رکنا، گزارش تازه سازمان هواشناسی از وضعیت بارشهای کشور در ۲۴ ساعت گذشته نشان میدهد که آسمان ایران، دستکم در غرب و شمالغرب، سخاوتمند بوده، اما در بسیاری از نقاط دیگر، خبری از باران چشمگیر نیست. دادهها از ۲۵۲ شهر نشان میدهد که بیشترین بارشها در مناطق کوهستانی و غربی کشور متمرکز بودهاند؛ جایی که همیشه همنشین ابرهای بارانزا بودهاند.
پروژه انتقال آب زایندهرود به یزد که با هدف تأمین آب شرب آغاز شد، امروز به یکی از عوامل بحران زیستمحیطی در اصفهان تبدیل شده است. خشک شدن زایندهرود، نابودی معیشت کشاورزان، فرونشست گسترده زمین و رونق صنایع آببر در یزد، از پیامدهای این تصمیم بحثبرانگیز محسوب میشود.
زایندهرود، زمانی شریان زندهی فلات مرکزی ایران بود، حالا رمقی ندارد جز خاطرهای خشک در بستر ترکخوردهاش. از یزد تا اصفهان، از صنایع تا کشاورزان، همه برای سهمی از آبی مرده به جان هم افتادهاند؛ در حالیکه آنچه این رود را خشکاند نه فقط خشکسالی، که سالها مدیریت اشتباه، تصمیمات شتابزده و سیاستهایی بود که آب را قربانی توسعه ناپایدار کردند.
در حالی که حقوق کارگران در سال ۱۴۰۴ با ۴۵ درصد افزایش به ۱۰ میلیون و ۳۹۹ هزار تومان رسیده، این مبلغ حتی قادر به تأمین ۱۰ روز ابتدایی زندگی یک خانوار چهار نفره نیز نیست. افزایش حقوق در برابر تورم افسارگسیخته، تنها یک توهم اقتصادی است که کارگران را در مرداب مشکلات مالی غرق کرده است.
مصرف جهانی قند با سرعتی نگرانکننده در حال افزایش است، در حالی که پزشکان و متخصصان تغذیه نسبت به پیامدهای خطرناک آن هشدار میدهند. از اعتیاد پنهان به قند تا نقش صنعت غذایی در گسترش این بحران، زوایای مختلفی در پس پرده این روند وجود دارد که میتواند سلامت میلیونها نفر را تهدید کند. آیا این زنگ خطر جدی گرفته خواهد شد؟
روزانه ۴۳ هزار تن زباله بدون هیچ پردازشی در طبیعت ایران تلنبار میشود، یعنی سالانه بیش از ۱۵ میلیون تن آلودگی که جنگلها، رودخانهها و شهرها را در محاصره خود گرفته است. درحالیکه کشورهای پیشرفته تا ۹۰٪ زبالهها را بازیافت میکنند، در ایران تنها ۱٪ پردازش میشود و باقیمانده آن سر از طبیعت در میآورد. نتیجه؟ ۸۷ هزار میلیارد تومان خسارت سالانه و تخریب جبرانناپذیر محیط زیست.
امروز لطفا ، زبالههای خود را در کیسههای مخصوص جمعآوری کرده و با خود بازگردانیم. از روشن کردن آتش در کنار درختان و علفزارهای خشک پرهیز کنیم. از شکستن شاخهها، چیدن گلهای وحشی و آسیب زدن به پوشش گیاهی خودداری کنیم. کودکان را با اهمیت حفظ طبیعت آشنا کنیم و الگوی رفتاری درستی برای آنان باشیم.
سیزدهبدر، یکی از دوستداشتنیترین جشنهای ایرانی، هر سال در روز سیزدهم فروردین برگزار میشود. این روز که به "روز طبیعت" هم معروف است، فرصتی عالی برای بیرون زدن از خانه، لذت بردن از هوای بهاری و ساختن خاطرات خوش کنار خانواده و دوستان است. اما این روز فقط یک پیکنیک ساده نیست؛ پشت این شادیها، آیینها و باورهایی قدیمی نهفته که نسل به نسل منتقل شدهاند.
تصور کن روزی از خواب بیدار شوی و دیگر خبری از جنگلهای سبز، رودخانههای زلال و هوای تازه نباشد. این یک هشدار است، نه داستانی علمی-تخیلی! اگر همین امروز تغییری در رفتارهای روزمره خود ایجاد نکنیم، طبیعت را از دست خواهیم داد. نجات زمین از هشتگها فراتر میرود؛ وقت آن رسیده که از حرف به عمل برسیم.
آیناز سنجرزهی، دختر ۱۵ سالهای که با پای برهنه روی خاکهای "دامن" دهستانی در سیستان و بلوچستان دوید و پنج مدال را به خانه برد، حالا در سکوت و بیتوجهی مسئولان تمرین میکند. نه حمایتی از وزارت ورزش دارد، نه پاداشی از آموزشوپرورش. او فقط یک خواسته دارد: حمایت برای رشد کردن تا رسیدن به آرزویش که جام جهانی است!