عضو هیئت‌مدیره شرکت بازآفرینی شهری ایران در گفت‌وگو با رکنا:
این محله تهران به تصرف پیک‌های موتوری ها در آمده است / خانه ها اکثرا فاقد ایمنی است + فیلم
رکنا: فریدون بابایی از گسترش سکونتگاه‌های غیررسمی و ناایمن در نزدیکی مراکز شهری تهران خبر داد که به محل زندگی مهاجران، دهک‌های پایین و پیک‌های موتوری تبدیل شده‌اند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، فریدون بابایی، عضو هیئت‌مدیره شرکت بازآفرینی شهری ایران، در گفت‌وگو با رکنا گفت: بسیاری از شهروندان تهرانی که در رفت‌وآمد میان مراکز خرید، رستوران‌ها و فضاهای تفریحی هستند، شاید ندانند در همین نزدیکی مناطقی وجود دارد که چهره‌ای متفاوت از پایتخت را به نمایش می‌گذارد. کافی است کمی به عمق برخی محله‌ها برویم تا با بافت‌هایی روبه‌رو شویم که گرچه کارکرد مسکونی دارند، اما از حداقل کیفیت لازم برخوردار نیستند. همین پایین بودن سطح ساخت‌وساز و امکانات باعث شده قیمت مسکن و به‌تبع آن اجاره‌بها در این مناطق پایین‌تر باشد و گروه‌هایی با درآمدهای نامطمئن یا ناپایدار به این محله‌ها جذب شوند. البته در کنار این جمعیت تازه‌وارد، خانوارهایی هم هستند که سال‌هاست در همان محله زندگی می‌کنند و ریشه در آنجا دارند.
او افزود: مانند بسیاری از سکونتگاه‌های غیررسمی و حاشیه‌نشین کشور، در این مناطق نیز فقر نه‌تنها در ظاهر خانه‌ها و چهره محله، بلکه در نبود خدمات شهری و امکانات روبنایی آشکار است. در کنار این چهره کالبدی، مشکلات اجتماعی متعددی هم دیده می‌شود؛ از جمله فضاهای بی‌دفاع شهری که به پاتوق افراد آسیب‌دیده اجتماعی و معتادان تبدیل شده و سیمای محله را تحت تاثیر قرار داده است.
بابایی ادامه داد: به دلیل نزدیکی این بافت‌ها به مراکز شهری و گردشگری، نوعی فضای خوابگاهی برای پیک‌های موتوری و کارگران خدماتی شکل گرفته است؛ افرادی که اغلب در شمال شهر مشغول به کارند اما برای کاهش هزینه‌ها، در این مناطق خانه‌هایی کوچک و ارزان اجاره می‌کنند تا فاصله محل کار و زندگی‌شان حداقلی باشد. اگر مقابل خانه‌هایشان بایستی، تعداد پیک موتوری می‌بینی و وقتی با آنها هم‌صحبت می‌شوی، بیشترشان مهاجرانی هستند که از شهرهای مختلف به تهران آمده‌اند.
عضو هیئت‌مدیره شرکت بازآفرینی شهری تاکید کرد: یکی از شاخص‌های مهم بافت‌های فرسوده و ناکارآمد، پایین بودن کیفیت ساخت‌وساز است. در این مناطق، خانه‌ها اغلب فاقد سازه ایمن هستند و با گذر زمان، در طبقات بالایی بارگذاری‌های ناایمن انجام می‌شود. خانواده‌هایی که فرزندانشان به سن ازدواج می‌رسند، ناچارند بر روی همان سازه‌های فرسوده، طبقه‌ای جدید بسازند و همین روند، خطر را دوچندان می‌کند. در برخی نقاط حتی خانه‌هایی وجود دارد که روی شیب‌های تند یا زیر دکل‌های فشارقوی برق ساخته شده‌اند؛ وضعیتی که نشان می‌دهد مسئله سکونتگاه‌های غیررسمی در تهران نه‌تنها کالبدی، بلکه عمیقا اجتماعی و انسانی است.
ارسال نظر