محاکمه 3 متهم داعشی در پرونده بمب‌گذاری اتوبوس زائران / «دلوین» یک‌ونیم‌ساله قربانی شد
رکنا: 2 مرد و یک زن از تروریست های داعش که به‌اتهام بمب‌گذاری در اتوبوس حامل زائران عتبات منجر به شهادت کودک شیرخواره‌ای شدند، امروز در شعبهٔ 10 دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شدند. این متهمان پیش‌تر در شعبهٔ 15 دادگاه انقلاب به اتهام «محاربه» محکوم به اعدام شده‌اند.
به گزارش رکنا، حادثهٔ مرگبار مربوط به آتش‌سوزی و انفجار اتوبوس حامل زائران عتبات در شهریور 1402رخ داد. اتوبوس که از همدان به‌سمت کرمانشاه در حرکت بود، در ابتدای گردنهٔ اسدآباد دچار حریق شد و مأموران امدادی و پلیس بلافاصله به محل اعزام شدند. بررسی‌های اولیه نشان داد در این واقعه یک کودک شیرخواره به نام «دلوین» یک‌ونیم‌ساله جان باخته و 10نفر از سرنشینان از جمله مادر این نوزاد مصدوم شده‌اند.
با روشن‌شدن قرائن مبنی بر بمب‌گذاری و جاسازی مواد منفجره در داخل اتوبوس، تیم‌های اطلاعاتی و عملیاتی—سربازان گمنام امام زمان (عج)—با انجام تلاش‌های شبانه‌روزی، سه متهم را شناسایی و دستگیر کردند؛ دو متهم مرد به‌نام‌های نریمان و کریم و یک متهمه زن به‌نام سمیه. در مراحل تحقیق و بازجویی‌های فنی، متهمان به بمب‌گذاری اعتراف کردند و پرونده به شعبهٔ 15دادگاه انقلاب ارسال شد؛ قضات آن شعبه هر سه را به اتهام «محاربه» محکوم به اعدام کردند.
پس از طی این روند، پرونده از حیث اتهامات مرتبط با مباشرت و معاونت در قتل (شهادت دختربچه) برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران ارجاع شد و امروز متهمان در شعبهٔ 10پای میز محاکمه ایستادند.
در جلسهٔ امروز دادگاه، پدر کودک جان‌باخته در جایگاه حاضر شد و با درخواست رسمى گفت: «درخواستم دیه شرعی و اشدِ مجازات عاملان شهادت دخترم است.» مادرِ داغدار نیز با بغض به قضات گفت: «متهم اصلی پرونده دختری سه‌ساله دارد که حالا در دادگاه حاضر است. نمی‌دانم چطور توانست جان دخترم را بگیرد. نوزاد شیرخواره‌ام در بغلم شهید شد و حالا درخواست دیه و اشدِ مجازات متهمان را دارم.»
سپس نریمان، متهم اصلی پرونده، برای پاسخگویی به جایگاه رفت و کوتاه گفت: «من به این محکمه راضی نیستم.» پس از پرسش قاضی دربارهٔ داشتن یا نداشتن دفاع، او تنها پاسخ داد: «من حرفم را زدم.»
نوبت به کریم، متهم بعدی، رسید. او در دفاعیات خود اعلام کرد که از بمب‌گذاری بی‌اطلاع بوده و مدعی شد یک ماه پس از انفجار و پس از دستگیری تازه از حادثه مطلع شده است. کریم به تفاوت‌های فنی میان بمب‌هایش و بمبِ استفاده‌شده در اتوبوس اشاره کرد و گفت: «شیوهٔ انفجار و نوع مواد تشکیل‌دهنده بمب با بمب‌هایی که من می‌ساختم متفاوت بود. خود راننده می‌گفت در ماشین مواد اشتعال‌زا داشته و مسافران نیز نور و شعله دیده‌اند، در حالی که بمب‌هایی که من می‌ساختم نور و شعله نداشت.» او دربارهٔ زمان‌بندی انفجار نیز گفت بمب‌هایش برای ساعت 10:30 تا 11 تنظیم بود اما انفجار در زمان دیگری رخ داده است و به همین دلیل خود را در ماجرا بی‌تقصیر دانست.
قاضی از کریم پرسید آیا با دیگر متهمان «بیعت» داشته‌اند یا نه که او پاسخ داد: «نه. من بمب‌هایی که ساخته بودم را یکی‌یکی کار گذاشتم و ساعتش را هم تنظیم کردم اما بعد پشیمان شدم و همه بمب‌ها را جمع کردم.» قاضی در واکنش تأکید کرد که در زمان دستگیری بیش از 10بمب از او کشف شده و پرسید اگر نیت آسیب‌زدن نداشته چرا این همه بمب ساخته شده است؛ کریم ضمن تکرار ادعای پشیمانی گفت قابلیت ساخت بمب‌های بیشتر را هم داشته ولی بعداً منصرف شده است.
سومین متهم، سمیه (همسر نریمان)، نیز در جایگاه حاضر شد و هرگونه دست‌داشتن در بمب‌گذاری را رد کرد: «من نه با همسرم همدست بودم و نه دخالتی در بمب‌گذاری داشتم.» قاضی اما بازپرس‌گونه پرسید که اگر در جریان نبودی، چطور فیلمی از «بیعت» همسرت با کریم ضبط شده است؛ سمیه این ادعا را تکذیب کرد و گفت: من فیلمی نگرفتم. آن شب وقتی نریمان و کریم در خانه بودند، همسرم به من گفت بچه‌ها را بردار و برو. حق نداری وقتی ما در خانه هستیم اینجا باشی و من اصلاً در آن محل نبودم.
در ادامه قاضی به زمینهٔ ارتباطات خانوادگی متهمه با اعضای گروهک تروریستی اشاره کرد و گفت چندی از بستگان نزدیک او به‌دلیل همکاری با داعش محکوم و اعدام شده‌اند؛ از همین رو پرسید چگونه ادعا می‌کند از فعالیت‌های همسرش بی‌اطلاع بوده است. سمیه در پاسخ ضمن ابراز انکار، گفت: «همسرم از این ماجرا خبر نداشت و من به او نگفته بودم که بستگانم داعشی بودند. من و همسرم با ایمان و تقوا زندگی مشترک را آغاز کردیم و نریمان در اغلب مواقع در حال دعا کردن بود و فکر نمی‌کردم یک روز دست به این کار بزند.»
وکیل سمیه نیز در دفاع از موکلش گفت: «موکلم آذر 1400با نریمان ازدواج کرد و تا زمان دستگیری دوبار باردار شده و بعد هم درگیر رسیدگی به بچه‌هایش بوده و عملاً نمی‌توانسته با همسر و متهم دیگر پرونده همکاری کرده باشد.» وکیل دربارهٔ «لباس انتحاری» که برای همسرش دوخته شده بود توضیح داد که نریمان به سمیه گفته بود در کار تعمیر موتور است و به لباسی با جیب‌های متعدد نیاز دارد؛ بنابراین سمیه که اندکی خیاطی بلد بوده جلیقه‌ای دوخته که در نهایت استفاده نشده و در زمان دستگیری، به‌صورت بدون استفاده در منزل کشف و ضبط شده است.
وکیل همچنین اظهار داشت موکلش در زندان توبه کرده است.
با پایان اظهارات دفاع و پرسش‌وپاسخ، قضات پرونده وارد شور شدند تا رأی خود را صادر کنند.
ارسال نظر