آقای رئیس جمهور با خبرید در مدارس کپری کرمان چه می گذرد؟/ فرزندان اعضای شورای عالی آموزش و پرورش کجا درس می خوانند؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز ، معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: سخنان چند روز پیش رهبری در دیدار با معلمان و فرهنگیان برگزیده کشور، در نوع خود بی سابقه بود. مفاهیم و کلید واژه هایی مأنوس و مألوف، برگرفته از اسناد فرادستی و دیگر قوانین پایه در کشور، مبتنی بر مبانی نظری و راهکارهای عملی تحول بنیادین در آموزش و پرورش که در تبیین و تعریف نظام ساختاری آموزش و پرورش ما، چیزی کم نداشت. رهبری به مصادیق و جزئیاتی اشاره داشتند که از میزان تسلط و آگاهی کامل ایشان بر کاستی های نظام آموزشی حکایت داشت.

وی افزود: در کنار محورهایی مانند تفهیم و تبیین جایگاه آموزش و پرورش در نظام مدیریتی کشور و پرهیز از کوچک انگاری آن، گلایه از بی ثباتی در مدیریت آموزش و پرورش، تعادل بخشی به سهم آموزش های فنی و حرفه‌ای، تاکید بر ارزیابی از میزان سودمندی یا نافع بودن آموزش ها برای آینده کشور، شکایت از تعلل در تهیه نقشه راه برای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش پس از 13 سال همراه با پرهیز دادن از تراشیدن بدیل و رقیب جدید برای آن، ضرورت جذب معلم کارآمد و متعهد به تعداد مورد نیاز آموزش و پرورش، ابتکار و نوآوری در خلق و نونگاشت کتب درسی ، انتقاد از امتداد نداشتن امور پرورشی در کف کلاس و مدرسه و جدی نگرفتن نظارت بر مدارس غیردولتی ، دو محور بیشتر از بقیه با اقبال عمومی مواجه شد. نخست پرهیز از برون سپاری در آموزش و پرورش و دوم، بر حذر داشتن از بی اعتنایی به مدارس دولتی.

سحرخیز تاکید کرد: رهبر انقلاب در تقبیح آشکار و بی سابقه از مسئله برون سپاری فرمودند: «اینکه ما بیاییم آموزش وپرورش را از دولت جدا کنیم، و بدهیم دست بخش های خصوصی که این خرج و بودجه سنگین را از دوش آموزش وپرورش برداریم، دستشان درد نکند برای «نابودی کشور» این فکر خوبی است. شأن تعلیم و تربیت، دولتی است هیچ نظامی نمی تواند این شأن را از خودش دور کند . تعلیم و تربیت کشور به عهده نظام حاکم بر این کشور است در همه دنیا، هم همینطور  است. قانون اساسی ما هم، که این را به صراحت بیان کرده بنابراین مسئله برون سپاری معنا ندارد این شأن دستگاه حاکم، قابل واگذاری نیست». در ادامه با اشاره به نفی کم اعتنایی آموزش وپرورش به مدارس دولتی، فرمودند:« اینکه کسی بنیه مالی ندارد،( لاجرم با ثبت نام در مدارس دولتی)، بنیه علمی هم نداشته باشد این بی عدالتی محض است که به هیچ وجه قابل قبول نیست.»

معاون اسبق وزارت آموزشو پروش تاکید کرد: اکنون که با آشکار شدن مواضع شفاف و صریح رهبری به عنوان تعیین کننده سیاست های کلی نظام، تکلیف حاکمیت با دو مسئله برون سپاری آموزش و پرورش و جایگاه مدارس دولتی ، بیش از پیش روشن است؛ پرسش اساسی از دولت آقای رئیسی که بیش از دیگران داعیه قانون پذیری یا ولایت مداری دارند این است که چرا باید مهم ترین کانون سیاست گذاری، تصمیم سازی و ارزیابی از عملکرد نظام ساختاری آموزش و پرورش؛ یعنی شورای عالی آموزش و پرورش، کماکان در انحصار و سرقفلی کسانی است که در دو دولت روحانی و رئیسی، تمام هم و غمشان، شتاب بخشیدن به توسعه مدارس غیردولتی، باز کردن پای معلمان خرید خدمات آموزشی به مدارس مناطق نابرخودار دولتی، تلاش برای تعلیق یا به تعطیل کشاندن دانشگاه فرهنگیان، چوب حراج زدن به مدارس دولتی، تبدیل مدارس دولتی به زمین سوخته عاری از امکانات و تجهیزات مناسب آموزشی و معلمان با انگیزه، ترغیب و تشویق حاکمیت به فرار از تصدی گری در تعلیم و تربیت رسمی و عمومی کشور، سیاه نمایی یا القای ناکارآمدی از عملکرد مدارس دولتی با هدف کوچاندن دانش آموزان به مدارس غیردولتی، لابی گری برای کاهش ردیف های استخدامی جذب معلم از طریق سازمان برنامه و بودجه در دولت روحانی، به صفر رساندن سرانه آموزشی مدارس دولتی یعنی همان سیاست به «مرگ بگیریم تا مردم به تب راضی شوند» باشد؟

ابراهیم سحرخیز در ادامه افزود: آقای رییس‌جمهوری! انتظار می رفت شما نیز به تاسی از رهبری، شهامت به خرج داده، تعارفات یا توصیه ها را کنار گذاشته و کاسبان تعارض منافع را از این گلوگاه حساس و تصمیم ساز دور کنید. بگذارید با دمیده شدن نفس تازه به شورای عالی آموزش و پرورش، چهره های همیشه تکراری با این شورا خداحافظی کرده، دیگر اندیشمندان حوزه تعلیم و تربیت که با نگاه رهبری همسو و هم داستانند هم مجالی برای خدمت داشته باشند. رقبای تاجر مسلک مدارس دولتی را به عقب اندیشی وادار کنید تا مدارس دولتی نیز به تجدید حیات خود فکر کنند.

وی افزود: آقای رییس‌جمهور! چند نفر از فرزندان اعضای همین شورای عالی آموزش و پرورش، در مدارس عادی دولتی درس خوانده یا می خوانند؟ آیا آنها باخبرند که در فلان مدرسه کپری کرمان چه می گذرد؟ شاید سزاوار این بود که جنابعالی به جای حضور در فلان پردیس دانشگاهی از دانشگاه فرهنگیان در شهر تهران به مناسبت گرامیداشت هفته مقام معلم، به صورت کاملا تصادفی، ناگهانی و سر زده با حضور در چند مدرسه نابرخودار شهری و روستایی کشور، با نشستن پای صحبت آموزگاران و معلمان زحمت کش این مدارس، ببینید آنها چه کسی را نامزد شایسته ای برای نشستن در صندلی وزارت در آموزش و پرورش می دانند! پس این کار بزرگ و دشوار را به جای افراد خام، بی تجربه و جویای نان و نام، به اهلش بسپارید.