پشت این امنیت، کسانی ایستاده‌اند…

امنیت، همیشه صدای بلند ندارد. صدای انفجار نمی‌دهد، آژیر نمی‌کشد، رژه نمی‌رود. امنیت، درست در همان لحظه‌ای است که تو با آرامش از خواب بیدار می‌شوی، بی‌هراس از آسمان، بی‌دغدغه از زمین.

اما ما فراموش نمی‌کنیم که پشت این امنیت، کسانی ایستاده‌اند؛ فرزندان این خاک در لباس نیروهای مسلح؛ آنان که شب نخوابیدند تا ما صبح بیدار شویم. آنان که آسمان را خواندند، خاک را پاییدند و مرز را حفظ کردند.

آنان که جنگیدند، تا جنگ نیاید

در جنگ 12 روزه، در نبردی تمام‌عیار و پیچیده میان ایران و دشمنان قسم‌خورده‌اش، بار دیگر فرزندان دلاور این سرزمین در ارتش، سپاه، پدافند هوایی، نیروی هوافضا، اطلاعات و امنیت، نشان دادند که چگونه با ترکیب ایمان، دانش و شجاعت، می‌توان تهاجم را در نطفه خفه کرد.

آنان فقط با موشک و پهپاد نجنگیدند. با ذهن، با تصمیم، با پیش‌بینی، با رصد، و با دل‌هایی که آرام نبود اما نلرزید، به میدان آمدند. در آفند، غرور آفریدند. در پدافند، آرامش آوردند. در جنگ رسانه‌ای، روایت‌ها را شکستند. و در نبرد روانی، امید را زنده نگه داشتند.

و خانواده‌هایی که ستون ایستادگی‌اند

اما پشت این دلیرمردان، پشتیبانی ایستاده که کمتر دیده می‌شود؛ خانواده‌هایی که دلتنگی را تاب آوردند، دل‌شان را قرص کردند و بغض‌شان را پنهان. مادرانی که فرزندشان را راهی کردند، همسرانی که بدون تکیه‌گاه ماندند، فرزندانی که با قاب عکس بزرگ شدند.

و در بلندای این فهرست، خانواده‌های شهدا ایستاده‌اند. آنان که یک‌بار عزیزشان را تقدیم کردند، اما هر بار در هر تهدید، هر عملیات، هر درگیری، دوباره شهید می‌شوند… بی‌صدا، بی‌ادعا، اما با شکوه.

آنان که تنها نیستند؛ در حافظه‌ ملی ما جا دارند.

از ارتش تا سپاه، از مرز تا مرکز؛ این یک حماسه مشترک بود

ارتشی که بی‌وقفه آماده بود، سپاهی که ابتکار عمل را در دست گرفت، بسیجی که در میدان رسانه حاضر شد، نیروی انتظامی که در داخل نظم را نگه داشت، اطلاعاتی که چشم و گوش ملت شد… و همه آنان که در سکوت و بی‌نامی، نبردی نابرابر را به سود ملت به پایان بردند.

این پیروزی، نتیجه وحدت بود. نتیجه ایمان بود. و نتیجه نسلی بود که هنوز «ایران» برایش خط قرمز است، نه واژه‌ای مصرفی در اخبار.

یک ملت، یک تشکر بی‌پایان

امروز ما، هرچه داریم – امنیت، اقتدار، آرامش، امید به فردا – مدیون کسانی هستیم که حتی اجازه ندادند ما نگران شویم.

از عمق جان، به فرزندان غیور نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در تمامی سطوح، از فرماندهان تا سربازان، از طراحان عملیات تا اپراتورهای پدافند، از نیروهای گمنام امنیتی تا مرزبانان خاموش، و از همه مهم‌تر، به خانواده‌های بزرگوارشان، بویژه پدران و مادران، همسران و فرزندان شهدا،

می‌گوییم:

متشکریم. شما امنیت ما هستید.

و این تشکر، فقط یک جمله نیست. میثاقی است برای پاسداری از راهی که شما رفتید.