شهربانو منصوریان: من با افتخار مدالم رو تقدیم به رئیس جمهور کردم، در خانواده‌ای ضعیف به دنیا آمدم برای همین به ما می‌گفتند خواهران غریب و...!

اهدای مدال المپیک به حسن روحانی. شهربانو منصوریان از مدت‌ها قبل وعده این کار را داده بود اما هرگز موقعیتی پیش نیامده بود که او چهره به چهره رئیس‌جمهور قرار بگیرد، از او تشکر کند و مدالش را به روحانی بدهد. سفر رئیس‌جمهور برای دیدار با مردم اصفهان در آستانه انتخابات، بهترین فرصت بود تا بانوی ووشوی ایران کار خودش را عملی کند. هماهنگی‌های لازم انجام شد و شهربانو شد یکی از مهمانان ویژه این مراسم. مدالش همراهش بود و وقتی نوبت به او رسید سلامی به رئیس‌جمهور کرد و گفت: «این مدال برای من خیلی ارزش دارد، با افتخار تقدیمش می‌کنم به شما آقای رئیس‌جمهور.» حس خوبی برای منصوریان بود. حسی که تا مدت‌ها فراموشش نخواهد کرد. او این کار را خیلی دلی انجام داده و حالا به خودش می‌بالد که توانسته نقش مؤثری داشته باشد و یک قدم برای اعتلای ایران بردارد.

*روز یک‌شنبه به دیدار رئیس‌جمهور در نقش جهان رفتید و مدال خودتان را به حسن روحانی تقدیم کردید.

با افتخار این کار را کردم. من قبلاً هم گفته بودم که می‌خواهم مدالم را اهدا کنم. قرار بود در یک مراسم و دیدار این مدال را به رئیس‌جمهور بدهم که خدا را شکر این اتفاق در دیدار مردمی با اهالی اصفهان افتاد و من هم یکی از مهمانان ویژه بودم و شخصاً مدالم را به آقای روحانی تقدیم کردم.

ایشان حرف خاصی به شما نزدند؟

رئیس‌جمهور تشکر ویژه‌ای کردند. بیشتر من حرف زدم تا ایشان. از آقای روحانی خواستم تا نگاه ویژه‌ای به ورزش بانوان و به ویژه شهرستان سمیرم داشته باشند. ما در سمیرم باشگاه ورزشی خیلی خوب نداریم که بخواهیم تمرین کنیم. همیشه از کمبود سالن رنج برده‌ایم. رئیس‌جمهور را دیدم اما چیزی برای خودم نخواستم و هر آنچه که به گوش روحانی رساندم به خاطر مردم شهرم بود.

*نگران نیستید از اینکه بعداً علیه شما واکنش‌های متفاوتی نشان بدهند. خیلی از ورزشکاران بوده‌اند که این کار را انجام داده‌اند و...

اصلاً. افتخار هم می‌کنم. من دلی این کار را کردم. هیچ وقت یادم نمی‌رود. من در خانواده‌ای ضعیف به دنیا آمدم. به ما می‌گفتند خواهران غریب. خیلی سختی کشیدم. تا الان هم هیچ‌کس حمایتی از ما نکرده است. من کرایه اتوبوس نداشتم بروم تمرین. در اصفهان اردو می‌زدیم و من نان و پنیر می‌خوردم. سه وعده تمرین می‌کردم و روم نمی‌شد به مدیر باشگاهم بگویم تحلیل بدنی دارم. بعضی مواقع سرم در مسابقات گیج می‌رفت. اصلاً کسی گفت منصوریان کجایی؟ الان هم دوست داشتم مدالم را بدهم به آقای روحانی.

*شما روز یک‌شنبه در نقش جهان بودید. استقبال از رئیس‌جمهور چطور بود؟

تا چشم کار می‌کرد آدم بود. نقش جهان بسته شده بود و خیابان فردوسی هم همین طور. من در عمرم دروغ نگفته‌ام. عکس هم انداخته‌ام. خیلی شلوغ بود. سوزن را می‌انداختید پایین نمی‌آمد. اصلاً نقش جهان جا نبود. مردم مجبور شده بودند بروند بیرون از نقش جهان. همه خودجوش آمده بودند. از سمیرم هم مردم شهر من خودجوش آمده بودند. من بنرهای زیادی را هم دیدم.

* بحثی که این روزها مطرح است ورود بانوان به اماکن ورزشی است. نظر شما در این مورد چیست؟

یک دغدغه است. من امروز سمیرم مسابقه دارم اما مردم نمی‌دانند. هیچ‌کسی نمی‌داند اصلاً چطوری از ووشو خرجم را در می‌آورم اما وقتی سکه می‌گیریم همه می‌بینند. کسی فشار تمرین و مبارزه را نمی‌بیند. حضور بانوان در ورزشگاه‌ها هم روحیه ما را بالا می‌برد و هم مردم را با ورزش بانوان آشنا می‌کند. من می‌گویم باید نگاه ویژه‌ای به بچه‌های رزمی شود. خیلی‌ها نمی‌آیند با خانم‌ها قرارداد ببندند چون می‌گویند بُعد تبلیغاتی ندارد. قرارداد 5 میلیونی در یک سال واقعاً کافی است؟ به نظرم بها دادن به بانوان یکی از نکات ویژه است که می‌تواند آینده خوبی را رقم بزند. ارزش بانوان ما بیشتر از این حرف‌هاست.