خیلی روشن است که جلسات آیت‌الله فقید با سیاسیون و مراجعه آنها به منزل او نمی‌توانسته محتوایی چندان دم دستی و پیش پا افتاده داشته باشد. هر چه نبوده بالاخره قسمت مهمی از جریان‌‌های سیاسی کشور به نوعی او را در مقام پدرخواندگی و بزرگ‌تری خود می‌دیدند. مشورت برای شکل حضور در رقابت‌های سیاسی مختلف، بستن لیست‌های انتخاباتی، تصمیم‌گیری برای اقدام در میانه رویدادها و تحولات و چیزهای دیگری از این دست بخش مهم جلسات او با سیاسیون را در بر می‌گرفته. جلساتی که نه تنها از برگزاری آنها در منزل مسکونی خود ابا نداشته بلکه از فال گوش ایستادن اهل منزل پشت در اتاق جلسات هم بی اطلاع نبوده است.

نمی‌خواهم بگویم این موقعیت در اطراف چهره‌های سیاسی تراز اول کمتر کشوری دیده می‌شود، بلکه حتی یک قدم هم قرار است جلوتر برویم و بگوییم در همین ایران خود ما هم جلسات سیاسی به مراتب سطح پایین‌تر از این با دیسیپلین و چارچوب متفاوت و رسمی‌تری برگزار می‌شود.

حداقل طوری که همسر و فرزندان سیاسیون فال Omen گوش آن جلسات نایستند. در همین کشور خود ما حتی سیاسیون مرجع در شهرستان‌ها هم معمولاً اگر دفتر و دستکی مختص برگزاری جلسات سیاسی خود نداشته باشند حداقل اتاقی مخصوص دارند که در آن دیدارهای خود را با یک سر و شکل رسمی‌تر برگزار کنند. روایت فائزه هاشمی از شکل و شیوه‌ای که پدر فقیدش از میهمانان سیاسی خود میزبانی می‌کرده قدری منحصر به فرد به نظر می‌رسد. حالا در کنار این بگذارید که برخی از این جلسات ناظر به سرنوشت ریاست جمهوری‌ها و مجالس کشور بوده.

در نگاه اول تنها یک سیاست‌ورزی اصطلاحاً «هیأتی» می‌تواند در چنین فضایی توجیه شود. سیاست ورزی‌ای که شاخصه‌های حرفه‌ای گری ندارد و به همین دلیل نگران این نیست که بیرون رفتن حرف‌های «محرمانه» از یک جلسه حیاتی و رسیدنش به گوش اهل منزل و خانه چقدر می‌تواند تبعات داشته باشد. آنها که برای شنیدن حرف‌های مگوی سیاسی پشت در ایستاده‌اند به همین راحتی می‌توانند آن حرف‌ها را درمحافل و گعده‌های دیگری بازگو کنند و این اتفاق آنقدر تکرار شود که آن حرف‌های مگو تبدیل به حکایت کوچه و خیابان شوند.

سیاستمداری در قامت هاشمی رفسنجانی، با آن ذکاوتی که همواره از او یاد می‌شود، چطور نگران چنین تبعاتی نبوده؟ اینجاست که یک چیز شاید مهم باشد؛ خانه هاشمی با خانه بقیه فرق دارد. خانه آیت الله فقید را می‌شود یک باشگاه سیاسی دانست، باشگاهی که هر چند نظرات اعضای آن گاه با هم تفاوت‌های روشنی دارد اما همگی آنها یک چیز را می‌دانند و آن هم قاعده زندگی و ماندن در این باشگاه است؛ از همسر سالخورده‌اش گرفته تا دختران خبرساز و پسرانی که هر کدام به راهی می‌روند. هاشمی رفسنجانی هیچ نگرانی از این نداشته که مهمترین جلسات سیاسی خود را در این محیط برگزار کند و نه نگران آن بوده که حرف‌های رسیده به گوش اهل خانه از در خانه خارج شود. به نظر می‌رسد راز میزبانی آیت‌الله هاشمی از آن همه جلسه سیاسی مهم در آن خانه در همین موضوع نهفته باشد.خواندنی های رکنا را در اینستاگرام دنبال کنید

احسان بداغی

کدخبر: 429538 ویرایش خبر
لینک کپی شد
آیا این خبر مفید بود؟