معجزه دوچرخه‌ سواری: کاهش احتمال زوال عقل با یک ورزش ساده!

به گزارش رکنا، رفت‌وآمد با دوچرخه نه‌تنها راهی برای کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل و حفظ محیط‌زیست است، بلکه می‌تواند با کاهش خطر ابتلا به زوال عقل همراه باشد. تحقیقات جدید حاکی از آن است که این فعالیت باعث محافظت از بخشی از مغز مرتبط با حافظه می‌شود. پژوهش مشترک محققان دانشگاه علوم و فناوری هواتشونگ چین و دانشگاه سیدنی تایید می‌کند که انجام فعالیت‌های بدنی متوسط و دائمی، به همراه تحریک ذهنی، ممکن است از آسیب‌های عصبی جلوگیری کند.

یافته‌های پژوهش

بر اساس مقاله این پژوهش، بین سبک حمل‌ونقل فعال و کاهش خطر ابتلا به زوال عقل ، ارتباط معناداری وجود دارد. محققان سلامت عمومی تقریبا نیم میلیون نفر از افراد میان‌سال در بریتانیا با میانگین سنی ۵۶ سال را بررسی کردند تا رابطه احتمالی بین روش‌های حمل‌ونقل و خطر زوال عقل مشخص شود. فعالیت‌های حمل‌ونقل به چهار دسته تقسیم شدند.

این پژوهش نشان داد افرادی که بیشتر با دوچرخه رفت‌وآمد انجام می‌دهند، به طور کلی ۱۹ درصد کمتر در معرض زوال عقل، ۲۲ درصد کمتر در معرض آلزایمر، ۴۰ درصد کمتر در معرض زوال عقل زودهنگام (قبل از ۶۵ سالگی) و ۱۷ درصد کمتر در معرض خطر زوال عقل در سنین بالاتر هستند.
نتایج تصویربرداری‌ مغزی نشان داد که دوچرخه‌سواری تاثیر مثبت بر افزایش حجم ده ناحیه ماده خاکستری مغز دارد.

چرا دوچرخه سواری ؟

از دلایل محتمل کاهش خطر زوال عقل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نیاز به فعالیت‌های فیزیکی
• لزوم مسیریابی و تصمیم‌گیری
• حضور بیشتر در فضای آزاد و برخورداری از هوای تازه
• ضرورت حفظ هوشیاری هنگام دوچرخه‌سواری

تمام این عوامل به همراه تاثیرات ژنتیکی مانند واریانت ژن APOE4 مرتبط با آلزایمر، توسط دانشمندان مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

چشم‌انداز جهانی

طبق تحقیقات، زوال عقل در سراسر جهان روبه‌افزایش است؛ به‌ویژه با رشد جمعیت فرد مسن‌ها. داشتن یک روش موثر و کم‌هزینه مانند دوچرخه‌سواری می‌تواند گزینه مناسبی برای کاهش این خطر باشد. محققان همچنین معتقدند ترویج دوچرخه‌سواری به‌عنوان یک مدل حمل‌ونقل پایدار، به‌طور قابل توجهی برای سلامت عمومی در میان افراد میانسال و سالمند مفید است.

طبق پیش‌بینی‌ها، تعداد مبتلایان به زوال عقل در سطح جهان از ۵۵ میلیون نفر در سال ۲۰۱۹ به ۱۳۹ میلیون نفر تا سال ۲۰۵۰ خواهد رسید؛ بنابراین اقدامات پیشگیرانه همچنان ضروری است.

این پژوهش در معتبرترین ژورنال‌های علمی منتشر شده و بازتاب گسترده‌ای در میان جوامع علمی داشته است.