بازنشستگان و قانون بی تفسیر !

«نمی دانم این سلسله غم و اندوه را که حلقه های آتشین آن هیکل نحیف بازنشستگان سالخورده را می فشارد از چه رو حیاتش نامیده اند! این حرکت غیرارادی که در مدار مغشوش و نامنظمی انجام می شود به چه مناسبت حیاتش می گویند! باور کنید دیگر تحمل اخبار راست و دروغ را هم نداریم. بیش از چهار ماه است که ناله هایمان سقف فلک را می شکافد و بغض های ترکیده از سال های جوانی آزارمان می دهد! آیا شما نیز در مدت عمر خود هیچ با حسرت و اندوه دست به گریبان بوده اید! آیا قلب شما هم گاه گاه در تاریکی های احساسات مدفون شده است؟ آیا اشک های پیرمردی را به نظاره نشسته اید که خجالت زده از چشمانی زخم خورده بیرون می آید؟ دیگر حتی دعای «پیر شوی» هم به توهینی تمسخرآمیز می ماند چرا که جوانی را از ما ستاندند و حالا...»

این ها جملات یکی از بازنشستگان سپید مویی بود که در آرزوی افزایش حقوق 38 درصدی، سخنانش را بر لب جاری کرد و مرا با هزاران سوال تنیده در هم و وعده های زیبای دولتمردانی تنها گذاشت که هر روز غباری از بی مهری بر قانونی آشکار می نشانند تا جمعی واله شوند و حیران!

اگر چه آن بازنشسته اجاره نشین زبان به «نفرین» نگشود و به خانواده های زیادی ترحم کرد اما من در لوح عارضش، سطور سعادت از دست رفته و آمال گذشته را می خواندم! وقتی وعده های شیرین دولتمردان را برایش به تصویر می کشیدم و در کارگاه خیالش نقش هایی زیبا می زدم، نگاه نشسته بر «شرم» را نشانم داد که فریاد می زد:« دیگر برای تسلی و دلداری من چیزی باقی نمانده است! چرا که آن ها به من وعده داده بودند همانند فرشته ای بیدار، پاسبان سعادت و آسایشم باشند! پس چه شد آن نویدها که به من دادید!؟»

آری! دولتمردان عزیز! امروز چند میلیون بازنشسته زخم خورده از روزگار، چشم به وعده هایی دوخته اند که از زیر بار این آلام و مشقات رهایی یابند. آن ها حقی بیشتر از «قانون» نمی خواهند و شما در اندیشه ای حیرت انگیز که قانونی نانوشته را به تفسیر بنشینید! و آن چه را در حکم ریاست مجلس شورای اسلامی بود به گونه ای دیگر «گرد» کنید! وقتی دیروز در کانال «آخرین خبر»،تیتر «مستمری سایر سطوح بازنشستگان تامین اجتماعی اصلاح می شود!» در برابر دیدگانم قرار گرفت، دوباره کوهی از غم شانه هایم را فرو شکست و اشک های «خجالت» را بر چهره ام نمایان ساخت! آخر چرا این گونه با روح و روان دل شکستگانی بازی می کنید که اعتمادشان نیز در حال فرو ریختن است. دیگر چرا شیرینی این افزایش حقوق اندک را در کامشان به تلخی می کشانید و هر روز با خبری بی انتها داغی بر دل های دردمندشان می گذارید! هیچ کدام از این عزتمندان زبان «نفرین» ندارند اما دعا می کنیم شما هم روزی «پیر شوید!»

نویسنده : سیدخلیل سجادپور