توصیه های مهم روان شناسی برای گذر از بحران کرونا + فیلم

به گزارش رکنا: خوشبختانه اطلاعاتی به لحاظ مراقبت های جسمانی برای پیشگیری از ابتلا به این ویروس در اختیار مردم قرار داده شده است، ولی اطلاعات کافی در مورد چگونگی مراقبت از روان در بحران ها کمتر در اختیار افراد جامعه قرار گرفته است.

به طور کلی وقتی که افراد با یک بحران در جامعه مواجه می شوند در اصل اضطراب زیادی به افراد آن جامعه وارد می شود و افراد دو رفتار را در برابر این اضطراب از خود نشان می دهند . یک دسته از افراد با بی توجهی به این مسئله سعی دارند اضطراب را در خودشان پایین بیاورند و با اجتناب کردن از آن خود را از مسئله دور نگه دارند . این شیوه راهکار موثری نیست به جهت آن که موضوع اصلی هنوز وجود دارد و در اصل افراد از آن مسئله فرار می کنند و فرار از یک فکر آسیب زا و ناخوشایند راه حل به حساب نمی آید .

گروه دوم دسته ای هستند که با به اشتراک گذاشتن افکار ناخوشایندی که دارند می خواهند میزان اضطراب را در خود پایین بیاورند، اما در آنها هم نه تنها میزان اضطراب پایین نمی آید، بلکه به اعضای خانواده، دوستان و آشنایان شان نیز صدماتی وارد می شود. در این جا می خواهم این سه دسته لطمه ای که این افراد به دیگران وارد می کنند را باهم بررسی کنیم .

نخستین گروه کودکان هستند ، کودکان بین 6 تا 11 سال همواره ترس از دست دادن والدین را دارند . ما زمانی که با کودکان در مورد این مسئله و بحران در خانواده صحبت می کنیم و یا این مسائل را به اشتراک می گذاریم در واقع یک ترس مضاعف را به آنها وارد می کنیم و عمیقا این ترس گاهی تا آخر دوره عمر آن ها باقی می ماند و آسیب های زیادی را بر جای می گذارد که جبران آن بسیار دشوار خواهد بود بنابراین در برخورد با فرزندان و این گروه سنی دقت بیشتری را باید مبذول داشته باشیم.

موضوع دیگری در مورد افراد میانسال ، سالمند و بیمار است. بیان مکرر اینکه افرادی با بیماری های مزمن و سالمندان آسیب پذیر ترند موجب فشار روانی به آنها می شود هستند باید توجه داشته باشیم که هنگام هشدار در بیان مسائل و چگونگی برخورد با این بحران چگونه با آنها صحبت و اظهار نظرات خودمان را رد و بدل کنیم.

نکته بسیار مهم دیگراین است که ما در مقابل افرادی که در کنارمان هستند اظهار نظراتمان را به اشتراک می گذاریم و افکارمان را با آن ها مطرح می کنیم . آیا این کار درست است؟ اگر ما با این شیوه میزان فشار روانی مان را کم می کنیم آیا این فشار را به آن ها منتقل نمی کنیم ؟ توجه داشته باشیم که ظرفیت روانی افراد در برابر مسائل با یکدیگر متفاوت است بنابراین آن چه که شاید برای یک فرد آسیب زا نباشد قطعا برای یک فرد دیگر می تواند آسیب زا باشد پس از بیان التهاب های درونی ، تکرار آنها و به اشتراک گذاشتن چگونگی محافظت از خود، چگونگی پیشگیری از این اتفاق ، پخش انواع و اقسام اطلاعات و اخبار که صحت و سقم آن معلوم نیست در فضای مجازی به صورت تلفنی و یا به صورت چهره به چهره می تواند در افرادی که کنارمان زندگی می کنند به نوعی آسیب ایجاد کند پس چه کار باید کنیم؟ ما با این افکار نگران کننده و در این بحران باید چه کار کنیم؟

باید خاطر نشان کنم در این مورد به خصوص آن چه که ما را رنج می دهد اضطراب مرگ است. اضطراب مرگ یعنی پیش بینی مرگ خود، ترس از مرگ خود و ترس از مرگ افراد مهم زندگی مان.

آیا با فکر کردن به این مسئله ، مسئله و مشکل حل می شود؟ در مسائلی که مربوط به فکرهای آزاردهنده می شود و افراد دائم یک فکر را با خود تکرار می کنند و یک ذهنیت دارند برای این که تشخیص دهند این فکر سالم است یا خیر به یک نکته مهم باید توجه شود آیا این فکر باعث حل مسئله می شود یا خیر؟ آیا با فکر کردن به ویروس کرونا مسئله من حل می شود؟ بنابراین با این سوال متوجه می شویم فکرمان سالم است یا خیر ؟ طبعا فکر هایی که ناسالم هستند از توان روانی ما کم می کنند و زمانی که توان روانی کم شود میزان اضطراب بالاتر می رود، سیستم ایمنی بدن دچار مخاطره می شود چرا که کیفیت زندگی ما تحت شعاع آن قرار می گیرد .

فرض بفرمایید فردی که دائم ذهنش درگیر یک موضوع خاص می شود میزان خواب فرد تحت الشعاع قرار می گیرد ، خواب او کم می شود و خواب عمیق ندارد ، آرامش اش کم می شود ، جذب موادغذایی و شادی و نشاط اش ، میزان ارتباط های موثر و آرامبخش او در فضای خانواده و در فضای اجتماعی کم می شود بنابراین سیستم ایمنی این فرد به نوعی ضعیف می شود .

می دانیم که در برابر تمامی ویروس ها و عوامل خارجی که باعث این بیماری در بدن ما می شوند آن چیزی که می تواند به ما کمک کند سیستم ایمنی است بنابراین توجه به سلامت روانی ، ایجاد شادابی در خود، صحبت های خوشایند، دوری از فاجعه سازی ، دوری از پررنگ کردن و عمیق تر کردن مشکلات می تواند یک راه کار موثر به حساب بیاید.

قدم بعدی که در برابر این موضوع باید توجه کنیم پذیرش است. پذیرش یعنی من می پذیرم که تمام افراد جامعه با یک مساله دست و پنجه نرم می کنند و در برابر این موضوع چیزی که ما در دست داریم و سلاح ما محسوب می شود و تنها راهی که برای ما به حساب می آید آن است که فقط می توانیم در مقابل آن پیشگیری کنیم بنابراین با توجه به این موضوع که من بپذیرم هیچ راه کار دیگری به جز پیشگیری در دسترس من نیست می توانم تمام توجه و تمرکزم را روی خودم و خانواده ام و آرامش شان معطوف کنم و به نوعی به مدیریت افکار بپردازم ، مدیریت افکار من یعنی فکر های ناسالم و نادرست می تواند رفتار های استرس برانگیز را ایجاد کند و باعث انتقال آن به دیگران و آسیب های بعدی شود .

سومین قدم ایجاد آرامش است. ایجاد آرامش ، محبت ، مهربانی ، نوازش های روانی ، گفتگو های آرامبخش در خانواده ، در فضای مجازی ،گوش دادن به موسیقی و راهکار هایی مثل تنفس عمیق ، تکنیک هایی که باعث تن آرامی می شود همه و همه می تواند به نوعی موثر در کاهش استرس ها و بحران هایی که در زندگی با آن ها مواجه هستیم به خصوص در بحران اخیری که همه افراد جامعه ما به نوعی با موضوع آن دست به گریبان هستند . با به کار بستن این نکات می توانید تا اندازه ای به سیستم ایمنی بدن خود با ایجاد آرامش و به افراد خانواده خودو در گام های بعدی با این حرکت جمعی که مرحله به مرحله به یکدیگر کمک کنیم می توانیم از این بحران با موفقیت بیرون برویم و صدمات کمتری را متوجه خود کنیم.

با توجه به تمام نکاتی که ذکر شده اگر باز هم نتوانستید به نوعی مدیریت افکارتان را در دست بگیرید از اجتناب و یا از توجه زیاد وسواس گونه و تکرار دائم در ذهن خودبا این افکار، خود را از آن رها کنید توصیه می کنم در صورتی که تمایل دارید با تلفن هایی که روی پیج  maryam.samani.psy است ساعات 8 تا 10 صبح و 8 تا 10 شب تماس بگیرید و راهکار های لازم را دریافت کنید تا بتوانید به مدیریت افکار مزاحم و ناراحت کننده و کاهش استرس خود موثرتر رفتار کنید.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.