای پیشگیری از این مشکلات، مکمل منیزیم و آمفتامین‌ها باید با چند ساعت فاصله مصرف شوند.

علائم هشداردهنده تداخل منیزیم با داروها

- استفراغ یا تهوع مداوم

مصرف منیزیم برای سلامت بدن ضروری است، اما آگاهی از نحوه تداخل آن با داروها اهمیت ویژه‌ای دارد. اگر از داروهای نامبرده یا هر داروی تجویزی دیگری استفاده می‌کنید، پیش از افزودن مکمل منیزیم به برنامه روزانه خود حتماً با پزشک مشورت کنید. رعایت این نکات کمک می‌کند از تاثیر مثبت مکمل‌ها و همچنین اثرات درمانی داروها بهره‌مند شوید و خطرات احتمالی را به حداقل برسانید.