آیا چاقی فقط به پرخوری مربوط می‌ شود؟ حقایق شگفت‌ انگیزی که تاکنون نشنیده‌ اید

به گزارش رکنا، نتایج یک پژوهش جهانی که در کنگره اروپایی چاقی ۲۰۲۵ ارائه شده، نشان می‌دهد که درک عمومی از علت اصلی چاقی و اهداف مرتبط با درمان آن میان بیماران و پزشکان تفاوت چشمگیری دارد. این مطالعه گسترده که در کشورهای برجسته‌ای از جمله فرانسه، آلمان، بریتانیا، آمریکا و استرالیا انجام شده، با مشارکت ۱۳۷۹ بیمار و پزشک اطلاعات جالبی را درباره این اختلافات نشان داده است.

چاقی؛ فقط مشکل رفتاری نیست!

طبق یافته‌های این مطالعه، بیشتر پزشکان چاقی را عمدتاً نتیجه رفتارهای ناسالم مانند پرخوری، کاهش فعالیت بدنی، رژیم‌های غذایی نامناسب و حتی نبود انگیزه می‌دانند. این در حالی است که بیماران، علت چاقی خود را بیشتر مرتبط با عوامل بیولوژیکی و ژنتیکی می‌دانند. این تفاوت دیدگاه، نقش تعیین‌کننده‌ای در نحوه مواجهه بیماران با گزینه‌های درمانی دارد.

هدف اصلی درمان از نگاه پزشکان و بیماران

اختلاف نظر میان پزشکان و بیماران در زمینه اهداف درمانی نیز مشهود است. پزشکان عموماً بر بهبود فشار خون، افزایش فعالیت بدنی و ارتقای کیفیت زندگی تأکید دارند. اما بیماران بیشتر به دنبال رسیدن به ظاهری مطلوب‌تر، افزایش اعتمادبه‌نفس و توانایی پوشیدن لباس‌هایی که دوست دارند، هستند. این موضوع نشان‌دهنده اهمیت جنبه‌های روانی و اجتماعی در ادراک بیماران از چاقی است.

رویکرد جامع؛ نیاز ضروری بیماران

این اختلاف اهداف به وضوح نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به چاقی تنها با چالش‌های جسمی مواجه نیستند، بلکه فشارهای اجتماعی و روانی نیز تأثیر قابل توجهی بر وضعیت آن‌ها دارد. یک درمان مؤثر، باید ترکیبی از جنبه‌های جسمی، روانشناختی و اجتماعی را در نظر بگیرد تا نیازهای بیماران به‌طور کامل پاسخ داده شود.

برچسب‌گذاری اجتماعی؛ یک چالش بزرگ

دکتر خیمنا راموس سالاس، پژوهشگر ارشد این مطالعه، تأکید دارد که نسبت دادن چاقی صرفاً به رفتار فردی، می‌تواند باعث شود بیماران احساس کنند که خود مقصر وضعیتشان هستند و نه فردی که به حمایت نیاز دارد. این نگرش مخرب، سد بزرگی در مسیر درمان ایجاد می‌کند و حتی ممکن است منجر به احساس شرم و انزوای اجتماعی بیماران شود.

او بر اهمیت ارائه درمان‌های مبتنی بر همدلی بدون قضاوت توسط پزشکان تأکید کرده و این رویکرد را ابزاری حیاتی برای کمک به بیماران در غلبه بر فشارهای مرتبط با چاقی دانسته است. درمان این بیماری باید مشابه هر بیماری مزمن دیگری، با نگاهی حمایتی دنبال شود.

نقش ژنتیک؛ دیدگاه بیماران و پزشکان

موضوع جالب دیگر این تحقیق نشان می‌دهد که حدود ۸۰ درصد بیماران معتقدند ژنتیک نقش مهمی در وزن آن‌ها ایفا می‌کند، اما تنها ۶۰ درصد پزشکان چنین نظری دارند. این تفاوت نگرش، فراتر از یک بحث علمی، در کیفیت مراقبت‌ها و میزان همدلی ارائه‌شده در فرآیند درمان تأثیرگذار است و نیاز به آموزش بیشتر در این زمینه را نشان می‌دهد.

ایجاد زبان مشترک؛ کلید موفقیت در درمان چاقی

در پایان این پژوهش، بر تفاوت دیدگاه‌ها میان بیماران و پزشکان درباره چاقی تأکید شده است. نگاه فردی که با چاقی زندگی می‌کند با دیدگاه پزشکی که صرفاً بر اساس شاخص‌های علمی قضاوت می‌کند، کاملاً متفاوت است. ایجاد زبان مشترک و تعامل بهتر میان این دو گروه، برای موفقیت در درمان و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا ضروری به نظر می‌رسد.