مدارس دولتی به نمادی از شکاف طبقاتی تبدیل شده‌اند / کم نیستند مقاماتی که وزیر و نماینده‌اند و صاحب مدارس غیردولتی‌

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اخیرا احمد محمودزاده، رئیس سازمان مدارس غیردولتی گفته است: جلوی مدرسه داری مدیران و مسئولان در دستگاه آموزش و پرورش را می‌گیریم، اما در خصوص چهره‌های سیاسی مسئله ای نداریم.

او همچنین تاکید کرده بود: چهره سیاسی که خارج از آموزش و پرورش است و مسئولیتی در این دستگاه ندارد، شامل تعارض منافع نیست، چرا که در تصمیمات آموزش و پرورش تاثیرگذار نیست. ما بر چه اساسی جلوی مدرسه داری این افراد را بگیریم؟ ما جلوی مدرسه داری مدیران و مسئولان در دستگاه آموزش و پرورش را می‌گیریم، ولی در خصوص چهره‌های سیاسی مسئله ای نداریم.

این که معاون وزیر آموزش و پرورش، اینگونه موضوع تعارض منافع را ساده می انگارد جای سوال دارد. موضوع اینجاست که اگر فلان نماینده مجلس یا فلان رئیس قوه یا بهمان وزیر، مدرسه یا مدارس غیردولتی داشته باشد، می تواند صاحب نفوذ در بدنه آموزش و پرورش باشد. بسیار ساده است؛ مدرسه داری صاحبان قدرت، نفوذ و ثروت مصداق بارز تعارض منافع است؛ اما اینکه چرا آموزش و پرورش با این موضوع به راحتی کنار می آید و آن را اصلا از مصادیق تعارض منافع در نظر نمی گیرد، جای سوال دارد. در این راستا رکنا با ابراهیم سحرخیز ، معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش به گفت و گو نشست.

مدارس دولتی به نمادی از نابرابری آموزشی و شکاف طبقاتی تبدیل شده اند

او در ابتدا گفت: مدارس عادی دولتی، امروز به نمادی از نابرابری های آموزشی، شکاف طبقاتی و اجتماعی در بین مردم تبدیل شده اند. به رغم مشارکت مردم در تامین هزینه های مدرسه تا کوچ دسته جمعی بخش قابل ملاحظه ای از خانواده های برخوردار یا حتی متوسط جامعه، به مدارس غیردولتی و خاص، تنها چیزی که در این میان، نصیب بقیه دانش آموزان شده است، افت کیفیت آموزش و دست شستن از درس و مشق و مسئله آموزی است.

ابراهیم سحرخیز تاکید کرد: مطالعات انجام شده نشان می دهد مواردی مانند هزینه، نسبت دانش آموزان به کلاس، صلاحیت و شایستگی های معلم و کادر آموزشی مدرسه، شرایط ویژه تحصیلی، دوره های آمادگی برای دانشگاه، الزامات پذیرش، فضا و تجهیزات، فعالیت های مکمل ورزشی و تفریحی، پر کردن اوقات فراغت در روزهای تعطیل یا تابستان و... از جمله اولویت هایی است که در انتخاب مدرسه از سوی والدین نقش موثری دارند. آنچه که سبب شده است تا مدارس عادی دولتی، جز به وقت ناچاری و اضطرار، جایی در فهرست نیاز و انتخاب دانش آموزان نداشته باشند، مسری شدن احساس بی پناهی و رها شدگی در میان آنها، در مقایسه با مدارس خاص یا غیردولتی است.

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش بیان کرد: چنین احساسی برخاسته از همان نشانه ها یا دلالت هایی است که نظام آموزشی ما را به چالش کشانده است و آن را به آوردگاهی از تقابل آشکار میان فقیر و غنی، برخودار و نابرخودار، تبدیل کرده است. کلاس های متراکم و شلوغ به ویژه در دوره ابتدایی، نبود نظام کنترلی و نظارتی مناسب و مطلوب، نگرانی والدین از رشد روز افزون آسیب های اجتماعی، بروز رفتارهای خشن و پرخطر در بین دانش آموزان، نتایج ناامید کننده در کنکور دانشگاه ها، پایین بودن انگیزه شغلی، سوادعلمی یا مهارت های حرفه ای معلمان، ارائه نشدن خدمات مشاوره ای به هنگام و مناسب به متربیان، بی تفاوتی والدین نسبت به سرنوشت و آینده تحصیلی فرزندان خود به دلیل تنگناهای اقتصادی و اجتماعی، ابلاغ برنامه‌های دستوری، بخشنامه‌ای، بی روح و یکنواخت به مدارس، تعطیل شدن رقابت بین مدرسه ای در فعالیت های ورزشی و فرهنگی، رخت بستن نشاط و سرزندگی از فضای مدارس، سرخوردگی و تحقیر همیشگی دانش آموزان از سوی معلم تا قس علی هذا بخشی از همین نشانه هاست.

ابراهیم سحرخیز با اشاره به اینکه دیگر کسی چشم ندیدن مدارس عادی دولتی را ندارد، گفت: تمامی دید و بازدیدهای اداری و آموزشی، برپایی جشن ها و مناسبت ها، نواختن زنگ شروع سال تحصیلی، تجلیل از دانش آموزان یا معلمان برتر، همراهی و حضور پر رنگ والدین، حضور تمام وقت مشاوران و مربیان مجرب و کارآزموده، سالن های مجهز و سرپوشیده ورزشی، به نمایش گذاشتن کارگاه های آموزشی، بردهای هوشمند و گران قیمت، توزیع رنگارنگ بسته های آموزشی مکمل و کمک درسی تا باز شدن پای انواعی از موسسات کنکوری و آموزش زبان به مدرسه، هیاهوی به صف شدن، شمار زیادی از خودروها برابر در مدرسه به عنوان سرویس ایاب و ذهاب دانش آموزی، اجباری کردن لباس فرم حتی منظور شدن بخشی از زمان مدرسه برای صرف صبحانه و ناهار دانش آموزان، تنها و تنها محدود به مدارس سمپاد، نمونه دولتی، شاهد، هیات امنایی یا  مدارس لاکچری و غیردولتی است که خدا را شکر، در تمامی دید و بازدید ها، آبروی فلان آقای مدیرکل یا بهمان رئیس اداره را می خرند.

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در ادامه تاکید کرد: اگر دقت کنید تمامی بنرها یا پوسترهای رنگارنگ تبلیغاتی مثل تصاویر یا اسامی نفرات برتر کنکور، عکس های یادگاری آقایان استاندارو نمایندگان مجلس و اعضای شورای شهر و... با دانش آموزان در مراسم اهدای جوایز تا اختصاص بهترین و چشم نواز ترین اماکن آموزشی از کیسه ملت، خاص همان مدارسی است که دانش آموزان مدارس عادی دولتی در آنها جایی ندارند.

کم نیستند مقاماتی که در کسوت وزیر، نماینده و... صاحب یکی از همین مدارس غیردولتی هستند

وی با اشاره به موضوع تعارض منافع در آموزش و پرورش گفت: کم نبوده یا نیستند مقاماتی که در کسوت وزیر، نماینده، مدیرکل یا رئیس اداره، همزمان با قرارگرفتن در جایگاه حکمرانی یا نظارت، خودشان صاحب یکی از همین مدارس غیردولتی هستند تا جایی که گفته شد در کنار برخی از افراد نام آشنا، صدها نفر از مدیران مدارس دولتی خودشان مدرسه غیردولتی دارند. پُر معلوم است از چنین وزیر، وکیل و مدیری، جز گفتار درمانی، وعده تراپی، پر کردن کلاس های خالی با فوج فوج از معلمان خرید خدماتی، آبی برای مدارس دولتی گرم نخواهد شد.

ابراهیم سحرخیز در ادامه افزود: امیدوارم دولت سیزدهم، با اجتناب از ورود به مسائل پر حاشیه یا شائبه برانگیزی مثل «مردمی سازی مدارس» که اسم مستعار دیگر همان خصوصی سازی است، تمامی همت خویش را معطوف به این مطالبه به حق رهبری یعنی تقویت مدارس عادی دولتی کنند. بر اساس قانون و حقوق اساسی ملت، در راستای تحقق بخشی به آموزش و پرورش همگانی و با کیفیت، تقویت مدارس عادی دولتی از بایسته های حکمرانی در آموزش و پرورش است.