35 شکایت رسمی چمران از قالیباف! / نمی خواستند هاشمی شهردار شود تا آماده صندلی های دیگر نشود/ پرداخت نصفه یارانه ها از جیب شهرداری ها + فیلم
حجم ویدیو: 76.21M | مدت زمان ویدیو: 00:09:28

شهرداری/ شورای شهر تهران/ به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مهدی چمران پنجمین رئیس شورای شهر تهران و سومین رئیس شورای عالی استان‌هاست. اولین ریاستش در دوره دوم پارلمان شهری بود و پس از محمد عطریانفر به صندلی ریاست شورای شهر در بهشت تکیه کرد. او تا چهارمین دوره در شورای شهر تهران نیز در شورای شهر ماند و با این پارلمان به عنوان رئیس شورای دوره چهارم شهر تهران خداحافظی کرد.

قالیباف در دوره ریاست او شهردار تهران بود و پروژه های زیادی در این دوره به ثمر نشست اما طبق گفته منتقدان، این ساخت و سازها برای شهر تهران گران تمام شده و برخی از پروژه ها کارشناسی نشده اند.

از سوی دیگر استخدام های بی رویه که شهرداری را فربه کرده بود در این دوران انتقادات زیادی را در بر داشت. بدهی های چند ده هزار میلیاردی که جای خود را در انتقادات داشت و مدیریت شهری در دوره پنجم کم تحرکی خود را ناشی از خزانه خالی دانست.

مهدی چمران با حضور در رکنا به انتقادات وارده پاسخ داده و از علت شهردار نشدن محسن هاشمی، شکایت هایی که از قالیباف و شهردارانش به ثبت رسانده و حتی از پرداخت نصف یارانه ها از جیب شهرداری ها سخن گفت. گفتگوی مهدی چمران، رئیس سابق شورای شهر تهران و خبرنگار اجتماعی رکنا از نظرتان می گذرد.

من را بهانه کردند تا محسن هاشمی شهردار نشود

برخی گمانه زنی ها مبنی بر این بود که "محسن هاشمی شهردار نشد تا چمران وارد شورای شهر تهران نشود." مگر قرار بود چمران چه کاری کند که تا شهردار نشدن هاشمی باید پیش می رفتند؟

من به شورای شهر نمی رفتم. وقتی من کاری را شروع می کنم که به نتیجه برسم. نمی خواستم به شورای شهر بروم و درگیر بشوم. البته هیچ وقت تصمیمم را به صورت جدی نگفته بودم اما یکبار به محسن هاشمی گفتم: "من نمی خواهم به  شورای شهر بیایم، نگران من نباشید!" از ته دل نمی خواستم به شورای شهر بروم مگر این که به عنوان وظیفه مجبور می شدم. نگرانی آنها این نبود که من به شورای شهر بروم مسائل دیگری وجود داشت و من را بهانه کرده بودند. به دلیل خط و خطوط سیاسی و کش مکش های درون گروهی نمی خواستند محسن هاشمی شهردار بشود. چون شهردار می شد ممکن بود بعد از شهردار شدن آمادگی هایی برای جاهای دیگری پیدا کند. محسن هاشمی بیشتر از آن که رئیس شورای شهر باشد یک مدیر اجرایی است و دوست داشت در شهرداری کار کند اما عده ای این را نپسندیدند و ما را بهانه کرده و اجازه ندادند محسن هاشمی شهردار شود.

برخی می گویند مهدی چمران هنوز در شورای شهر تهران قدرت داشته و مدیریت را در دست دارد.

این حرفها شوخی است.

بدهی ها مربوط به ساخت مترو است که اگر  نساخته بودیم، نمی توانستند بسازند

بالاخره بدهی های شهر در دوره شما و شهرداری قالیباف چقدر بود؟ چرا خزانه در دوره شما آنقدر خالی شد که مدیریت جدید شهری اعلام کرد با مشکل مالی بسیار زیادی روبروست؟

بعد از تمام شدن دوره مدیریت شهری ما، بدهی به جا ماند. این مقدار بدهی را تقریبا همه ساله شهرداری داشته است. شما یک شهرداری را به من نشان بدهید که بدهی نداشته باشد. اصلا نمی شود. وزارت راه و شهرسازی فعلی و وزارتخانه هایی که کار عمرانی و ساخت و ساز دارند نیز این بدهی را دارد. شب عید که می شد طرحی را می دادیم که مثلا 2هزار میلیارد تومان بدهی ها را به پیمانکاران بپردازد. این پرداخت از بدهکاران ضعیف هم شروع می شد و گزارش آن به شورای شهر ارائه می شد. این مصوبه ها حسابرسی شده است و گزارش این حسابرسی به وزارت کشور، شورای شهر تهران و... ارائه شده است. حتی ریال به ریال این حساب ها نیز توسط حسابرس در صحن شورای شهر خوانده می شد. علی ایحال این بدهی ها همیشه در شهرداری تهران وجود داشته است در سال های قبل 10هزار میلیارد، 12هزار میلیارد و... بود در سال آخر نیز بیش از 15هزار میلیارد تومان شد. این بدهی خطوط مترو است که ما ساختیم و اگر مترو ساخته نشده بود امروز می خواستند آن را بسازند. ما آن زمان کیلومتری 50هزار میلیارد تومان پول دادیم و مترو را ساختیم اما امروزه 250هزار میلیارد تومان شده است. ساخت مترو هم مانند مابقی کالاها و خدمات گران شده است. ما آن موقع با آن بها انجام دادیم و به همان قیمت نیز بدهی داریم. یعنی به نفع شهر بود که پول قرض کرده و پروژه ها را زودتر تمام کنیم و مردم زودتر از آن استفاده می کردند. با ساخت این پروژه ها در سال بعد حداقل 20 تا 25درصد افزایش قیمت پیدا می کرد. بنابراین ما قرض می کردیم و پروژه ها را با قیمت ارزان به نتیجه می رساندیم و از نظر اقتصادی به نفع شهر بود. ضمن آن که 15هزار میلیارد تومان بدهی زیادی نبود چرا که شهرداری دقیقا 15-16هزار میلیارد تومان نیز از دولت طلب داشت و دولت این مبلغ را قبول کرده بود.

دولت می گفت نگفته بودم این بودجه را می دهم

اما طلب ها را دولت قبول نداشت.

برای ساخت مترو باید 50درصد شهرداری و 50درصد دولت هزینه کند. شهرداری در سال 6هزار میلیارد تومان برای مترو می گذاشت  اما دولت اعلام می کرد: "من که نگفته بودم که این بودجه را می دهم و باید آن را پیش بینی می کردم." ما هم درخواست می کردیم که سال آینده این بودجه را در قانون بودجه پیش بینی کند ولی این پیش بینی نشد و این هزینه کردها به جای خود باقی ماند. دولت قبلی، دولت فعلی و حتی دولت های قبل هم این پیش بینی را در برنامه بودجه نمی کردند.

نگاه وزارت اقتصاد و دارایی به جیب شهرداری ها

چرا دولت ها این پیش بینی ها را در بودجه خود اعمال نمی کردند.

متاسفانه دولت ها با شهرداری ها رقیب هستند، رفیق نیستند. گاهی دست در جیب شهرداری ها هم می کنند. آخرین قانونی که در مجلس تصویب شد دست در جیب شهرداری ها کردند و متاسفانه در سکوت تصویب شد و نه شورای شهر تهران و شورای عالی استان ها اقدامی در این خصوص نکردند و فقط چند سخنرانی کردند ولی سخنرانی فایده ای ندارد. اعضای شورای شهر و شورای عالی استان ها به مجلس می رفتند و با تشکیل جلسه با نمایندگان نمی گذاشتند که سهم شان از مالیات بر ارزش افزوده اینگونه کاهش یابد. ما به مجلس می رفتیم صحبت می کردیم و جلسه می گذاشتیم و می جنگیدیم تا این کاهش سهم شهرداری ها از کاهش نیابد. وزارت اقتصاد و دارایی هر ساله می گوید شهرداری های کشور حدود 50-60هزار میلیارد تومان درآمد دارند چرا من از این پول سهم نداشته باشم؟ اما فکر نمی کند که شهرداری ها نمی توانند حقوق رفتگران خود را بدهند. نباید به شهرداری تهران نگاه کرد که حقوق کارمندان و رفتگران خود را پرداخت کرده است. شهرداری هایی هستند که دو سه ماه است حقوق نداده اند و کارمندانشان تحصن می کنند. این شهرداری ها با مشکل روبرو هستند. ولی وزارت دارایی می گوید بگذار من از این 50هزار میلیارد درآمد شهرداری ها 15هزار میلیارد بردارم و نصف یارانه ها را با آن بپردازم.

قرض گرفتیم تا پروژه ها را به ثمر برسند

بنابراین شما معتقدید که قرض می کردید و پروژه ها را به اتمام می رساندید؟

بله. ما قرض می کردیم و پروژه ها را به ثمر می رساندیم. عوارضی را تقسیط می کردیم که مردم 3 ساله و بدون بهره بپردازند. تعهدات این عوارض را به بانک می دادیم و پول آن را (با مقداری که کسر می شد) نقد می گرفتیم و برای انجام پروژه ها هزینه می کردیم. این پشتوانه قرض ما از بانک بود برای آن که واگن بخریم. از آن سال تا به حال یک واگن هم خریداری نشده است و حداقل 1000 واگن مترو و 2000 اتوبوس در تهران کم داریم. اتوبوس های دو کابین را شهرداری خریده است، در حالی که 82درصد هزینه خرید اتوبوس را باید وزارت کشور بدهد، مابقی آن را شهرداری یا بخش خصوصی تامین کند. البته ما اتوبوس ها را 250میلیون تومان خریدیم، اواخر مدیریت مان به 850میلیون تومان رسید. قطعا و یقینا اتوبوس امروز از 2-3میلیارد تومان بالاتر است و یک اتوبوس خریداری یا ساخته نشده است. کرونا هم آمده می گوییم طرح ترافیک هم باشد و مردم وسایل نقلیه عمومی سوار شوند و بهم بچسبند. نتیجه اش این می شود که بیش از 200نفر جان می بازند. امیدواریم که این آمار کاهش یابد.

چرا حساب های شهرداری توسط حسابرسی رد شد؟

بین رقم بدهی هایی که شما اعلام می کنید با رقم بدهی هایی که مدیریت جدید اعلام می کند تفاوت فاحشی وجود دارد.

ما بدهی ها را براساس حسابرسی ها اعلام کردیم.

اعلام کردند که حسابرسی ها یا مقبول نبوده یا مشروط بوده است.

حسابرس در مشروط می گوید قوانین را رعایت نکرده است، نه آن که بودجه ثبت نشده است. اگر اینطور نبود، حساب ها رد می شد.

اعلام می کنند که بسیاری از حساب ها رد شده اند؟

رد شده به دلیل آن که قوانین را رعایت نکرده است. اعلام نشده که بودجه نبوده است.

سازمان بازرسی کل کشور...

این سازمان هم بیاید و دفاتر را بررسی کند.

شکایت از قالیباف و شهردارانش

طبق اخبار رسمی سازمان بازرسی کل کشور 29گزارش در سازمان بازنشستگی شهرداری داشته است. این فقط یک سازمان شهرداری است.

بله. 35-36 پرونده برای شهردار دارد. من شکایت های زیادی از شهرداران مناطق ثبت کرده بودم. اگر شهرداری یک طبقه اضافه می داد رهایش نمی کردیم. گاهی اوقات در تماس با شهرداران مناطق آن زمان می گویند: "ما هنوز به دادگاه می رویم و می آییم!" می پرسم: "چرا؟" می گویند: "برای همان نامه هایی که شما داده بودید."

از قالیباف هم شکایت کرده بودید؟

بله. 35-36 بار از قالیباف شکایت کردم تعدادی را رسیدگی کردند و گفتند مشکلی ندارد. سازمان بازرسی به پرونده ها رسیدگی کرده است. یعنی شوخی نیست ما همین طور بگوییم بدهی های شهرداری 29هزار میلیارد تومان است، بعد اعلام کنیم 55 میلیارد تومان و سال دیگر 75میلیارد تومان شده است. وقتی بدهی ها را نپردازیم همین طور افزایش می یابد. باید سال اول 15هزار میلیارد تومان بدهی را می پرداختند سال بعد که 15هزار میلیارد تومان بدهی داشتند ایرادی نداشت. اگر این بدهی ها نباشد نمی توانند کار عمرانی را شروع به ثمر برسانند. اما بعضی وقت ها دوستان به کار عمرانی علاقه ندارند و می گویند چرا باید پل احداث کنیم یا تونل بزنیم؟ چون اتومبیل در شهر بیشتر تردد می کند. این پروژه ها را احداث نکنیم و بگذاریم شهر شلوغ باشد و سبب شود که ماشین در شهر نیاید. البته بسیاری از کشورها نیز این تفکر را دارند و آن را اجرا می کنند اما نه به این شدت و اینگونه که همه پروژه ها را متوقف کنند.

بازآفرینی بافت فرسوده، رکود را از بین می برد

اگر شهر با این میزان بدهی به قالیباف تحویل شده بود، تهران چگونه اداره می شد؟

باز با همان صورت پیش می رفت. البته رکود اقتصادی و نبودن ساخت و ساز نیز حاکم هست. قطعا ما نمی گذاشتیم که ساخت و ساز به این شرایط پیش بیاید. تصویب کردیم بافت فرسوده عوارضی پرداخت نکند و جریمه های تخلفات نیز نپردازند. بعد از آن مجلس تصویب کرد مالکان بافت کل کشور 50درصد عوارض بپردازند و آن 50درصد را هم دولت به شهرداری ها بپردازد اما دولت یک ریال هم به شهرداری ها نپرداخته است. ما اعلام کردیم که هیچ عوارضی نپردازند تا بافت فرسوده ساخته شود. خطر زلزله که تهران را هر لحظه تهدید می کند در بافت فرسوده کشتار می کند. راه پیشگیری از این کشتار، ساخت، بازسازی و مقاوم سازی بافت فرسوده است. این ساخت و سازها به نفع بلندمدت شهر است. ضمن آن که هزار آیتم در ساخت و ساز وجود دارد و با ساخت و ساز بافت فرسوده اشتغال زایی بسیاری به وجود می آید. بنابراین از رکود اقتصادی نیز خارج می شویم و شهر بازآفرینی می شود. در یا خیابان شریعتی یا خیابان انقلاب روبروی دانشگاه چقدر ساختمان های قدیمی و فکسنی وجود دارد؟ این ساختمان ها در جنوب شهر بیشتر است و با گاز یک تریلی این خانه ها می ریزد، نیازی به زلزله 5ریشتری ندارد. البته خدا نکند در تهران زلزله بیاید اما با سخنرانی و تشویق بافت فرسوده راه نمی افتد.

رانتی با فامیلی چمران وجود ندارد

چقدر فامیلی چمران برای فرزندان شما مفید و مهم بوده است؟

همیشه فامیلی چمران برای فرزندانم به دلیل شهید دکتر چمران باعث افتخار بوده است. این فامیلی برایشان دردسر بوده است و دو پسر من بیش از دو سال بیکار بودند.

تا به حال از رانت پدر استفاده کرده اند؟

می بینید که خیر.

چقدر آقازادگی کرده اند؟

آقازادگی یعنی چی؟

سعی کردم مثل قبل از انقلاب زندگی کنم

یعنی استفاده از شرایط و اطلاعات پدر برای پیش برد اهداف و رسیدن به موقعیت های خاص.

نه هیچ اطلاعاتی وجود نداشت. یکی از فرزندانم مهندس مکانیک و دیگری مهندس معمار است و هر در رشته خود مشغول به کار هستند. کاملا عادی و معمولی زندگی کردند. من هم سعی کردم مثل قبل از انقلاب باشم که بین مردم زندگی می کردم. قبل از کرونا با مترو می رفتم و می آمدم چون سریع تر بود و پیاده روی می کردم اما به خاطر کرونا ممنوع کردند و من هم با مترو نمی روم. خرید خانه را خودم انجام می دهم و در جیبم لیست دارم که امشب برویم خرید کنیم و سعی کردم که اینگونه باشم و عمری نمانده و هر لحظه باید آماده رفتن باشیم. خدا کند حالا که به راه انقلاب و پرودگار سوق پیدا کردیم از این راه منحرف نشویم.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

 

کدخبر: 591161 ویرایش خبر
لینک کپی شد
پریسا هاشمی
آیا این خبر مفید بود؟