4 فیلم ایرانی در اسکار: سرگذشتی که هر کارگردان ایرانی را متفاوت به اسکار رساند
تبلیغات

 به گزارش رکنا،پس از پشت سر گذاشتن مراحل دشوار و چالش‌های فراوان، فیلم «علت مرگ نامعلوم» به‌عنوان نماینده ایران وارد رقابت‌های اسکار شد. این در حالی است که سه فیلمساز ایرانی دیگر نیز با همکاری کشورهای دیگر در مراسم اسکار 2026 حضور خواهند داشت.

 مسیر فیلم‌های ایرانی در این دوره از مسابقات اسکار بسیار پرماجرا بوده و هرکدام از آن‌ها، راه‌هایی متفاوت برای راهیابی به این مراسم طی کرده‌اند. در ادامه، این مسیر‌ها را بررسی می‌کنیم.

نماینده ایران: فیلم «علت مرگ نامعلوم»

این اثر که محصول نویسندگی و کارگردانی علی زرنگار است، اولین تجربه او در مقام کارگردان محسوب می‌شود. «علت مرگ نامعلوم» تحت دولت سید ابراهیم رئیسی دچار توقیف شد و پس از سه سال، نهایتاً با اکرانی محدود به نمایش درآمد. باوجود همه این چالش‌ها، این فیلم به‌عنوان نماینده ایران موفق شد راهی مراسم اسکار شود.

در سال 1400، این فیلم توانست در میان آثار پربازدید جشنواره فجر قرار گیرد و به انتخاب مثبت منتقدان یکی از سه فیلم برتر این رویداد شود. اما نهایتاً اجازه پخش در این جشنواره به آن داده نشد و علی زرنگار در واکنشی نسبت به این اتفاق، عده‌ای از مسئولان را عقب‌مانده فرهنگی خطاب کرد.

فیلم «یک تصادف ساده»

این ساخته جعفر پناهی بدون کسب مجوز رسمی تولید شد و به همین دلیل مجالی برای اکران در ایران نداشت. پس از مهاجرت پناهی به فرانسه، «یک تصادف ساده» برای نخستین بار در جشنواره کن به نمایش درآمد و موفق به دریافت جایزه نخل طلا شد. در ادامه این فیلم، نماینده فرانسه در رقابت اسکار شد.

فیلم «خرگوش سیاه، خرگوش سفید»

شهرام مکری بیشتر صحنه‌های فیلم «خرگوش سیاه، خرگوش سفید» را در تاجیکستان فیلم‌برداری کرد. با توجه به پیچیدگی‌های انتخاب نماینده ایران برای اسکار، مکری تصمیم گرفت این اثر جدید خود را به‌عنوان نماینده تاجیکستان وارد مسابقات اسکار کند.

فیلم «چیزهایی که می‌کشی»

علیرضا خاتمی، دیگر کارگردان ایرانی است که به نمایندگی از کشوری دیگر در مراسم اسکار حضور خواهد داشت. او این فیلم را در کشور کانادا ساخت و اکنون قرار است در رقابت‌های اسکار به‌عنوان نماینده سینمای کانادا حاضر شود.

سینمای ایران: بحران یا فرصت تازه؟

با انتشار خبر حضور چهار فیلمساز ایرانی در اسکار، واکنش‌های متفاوتی به این موضوع صورت گرفت. برخی آن را نشانی از موفقیت‌های سینمای ایران در عرصه‌های بین‌المللی دانستند، درحالی‌ که عده‌ای دیگر آن را یکی از نتایج تلخ محدودیت‌های داخلی برای سینماگران قلمداد کردند. این مسئله ناگزیر به مهاجرت هنرمندان ایرانی منجر شده است و همچنان تعداد فیلم‌های توقیفی در سال‌های اخیر، قابل‌توجه است.

نمونه بارز این اتفاق، فیلم «پیرپسر» است که پس از سال‌ها توقیف، با استقبال بی‌نظیر مخاطبان مواجه شد. این روند برای بسیاری از آثار سینمایی دیده شده است. حال پرسش مهم اینجاست؛ اگر نماینده ایران در اسکار نیز یکی از همین آثار توقیف‌شده باشد، چه نتیجه‌ای می‌توان از این شرایط گرفت؟

اخبار تاپ حوادث

تبلیغات
تبلیغات
تبلیغات

وبگردی