رضا ایرانمنش از کما خارج شد / نعیمه نظام دوست خبر داد

به گزارش گروه چهره ها رکنا: نعیمه نظام دوست در جدیدترین پستی که در ایسنتاگرامش منتشر کرده است درباره آخرین وضعیت بازیگر مشهور ایرانی رضا ایرانمنش خبر داده است.

نعیمه نظام دوست در شرح این فیلم به پیگیری چندباره خود درباره وضعیت سلامتی این بازیگر اشاره کرد و اینطور نوشت:

دوستان عزیزم یادتونه چندماه پیش از وضعیت رضا ایرانمش براتون فیلم گذاشتم و بعدش خیلی از شما عزیزانم پیگیر شرایط رضاجان شدین ، بعد از اون فیلم هرچی باهاش تماس گرفتم که برم ملاقاتش جواب نداد که نداد و اینقدر پیگیرش شدم تا بلاخره همین چند شب پیش توسط عزیزی شماره جدیدی ازش پیدا کردم و بهش زنگ زدم ، متوجه شدم بعد از تماس آخرمون دوباره راهی بیمارستان شده و مدتها کما بوده و الان در شهر زادگاهش در کرمان زندگی میکنه و هنوز از مچ پا بی حسی داره و با فیزیوتراپی داره تلاش میکنه که بتونه راه بره ، من پیج رضا جان رو میذارم دیگه این گوی و این میدون خودتون باهاش تماس حاصل کنید و کاری از دستتون برمیاد از پزشک و دارو و محبت کردن ، محبتتون رو ازش دریغ نکنید و بهش بگید که چقدر دلتنگش هستین و بهش روحیه بدین ، همکاران محترم یه حال و احوالپرسی چیزی ازمون کم نمیکنه به خدا ، فقط بگیم به یاد رفیقمون هستیم ، دمتون گرم . رضا جان خودش این فیلم رو برام فرستاد که براتون به اشتراک بگذارم.

رضا ایرانمنش کیست؟

رضا ایرانمنش در سال ۱۳۴۶ در جیرفت در استان کرمان متولد شد. او در سال ۱۳۶۵ ازدواج می‌کند و در سال ۱۳۶۹ مدرک فوق لیسانس کارگردانی خود را از دانشگاه تربیت معلم دریافت می‌کند. او در بیش از ۶۰ فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی حضور داشته‌است. در سال ۱۳۷۲ برای بازی در فیلم سجاده آتش نامزد دریافت بهترین بازیگر نقش اول مرد در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر شد. او همچنین از جانبازان جنگ ایران و عراق است. وی در عملیات‌های متعددی حضور داشت و در عملیات والفجر ۸ به علت استشمام گاز خردل، جانباز شیمیایی می‌شود.[۲] به گزارش خبرنگار سینمایی فارس، «رضا ایرانمنش» بازیگر سینما و تلویزیون در روزهای پایانی فروردین‌ماه ۱۳۹۱ به کما رفت، اما در ۲۵ فروردین به هوش آمد. وی پس از به هوش آمدن در مصاحبه با خبرگزاریها گفت:

من تقریباً ۱۷ بار به بیمارستان رفتم، ۴ سال پیش هم یک بار به کما رفتم، شاید باورتان نشود اما من ۴ ساعت کاملاً مرده بودم و بعد از ۴ ساعت دوباره برگشتم. خاطرات واضحی را به یاد دارم، احساس می‌کردم در خلأ هستم، می‌توانستم خیلی سریع به هر جا که اراده کنم بروم. اما دلم نمی‌آمد از کنار جسمم آن طرف‌تر بروم، مثل یک رؤیا بود. یکی از بچه‌ها از به‌هوش آمدن من - بعد از یک ماه کم هوشی- فیلم گرفته بود، در فیلم دیدم که گریه و التماس می‌کنم و همه را به قرآن قسم می‌دهم که نمی‌خواهم برگردم، من سبک و رها بدون هیچ دردی در ابرها بودم، اما هر لحظه به زمین نزدیک‌تر می‌شدم دلم نمی‌خواست برگردم. اما بالاخره برگشتم و دوباره سنگین شدم دوباره دردها برگشتند. قبل از هوشیاری کامل صدای بوق دستگاه‌ها به من یادآوری می‌کردند که برگشته‌ام و می‌فهمم دوباره به «آتیه» آمده‌ام.»آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.