لیلا دختر رشتی از 20 سالگی عاشق بوی چوب شد + فیلم گفتگو

به گزارش رکنا، در هر جامعه ای حرفه های متعددی وجود دارد که هرکدام سختی ها و در عین حال دنیای زیبای خود را دارند. یکی از این حرفه های منحصر به فرد و کاربردی در زندگی فردی و اجتماعی افراد نجاری است که نحوه برش زدن چوب و طراحی آن نوعی هنر محسوب می شود؛ حال اگر یک خانم در کشورمان به این حرفه مشغول باشد قضیه جالب تر هم می شود. به همین بهانه گفتگویی را با لیلا آوخ از نجاران توانمند و خلاق کشورمان انجام داده ایم که در ادامه خواهید خواند.

خودتان را معرفی کنید و از تحصیلات تان بگویید.

لیلا آوخ هستم متولد 26 بهمن 1359 که لیسانس ادبیات فارسی دارم.

خانم آوخ! حرفه شما نجاری است که به عنوان یک زن مخصوصا در ایران شغل بسیار جالبی است. کمی در این باره توضیح بدهید؛ اینکه چه شد وارد این حرفه شدید و از چه سنی استارت کار را زدید؟

 14سال مدرس نقاشی بودم و نقاشی می کردم و در کنارش کارهای چوبی مثل منبت و معرق و ماکت سازی!  چون در ماکت سازی مهارت بالایی داشتم خود به خود وارد حرفه نجاری شدم، ولی نمی دانستم که این حرفه برای خانم ها قدغن اعلام شده است! خواستم که به مراکز فنی حرفه ای رجوع کنم برای آموزش درست تکنیک ها ولی هیچ کس و هیچ جا مرا قبول نکردند ، گفتند این حرفه برای خانم ها نیست و من تازه آن موقع فهمیدم که نجاری برای خانم ها تعریف شده نیست . به همین دلیل عزمم را جزم کردم که به هر شکلی که شده وارد این حرفه شوم و نهایتا به صورت تفریحی از سن 20 سالگی ولی به صورت جدی از 29 سالگی به نجاری مشغول شدم.

برخورد خانواده با حرفه تان چطور بود؟

خیلی عادی و معمولی... مثل همیشه

دوره نجاری را زیر نظر اساتید مربوط یاد گرفتید؟  در کل چند سال برای آن وقت گذاشتید؟

نه، من از هیچ کس نجاری را یاد نگرفتم چون اصلا حاضر نبودند به من یاد بدهند و این کار را برای من نوعی جرم می دانستند! من به شکل خودآموز وارد این حرفه شدم و با آزمون و خطا کارم را جلو بردم.

آیا در طول انجام کار آسیب هم دیدید؟

فقط یک بار آن هم موقعی که برای اولین بار دستگاه میخکوب را دیدم ، نمی دانستم کارش به چه صورت است ، ضامن را فشار دادم که انگشتم با چوب میخ شد و به هم چسبید.

از سختی های این حرفه بفرمایید.

واقعا نمی دانم باید از کجایش بگویم!!!

مردم به عنوان یک خانم چقدر به شما اعتماد دارند ، آیا سفارش نجاری برایتان می فرستند؟

بعد از گذشت این همه سال اگر دروغ نگویم می توانم اعتراف کنم که بیش از 90 درصد مردها هنوز به من و امثال من بی اعتمادند و 95 درصد مشتری های من فقط خانم ها هستند.

خانم آوخ! روزانه چقدر کار می کنید؟

به طور معمول از 9 صبح تا 9 شب مشغول کار نجاری هستم ولی گاهی کمی بیشتر هم می شود.

شما کارگاه نجاری و شاگرد برای تدریس نجاری هم دارید؟

بله؛ کارگاه دارم که 3 نیروی کار در آن مشغول کارند. شاگرد هم دارم در کلاس نجاری.

ازدواج کردید؟

خیر؛ (با خنده)

حس تان نسبت به چوب چیست؟

دوستش دارم؛ یک حس ناشناخته است که انگار مدام صدام می کند.

شما بیشتر کارهای سفارشی می سازید یا برای دل خودتان هم چیزی ساخته اید؟

به دلیل داشتن اقساط زیاد اغلب کار سفارشی می زنم . چون کارهایی که باب دل خودم است اغلب در بین عموم جا افتاده نیست کمتر عرضه می کنم ولی برای دل خودم پیکره تراشی می کنم؛ مجسمه سازی و کار حجم.

توصیه تان به خانم هایی که به نجاری علاقه دارند چیست؟

دوست دارم به آنها بگویم فقط عاشق بوی چوب بودن کافی نیست. اگر واقعا به نجاری علاقه دارند باید صبوری کنند و علاقه شدید به خلق کردن داشته باشند؛ حالا به هر شکلی.

راستی شما چند تا خواهر و برادرید و شما بچه چندم هستید؟

ما فقط 2 تا خواهریم و من بچه دوم و درواقع آخری هستم.

آیا در خانه فرد دیگری هم به این حرفه مشغول است؟

خیر. در 2 خاندان مادری و پدری به جز من هیچ کس مشغول این کار نیست.

شما در رشت سکونت دارید؛ آیا کیفیت چوب های بخش های مختلف شمال باهم فرق دارد؟

بله؛ من ساکن رشت هستم. به دلیل رطوبت بیش از حد هوا چوب هایی که اغلب نجارها استفاده می کنند نراد روسی است چون موریانه نمی زند ولی مرغوب ترین و زیباترین چوب های جنگلی و داخلی متعلق به شرق گیلان است که چون موریانه می زند متاسفانه مردم استقبال نمی کنند.

آیا ازسوی ارگان های دولتی از حرفه تان نجاری حمایت می شود؟

خیر؛ تا به امروز که هرگز هیچ گونه کمک و حمایتی نشده است.

با توجه به تورم موجود در اقتصاد کشور چقدر شما در خرید و تحویل کارهایتان تفاوت قیمت را حس می کنید؟

خب طبیعتا خیلی زیاد... خیلی زیاد و طاقت فرسا اما چون تلاشم بر این است که مختصر جواب بدهم کمی توضیحش سخت است!

آیا شما تنها زن نجار در ایران هستید؟

نه؛ من تنها زن نجار ایران نیستم ولی با توجه به قدمت حضورم در بازار صنفی من اولین زن نجار هستم.

در پایان اگر حرف ناگفته ای دارید بفرمایید.

از شما و پایگاه خبری رکنا تشکر می کنم که این فرصت را در اختیارم قرار دادید تا بتوانم درباره حرفه ام بگویم. ضمنا لازم است بگویم که 35 تا از شاگردهای خودم الان در سراسر رشت آتلیه نجاری مستقل خودشان را بر پا کردند و من به آنها افتخار می کنم و از این بابت که زنان شجاع و مستقل و کاربلد تحویل جامعه دادم کمی از خودم راضی ام.