غیرمنتظره اما واقعی: پیوند مرموز چشم ها و گوش ها چیست؟
رکنا: دانشمندان ارتباطی عجیب میان نحوه پلک زدن و شنوایی کشف کردهاند. تحقیقات نشان میدهد هرچه گوش دادن دشوارتر باشد، کمتر پلک میزنیم که نشانه تمرکز و هوشیاری بیشتر مغز است.
به گزارش رکنا، بر اساس یافتههای تحقیقاتی تازه، ارتباطی شگفتانگیز میان پلک زدن و توانایی شنوایی انسان آشکار شده است. این مطالعه نشان میدهد که شیوه پلک زدن افراد میتواند شاخصی برای وضعیت تمرکز ذهنی و میزان تلاشی باشد که مغز برای درک صداها به کار میبرد، بهویژه در محیطهای چالشبرانگیز.
ارتباط پلک زدن با تمرکز شنوایی
پیش از این، پلک زدن عمدتاً در حوزه بینایی مورد بررسی قرار میگرفت، اما اکنون دانشمندان آن را نشانهای ظریف از چگونگی مدیریت توجه و منابع توسط مغز میدانند. یافتههای جدید حاکی از آن است که هرچه درک گفتار برای ما دشوارتر باشد، تعداد دفعات پلک زدن ما نیز کاهش مییابد. این توقفها یا مکثها در پلک زدن، در واقع، نشاندهنده افزایش هوشیاری و تمرکز عمیقتر مغز است.
جزئیات پژوهش دانشگاه کنکوردیا
محققان دانشگاه کنکوردیا (Concordia) برای بررسی این پدیده، دو آزمایش مستقل طراحی کردند. فرضیه اولیه این بود که پلک زدن فراتر از یک واکنش فیزیکی صرف برای مراقبت از چشم عمل میکند و میتواند سیگنالهایی از فعالیت مغزی را منعکس کند. نتایج این بررسیها نشان داد که پلک زدن مستقیماً با فرایندهای فکری مرتبط است و به افراد کمک میکند تا نویزهای مزاحم پسزمینه را نادیده بگیرند و بتوانند بر گفتار فردی در یک محیط پر سروصدا تمرکز کنند.
در طول این آزمایشها، دو گروه از شرکتکنندگان در محیطی آرام و با استفاده از عینکهای ردیاب چشمی، به جملاتی با سطوح مختلفی از نویز پسزمینه و شدت نور گوش دادند. ثبت دقیق زمان آغاز و پایان هر پلک زدن ، امکان تحلیل دقیق الگوهای رفتاری را فراهم آورد.
نتایج کلیدی و واکنش به محیط
بررسی دادهها آشکار ساخت که در مواجهه با محیطهای پر سروصدا که درک گفتار در آنها دشوار است، پلک زدن افراد به طور قابل توجهی کند میشود. هر مکث در این شرایط، گواهی آرام بر تلاش ذهنی برای پردازش اطلاعات شنیداری بود. این اثر در محیطهایی با نور بسیار زیاد یا بسیار کم، که چشمها نسبت به تغییرات نوری حساستر عمل میکنند، تشدید شد و کاهش نرخ پلک زدن مشهودتر از محیطهای با نور متوسط بود.
دکتر پنهلوپه کوپال، نویسنده اصلی این تحقیق، تأکید کرد: «ما صرفاً به طور تصادفی پلک نمیزنیم. در واقع، هنگامی که اطلاعات مهم و برجسته ارائه میشوند، به صورت سیستماتیک از تعداد دفعات پلک زدن خود میکاهیم.» او افزود که افراد هنگام گوش دادن فعال به جملات، کمتر از لحظات قبل یا بعد از آن پلک میزنند و این سرکوب در محیطهای شلوغتر که پیگیری گفتار دشوارتر بود، بسیار چشمگیرتر بود. با وجود تفاوتهای فردی در تعداد دفعات پلک زدن (از ۱۰ تا ۷۰ بار در دقیقه)، الگوی کلی مشخص بود: پلک زدن کمتر، نشانهای از تلاش برای گوش دادن در میان سروصدا است.
اهمیت و چشمانداز آینده
نویسندگان این مطالعه اشاره کردند که پلک زدن میتواند به عنوان یک معیار تکمیلی برای ارزیابی «گوش دادن با تلاش » مورد استفاده قرار گیرد. در حالی که مطالعات قبلی بر اندازه مردمک چشم متمرکز بودند، این تحقیق نشان میدهد که زمان و تعداد دفعات پلک زدن میتواند به خوبی تلاشهای مغزی را بازتاب دهد و راهی ساده و کمزحمت برای سنجش تفکر، هم در آزمایشگاه و هم در زندگی روزمره، فراهم میآورد.
محققان خواستار انجام مطالعات عمیقتر برای بررسی الگوهای پلک زدن در وظایف پیچیدهتر و در گروههای متنوعتری از افراد هستند. هدف بعدی آنها، شناسایی لحظه دقیق از دست رفتن مناظر یا صداها به دلیل پلک زدن و درک تأثیر این مکثهای کوچک بر تجربه ما از جهان است.
این یافتههای پیشگامانه در مجله معتبر Trends in Hearing منتشر شده است.
ارسال نظر