آیا این ۹ عادت شما را باهوش نشان می دهد یا تنبل؟
رکنا: برخی رفتارهای روزمره که به‌ظاهر تنبلی به نظر می‌رسند، می‌توانند نشان‌دهنده هوش بالاتر و خلاقیت بیشتر افراد باشند. پژوهش‌های جدید ارتباط میان این عادت‌ها و توانایی‌های ذهنی برتر را آشکار کرده‌اند.
به گزارش رکنا، از خیالبافی و دیر بیدار شدن تا پرهیز از گفت‌وگوهای سطحی، ۹ عادت روزمره معرفی شده‌اند که برخلاف تصور بسیاری، ارتباطی مستقیم با هوش بالا و توانمندی ذهنی افراد دارند.
ممکن است در طول زندگی بارها بابت عادات ساده یا به ظاهر «تنبلی»آمیز خود مورد انتقاد یا سرزنش اطرافیان قرار گرفته باشید. اما پژوهش‌های علمی نشان داده‌اند که برخی از همین عادت‌ها نه تنها زیان‌آور نیستند بلکه می‌توانند بیانگر لایه‌های عمیق‌تر هوش و خلاقیت باشند.
برخی رفتارهایی که ظاهراً منفعلانه هستند، دارای پشتوانه‌ای از فرآیندهای ذهنی پیچیده و خلاقانه درونی هستند. ما در ادامه به بررسی ۹ نمونه از این عادت‌ها می‌پردازیم که به اشتباه به عنوان «تنبلی» در نظر گرفته شده‌اند.
۱. خیال‌پردازی‌های مکرر
خیالبافی ممکن است به چشم برخی، اتلاف وقت جلوه کند. اما تحقیقات حاکی از آن است که این رفتار باعث فعالیت شبکه‌ای به نام «حالت پیش‌فرض» در مغز می‌شود؛ شبکه‌ای که نقش محوری در حل مسائل و تولید خلاقیت دارد. افراد باهوش غالباً در لحظات بی‌هدف به ظواهر، ارتباطات جدیدی میان ایده‌ها می‌سازند.
مطالعات انجام‌شده اثبات می‌کنند کسانی که بهره‌مندی از حافظه کاری قوی‌تری دارند، که این ویژگی مستقیماً با هوش مرتبط است، در فعالیت‌های ساده بیشتر به خیال پردازی مشغول می‌شوند. این نشانگر آن است که ذهن هنگام «حواس‌پرتی» خود در عمق پردازش است.
۲. دیر برخاستن از خواب
اگر شما جزو کسانی هستید که شب‌ها دیر می‌خوابید و صبح‌ها دیرتر بیدار می‌شوید، این ممکن است نشانه‌ای از ساختار مغزی ویژه شما باشد. نظریه‌هایی در زمینه تکامل بیانگر آنند که نیاکان باهوش‌تر توانسته‌اند الگوهای طبیعی خواب خود را تغییر دهند و به فعالیت‌هایی در شب بپردازند که دیگران قادر به انجام آن نبودند.
چرت‌های کوتاه یا دیر برخاستن می‌تواند گویای این باشد که مغز در زمانی خاص بیشترین میزان خلاقیت و توانایی در حل مسائل را به نمایش می‌گذارد.
۳. دوری از گفت‌وگوهای سطحی
فردی که از صحبت درباره مسائل پیش‌پاافتاده و بی‌اهمیت پرهیز می‌کند، معمولاً خواهان مکالمات عمیق‌تر و معنادارتر است. افراد باهوش به جای صرف وقت در حرف‌های بی‌هدف، علاقه‌مند به بررسی ایده‌ها و موضوعات پیچیده‌اند.
این رفتار نه تنها ضداجتماعی نیست، بلکه بازتابی از تمایل برای کشف محرک‌های فکری و گسترش افق‌های دانشی از طریق گفت‌وگوهای چالش‌برانگیز است.
۴. تعلل هوشمندانه
تعلل یا به تعویق انداختن کارها همیشه نشانه‌ای منفی نیست. گاهی این تأخیر می‌تواند فرصتی برای پرورش ایده‌ها و ایجاد خلاقیت‌های تازه فراهم کند. افراد باهوش از این زمان برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر و ارزیابی گزینه‌های مختلف بهره می‌گیرند.
تحقیقات نشان داده‌اند نویسندگان و هنرمندان خلاق به تعلل به عنوان یک استراتژی هدفمند برای ارتقاء کیفیت کارهای خود نگاه می‌کنند. کلید موفقیت در این مسئله، شناخت زمان و دلیل مناسب برای تعویق کار است.
۵. بی‌نظمی در محیط کار
داشتن یک میز شلوغ همیشه به معنای نبود سامان‌دهی نیست؛ بلکه می‌تواند نشانی از ذهن خلاق باشد. بسیاری از افراد برجسته مانند آلبرت انیشتین و مارک تواین در محیط‌های به ظاهر به‌هم‌ریخته فعالیت می‌کردند.
ذهنی که در حال ایجاد ارتباط میان ایده‌های نامرتبط است، معمولاً به محیطی غیرمنظم نیاز دارد. این بی‌نظمی به مغز کمک می‌کند الگوهایی را ببیند که ممکن است در شرایط بسیار منظم پنهان بمانند.
۶. صحبت کردن با خود
صحبت کردن با خود یا به عبارتی «گفتار خصوصی» می‌تواند به فرد در تمرکز و پردازش اطلاعات کمک کند. روان‌شناسان بر این باورند که این رفتار به تقویت فرآیندهای ذهنی و یادگیری کمک می‌کند.
بسیاری از نوابغ اعتقاد داشتند که صحبت با خود، بخش‌هایی از مغز را فعال کرده و مسیرهای عصبی بیشتری برای حل مشکلات پیچیده فراهم می‌کند.
۷. علاقه به تنهایی
انتخاب تنهایی همیشه نشانه‌ای از انزوا نیست. گاهی این امر منعکس‌کننده ذهنی است که در تفکر و خوداندیشی رشد یافته است. افراد باهوش اغلب خلوت را به عنوان فرصتی برای پردازش ایده‌ها و توسعه دانش خود می‌بینند.
نوابغی مثل نیوتن و کانت به خاطر رفتار انزواطلبانه‌شان شناخته شده‌اند؛ اما این خلوت می‌تواند محیطی برای شکوفایی ذهنی و خلاقیت باشد.
۸. پراکندگی توجه
اگر نمی‌توانید روی یک موضوع متمرکز بمانید، شاید دلیلش این باشد که ذهن شما درگیر ایده‌ها و اطلاعات گسترده است. این پراکندگی توجه ممکن است برای ایجاد ارتباطات تازه میان مفاهیم مختلف، یک مزیت باشد.
نوابغ خلاق اغلب از این ویژگی برای یافتن الگوهای نو استفاده می‌کنند و به ارتباطاتی دست می‌یابند که دیگران قادر به رؤیت آن‌ها نیستند.
۹. شک و تردید نسبت به توانایی‌های خود
شک در دانایی، می‌تواند بازتابی از فروتنی ذهنی باشد. تحقیقات نشان داده‌اند افراد با هوش بیشتر، محدودیت‌های دانش خود را بهتر می‌شناسند و این ویژگی آن‌ها را به سمت یادگیری بیشتر و کشف منابع و دیدگاه‌های تازه سوق می‌دهد.
سقراط معتقد بود: «تنها دانایی واقعی، آگاهی به نادانی خویش است.» بنابراین، شک داشتن ممکن است خود نوعی انعکاس از درک عمیق انسان نسبت به گستردگی دانش باشد.
رفتارهایی که اغلب تنبلی یا بی‌اثری تلقی می‌شوند، می‌توانند در واقع بازتابی از هوش بالا و ذهنی منعطف و خلاق باشند. پژوهش‌های علمی تأکید دارند که آنچه به اشتباه ضعف دیده می‌شود، ممکن است رمز توانمندی‌های برجسته ذهن انسان باشد.
ارسال نظر