بهترین گیاهان برای جلوگیری و درمان آلزایمر
رکنا: پژوهشهای جدید مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران نشان میدهد که ترکیبات طبیعی موجود در گیاهان وج و بادرنجبویه میتوانند با جلوگیری از تجمع پروتئین تاو، نقش مؤثری در پیشگیری و درمان بیماری آلزایمر ایفا کنند.

به گزارش رکنا، بر اساس تحقیقات اخیر، ترکیبات طبیعی موجود در گیاهان «وج» و «بادرنجبویه» توانایی منحصر بهفردی در درمان بیماری آلزایمر دارند. عصارههای این گیاهان، حاوی ترکیباتی از جمله آلفا-آسارون و بتا-کاریوفیلین هستند که اثربخشی آنها در مهار تجمع پروتئین تاو، یکی از عوامل اصلی این بیماری، مورد بررسی قرار گرفته است.
تأثیر رایحههای گیاهی در درمان آلزایمر
این پژوهش با عنوان «مطالعه اثر آلفا-آسارون و بتا-کاریوفیلین بر فیبریلاسیون پروتئین تاو با استفاده از داکینگ مولکولی و روشهای آزمایشگاهی»، توسط محققان ایرانی انجام شده است. نتایج این مطالعه نشان میدهد که شکل رایحهای این ترکیبات قادر به کاهش تجمعات پروتئین تاو در سلولهای عصبی مغز است. روش پیشنهادی میتواند بهعنوان یک رویکرد نوین در درمان آلزایمر مورد توجه قرار گیرد.
چالش جهانی آلزایمر
بیماری آلزایمر بهصورت فزایندهای در سراسر دنیا گسترش یافته است و هر ساله افراد بیشتری به این بیماری مبتلا میشوند. این بیماری با تخریب عملکرد مغز باعث مشکلات جدی نظیر اختلالات حافظه و یادگیری میشود و در مراحل پیشرفته، زندگی فرد را تحتالشعاع قرار میدهد. محققان در حال تلاش برای یافتن راهکارهای مؤثر برای درمان این بیماری هستند، اما هنوز راهحل قطعی برای مقابله با آن پیدا نشده است.
علت اصلی آلزایمر و روش درمان
یکی از عوامل مهم در بروز آلزایمر، تجمع پروتئین تاو در سلولهای عصبی مغز است. تحقیقات نشان دادهاند که جلوگیری از این تجمع میتواند به کاهش اثرات مخرب بیماری کمک کند.
مزیت استفاده از ترکیبات طبیعی
دانشیار مرکز تحقیقات بیوشیمی بیوفیزیک درباره نحوه استفاده از این ترکیبات طبیعی بیان کرد که روش آروماتراپی یا استشمام، یکی از بهترین راهها برای بهرهگیری از این مواد است. این روش در درمان بسیاری از بیماریهای دیگر نیز مؤثر بوده است.
پتانسیل درمانی آلفا-آسارون و بتا-کاریوفیلین
پژوهشگران معتقدند که ترکیبات آلفا-آسارون و بتا-کاریوفیلین میتوانند در درمان آلزایمر مؤثر باشند. البته برای استفاده عملی از این ترکیبات در درمان بیماران باید مطالعات بیشتری انجام شود.
نتایج نهایی این تحقیق در نشریه معتبر International Journal of Biological Macromolecules با ضریب تأثیر 7.7 منتشر شده است.
ارسال نظر