صندلی رئیس شورای شهر تهران جای خبرنگار نیست!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در نشست خبری  مهدی چمران، رئیس شورا، با ادبیاتی هشداردهنده خطاب به خبرنگاران حاضر اعلام کرد: «شرکت آب و فاضلاب چاه حفر کرده و چاه‌های شهرداری خشک شده‌اند.»

این جمله ظاهراً یک خبر است، اما در واقع نشانه‌ای از بحران بزرگ‌تری‌ست و آن فراموشی نقش نظارتی شورای شهر. رئیس شورا به جای گزارش عملکرد نظارتی و پاسخ به اینکه چرا منابع آب شهرداری تحلیل رفته‌اند، صرفاً یک جمله خبری به رسانه‌ها پرتاب می‌کند. این اتفاق دیگر فقط یک خلأ عملکردی نیست؛ بلکه انکار جایگاه شورا به عنوان نهاد حافظ حقوق عمومی‌ست.

صندلی رئیس شورای شهر جای خبرنگار نیست

بر اساس قانون وظایف و اختیارات شوراهای اسلامی شهر، یکی از اصلی‌ترین مأموریت‌های این نهاد، نظارت بر عملکرد دستگاه‌های خدمات‌رسان شهری، اعم از شهرداری، سازمان آب، شرکت برق، و سایر نهادهای مسئول در زیرساخت‌های شهری است. وقتی رئیس شورا می‌گوید: «چاه‌های شهرداری خشک شده»، این پرسش پیش می‌آید که اگر این اتفاق ناشی از عملکرد شرکت آب و فاضلاب بوده، چرا شورای شهر تا امروز ساکت بوده است؟ آیا نظارت پیشگیرانه‌ای انجام شده؟ آیا گزارشی منتشر شده؟ آیا اقدامی برای حفظ منابع آبی شهرداری انجام شده؟ اگر هیچ‌کدام، پس دلیل حضور ایشان در شورا چیست؟ مگر نه اینکه این جایگاه برای برخورد با تخلفات و محافظت از دارایی‌های عمومی است، نه برای قرائت خبر؟

نظارت بر شهرداری یا بیانیه‌خوانی؟

در سال‌های اخیر، شوراهای شهر به‌ویژه در تهران، به تدریج از کارکرد نظارتی خود فاصله گرفته‌اند. در حالی‌که وظیفه شورا، نظارت بر بودجه شهرداری، بررسی قراردادهای کلان، سیاست‌گذاری منابع طبیعی و زیرساختی، و دفاع از حقوق شهروندان است، ما شاهد کاهش قدرت مطالبه‌گری و افزایش استفاده نمایشی از تریبون‌ها هستیم. اگر امروز منابع آبی شهرداری ته کشیده‌اند، یک علت مشخص دارد و آن اینکه  شورای شهر یا مطلع بوده و سکوت کرده، یا اساساً ابزارهای نظارتی خود را از کار انداخته است.

در پرونده‌های متعدد، از ساخت‌وسازهای بی‌ضابطه گرفته تا تجاوز به حریم پارک‌ها و منابع طبیعی، شورای شهر یا واکنشی نشان نداده یا با تاخیر وارد ماجرا شده است. امروز هم در ماجرای چاه‌های خشک‌شده، نه گزارشی از روند برداشت آب، نه پیگیری رسمی، نه اطلاع‌رسانی شفاف، هیچ‌کدام وجود ندارد. تنها یک جمله: «چاه‌ها خشک شده‌اند.»

مسئولیت شورا: سیاست‌گذاری برای منابع حیاتی

تهران در شرایط بحران آبی قرار دارد. دشت‌های اطراف شهر به دلیل برداشت بی‌رویه، دچار فرونشست شده‌اند. سفره‌های آب زیرزمینی به حد بحرانی رسیده‌اند. شهرداری تهران، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان آب برای فضای سبز، پارک‌ها، و پروژه‌های عمرانی، موظف به برنامه‌ریزی دقیق در این حوزه است. اما برنامه‌ریزی بدون نظارت شورا معنایی ندارد.

شورا باید: سیاست مصرف آب شهرداری را تصویب و نظارت کند؛ بر نحوه اخذ مجوزهای حفر چاه نظارت داشته باشد؛تداخل احتمالی بین چاه‌های شرکت آبفا و شهرداری را بررسی و مانع‌سازی قانونی کند و در صورت تخلف، از ابزارهای حقوقی، از شکایت رسمی تا گزارش به دستگاه قضایی، استفاده کند.

کوتاهی، و تبدیل جایگاه شورا به تریبون اطلاع‌رسانی، به معنای پشت کردن به مسئولیتی‌ست که قانون بر دوش اعضا گذاشته است.

آقای چمران! وقت نشستن در صف خبرنگاران نیست

اگر کسی یا نهاد و سازمانی ، چاه حفر کرده و منابع شهر را تهدید کرده، این شما هستید که باید پیگیری کنید، درست است که چاه های در حریم تهران است اما خارج از خط مرزی ایران که نیست، می توانستید ، رصد کنید و مانع تخریب شوید نه اینکه  از «وقوع یک اتفاق» بگویید و بگذرید. شما نه خبرنگارید، نه ناظر بیرونی. شما مسئول نظارت، اقدام، و برخورد هستید. اگر نمی‌توانید، اگر اراده برخورد ندارید، دست‌کم جایگاه تریبون را مصادره نکنید.

شورا خانه مردم است، نه اتاق خبر. و در خانه مردم، باید حساب پس داد.

 

 

اخبار تاپ حوادث

وبگردی