علائم سرطان ریه در دست‌ ها و پاها: هشدارهایی که باید جدی بگیرید

به گزارش رکنا، تورم، درد، قرمزی، بی‌حسی و تغییرات پوستی در دست‌ها و پاها می‌توانند هشداری جدی برای سلامتی باشند. این نشانه‌ها که ممکن است به‌سادگی نادیده گرفته شوند، در مواردی با سرطان ریه مرتبط هستند. سرطان ریه قادر است بر سیستم گردش خون و سیستم لنفاوی تأثیر بگذارد و مشکلاتی نظیر لخته شدن خون، آسیب عصبی یا تجمع مایعات را ایجاد کند. اقدام به تشخیص این علائم در مراحل اولیه، نقشی کلیدی در بهبود وضعیت درمان و افزایش شانس بهبودی بیماران ایفا می‌کند. 

متخصصین تأکید دارند که هر گونه تغییر غیرمعمول در اندام‌های تحتانی، به‌ویژه پاها یا مچ پا، باید با جدیت مورد بررسی قرار گیرد. این تغییرات گاهی می‌توانند پیامی از تأثیر سرطان ریه در نحوه گردش خون، جریان لنفاوی و اکسیژن‌رسانی بدن باشند. 

در ادامه به بررسی دقیق‌تر برخی از این نشانه‌ها خواهیم پرداخت تا آگاهی عمومی پیرامون این بیماری افزایش یابد. 

تورم پاها و مچ (ادم محیطی)

تورم در نواحی مثل پاها، مچ پا و قوزک پا، یکی از نشانه‌هایی است که معمولاً با سرطان ریه مرتبط است. این وضعیت که با نام ادم محیطی شناخته می‌شود، دلایل متعددی دارد، از جمله افزایش رشد تومور که ممکن است منجر به انسداد رگ‌های خونی یا سیستم لنفاوی گردد. انسداد ایجادشده، باعث می‌شود تخلیه مایعات از بافت‌ها به‌آرامی صورت گیرد و این امر سبب تجمع مایعات در اندام‌های انتهایی می‌شود. 

همچنین، برخی عوارض جانبی ناشی از شیمی‌درمانی یا درمان‌های هدفمند می‌توانند به بروز تورم منجر شوند. مشکلات قلبی و کلیوی که گاه در نتیجه سرطان ریه پدیدار می‌شوند نیز عوامل مهم دیگری برای این وضعیت به شمار می‌آیند. معمولاً این تورم همراه با حس سنگینی، فشار روی پوست و گاهی درد است که روند انجام فعالیت‌های روزانه را به چالش می‌کشد. 

درد، قرمزی و گرما: علائمی از سرطان ریه و احتمالات لخته‌های خونی

بیماران مبتلا به سرطان ریه با افزایش خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی (DVT) مواجه هستند. DVT به حالتی گفته می‌شود که لخته‌های خونی در وریدهای عمیق، معمولاً در پاها، تشکیل می‌گردد. علائمی مانند درد، حساسیت به لمس، گرما و قرمزی در یک پا می‌توانند نشان‌دهنده وجود لخته خونی باشند و ضرورت داشته باشد که به سرعت تحت مراقبت پزشکی قرار گیرند. 

در صورتی که این لخته خونی به سمت ریه حرکت کند، می‌تواند باعث آمبولی ریوی شود که یک وضعیت پرخطر و تهدیدکننده حیات است. آمبولی ریوی باعث تنگی نفس ناگهانی، درد شدید در قفسه سینه و در موارد حادتر حتی مرگ خواهد شد. بنابراین هرگونه تورم یا درد غیرعادی باید سریعاً ارزیابی پزشکی شود تا از بروز عوارض جدی پیشگیری گردد. 

بی‌حسی، سوزش و گزگز (آسیب عصبی)

برخی از داروهای شیمی‌درمانی مورد استفاده در درمان سرطان ریه، ممکن است بر عملکرد اعصاب محیطی اثر بگذارند. این موضوع می‌تواند سبب بروز علائمی مثل بی‌حسی، گزگز یا سوزش در پاها و دست‌ها شود. این شرایط که با نام نوروپاتی محیطی شناخته می‌شود، گاهی اوقات تعادل و حرکت فرد را با مشکل مواجه کرده و حتی پس از پایان درمان نیز ممکن است ادامه یابد. 

بیماران باید هر گونه تغییر حسی در اندام‌های خود را به پزشک اطلاع دهند تا روش‌های مناسبی جهت کاهش عوارض جانبی اتخاذ شود. مدیریت این علائم می‌تواند نقش زیادی در بهبود راحتی و عملکرد حرکتی فرد داشته باشد. 

تغییر رنگ پوست

تغییر رنگ پوست در نواحی پاها و دست‌ها، هشداری از مشکلات احتمالی در گردش خون یا کاهش اکسیژن‌رسانی به بافت‌ها است. این تغییر ممکن است به صورت رنگ‌پریدگی، کبودی (سیانوز) یا قرمزی ظاهر شود. نارسایی در سیستم لنفاوی یا اختلالات گردش خون، همچنین عوارض جانبی درمان‌های خاص می‌توانند منجر به ایجاد تغییراتی در پوست شوند. 

زخم‌ها یا تغییرات پوستی که به‌آرامی بهبود می‌یابند و زمینه‌ساز عفونت می‌شوند، از دیگر علائمی هستند که باید جدی گرفته شوند. در صورت مشاهده هرگونه تغییر پایدار در رنگ یا بافت پوست، مراجعه به پزشک ضروری است. 

ضعف عضلات

سرطان و درمان‌های مربوط به آن ممکن است باعث ضعف عضلانی شوند، به‌ویژه در اندام‌های تحتانی. این وضعیت ممکن است ناشی از بی‌تحرکی طولانی، تغذیه ناکافی یا کاهش اکسیژن‌رسانی به ماهیچه‌ها باشند. ضعف عضلانی می‌تواند بر فعالیت‌های روزمره فرد تأثیر منفی بگذارد و کیفیت زندگی را کاهش دهد. 

توصیه می‌شود بیماران با حفظ تحرک در حد توان خود، رژیم غذایی متناسب و استفاده از فیزیوتراپی تحت نظر متخصص، عضلات خود را تقویت نمایند. این اقدامات برای کمک به بازگشت توان عضلانی و کاهش تأثیرات ضعف اهمیت دارد. 

چماقی شدن انگشتان (هیپوکسی مزمن)

چماقی شدن انگشتان که اغلب در دست‌ها مشاهده می‌شود، می‌تواند در انگشتان پا نیز رخ دهد. این وضعیت با بزرگ شدن بستر ناخن و تورم بافت نرم نوک انگشتان نمایان می‌شود. این حالت می‌تواند نشانه‌ای از کاهش طولانی‌مدت سطح اکسیژن بدن باشد و ممکن است با بیماری‌های مختلف از جمله سرطان ریه مرتبط باشد. 

هرچند ممکن است چماقی شدن بی‌ضرر به نظر برسد، اما باید به‌عنوان یک نشانه مهم برای مشکلات جدی در نظر گرفته شود. در صورت مشاهده این تغییر در دست‌ها یا پاها، مراجعه به پزشک ضروری بوده تا علت اصلی مشخص و اقدامات درمانی لازم صورت پذیرد. 

آگاهی از این علائم و توجه به تغییرات غیرعادی در دست‌ها و پاها می‌تواند در تشخیص زودهنگام سرطان ریه و مدیریت بهتر این بیماری بسیار مؤثر باشد. متخصصان توصیه دارند که هر فردی که متوجه تغییرات پایدار در اندام‌های تحتانی خود می‌شود، بلافاصله به پزشک مراجعه کند. تشخیص سریع و درمان بیماری می‌تواند تأثیر فراوانی در بهبود پیش‌آگهی و کیفیت زندگی افراد داشته باشد.