عکس / این آمریکایی معروف عاشق دیزی است

به آن لحظات جادویی فکر کنید! زمانی‌که قامت بلندشان چند مدافع را جا می‌گذارد، توپ را بین زمین و هوا می‌قاپند، با درجا زدن و چرخش‌های نرم، کمرشان را چند درجه در سمت مخالف حرکت می‌دهند. سپس در اوج زیرکی نگاهی را با هم‌تیمی‌ها رد و بدل می‌کنند، توپ با قدرت می‌چرخد، روی زانوها خم می‌شوند و با تکنیک روی نوک انگشتان پا بلند می‌شوند و در چند ثانیه نتیجه را به نفع خودشان تغییر می‌دهند و توپ مستقیم وارد تور به ارتفاع 3.048 متر می‌شود. آفرینش این لحظات نفسگیر به دست بازیکنان قدَری همچون لبران ریمون جیمز و مایکل جردن بسکتبال را به یکی از محبوب‌ترین و پرطرفدارترین ورزش‌های جهان تبدیل کرده‌است، ورزشکارانی‌ که به رویاهایشان وفادار ماندند، به کم اکتفا نکردند و سر رسیدن به مقام قهرمانی حتی به قیمت مصدومیت و از دست دادن سلامت‌شان خطر می‌کنند. در لیگ باشگاهی بسکتبال ایران، بازیکنان خارجی زیادی حضور داشته‌اند اما پرتاب جنجالی در ثانیه‌های پایانی فینال لیگ‌برتر بسکتبال شهرتی برای پری‌پتی رقم زد که بعید است بازیکنی به گردپایش برسد. این بازیکن 33 ساله، متولد آمریکاست، 11 سال عضو یک تیم یونانی بود و سال97 به تیم شهرداری گرگان پیوست و در اولین فصل حضورش، موفق به کسب عنوان نایب قهرمانی شد و جایزه ارزشمندترین بازیکن فصل را هم از آن خود کرد.

پری پتی تا چندین روز بعد از آن گل سرنوشت‌ساز به مهم‌ترین سوژه خبری شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده بود و تا مدت‌ها صحبت درباره آن شوت استثنایی نقل محافل به خصوص ورزشی‌ها بود. در آن لحظه وقتی توپ وارد تور می‌شود، انگار نیرویی درست به توپ جهت داده و به سمت تور کشیده است. سپس پتی دستان معجزه‌گرش را با سرخوشی و به نشانه پیروزی به دست هم تیمی‌هایش می‌کوبد، اعتراضات مبنی بر این‌که توپ قبل از قرمز شدن چراغ رها شده یا خیر، بالا می‌گیرد، دوربین‌ها لحظه‌ جداشدن توپ از سرانگشتان پری‌پتی را بارها و بارها به صورت آهسته نشان می‌دهند، فریادهای سرخوشانه در حین بازبینی و فشار و استرس برای کشاندن بازی به وقت اضافه در کالبد سالن جریان دارد، بازیکنان شهرداری کف می‌زنند تا القا کنند نتیجه به نفع‌شان است. داور از پشت مانیتور می‌آید و همه چشم‌ها خیره به اوست. سوت می‌زند و دو دستش را بالا می‌برد، سه امتیاز تایید می‌شود، پس از آن فریادهای شادی در سالن انعکاس پیدا می‌کند و عدد 96 برای شهرداری گرگان روی تابلو به نمایش در می‌آید. از او می‌خواهم درباره این لحظات و شوت شاهکارش کمی توضیح بدهد: «هنوز توی شوکم! و هنوز بابتش خوشحالم، آن پرتاب بهترین شوت زندگی حرفه ای بسکتبالم بود. واقعا صحنه عجیبی بود، تنها 03/0 ثانیه وقت داشتم و ذهنم می‌گفت فقط توپ را بنداز! واقعا فکر نمی‌کردم شوتی که با آن سرعت انجام دادم گل شود، درست به موقع اتفاق افتاد، خیلی خوشحالم که این اتفاق رخ داد و البته خوشحالم که تیم ما به قهرمانی رسید. نمی‌توانم حسم را در آن لحظه توصیف کنم و احساساتم در آن لحظه جادویی را به تصویر بکشم اما مردم بهترین عکس‌العمل را داشتند. شوری که در جشن و پایکوبی طرفداران این تیم بود، دقیقا همان حس را در من به جوش و خروش درمی‌آورد. آن شوت مثل بمب پیچید و در گرگان هرکسی درباره اش حرف می‌زد. من عکس ‌های زیادی با هواداران انداختم. جالب بود که آن‌ها من را با این نام خطاب قرار می‌دادند: «دست خدا». به‌خاطر فرصتی که برای بازی در ایران داشتم شکرگزار و راضی‌ام. تیم شهرداری گرگان در شهر گرگان لحظات خوشی را برایم رقم زد و از مردم ایران ممنونم و امیدوارم به ایران برگردم تا یک جام دیگر هم ببریم.»

نمی‌شود به ایران سفر کنید و از غذاهای بومی و خوش طعم آن غافل بمانید. او با این مقدمه،درباره غذای مورد علاقه‌اش می‌گوید: «من لوبیاپلو، قرمه‌سبزی، دیزی و فسنجون را از بین غذاهای ایرانی که تجربه کردم، دوست دارم و عاشق‌شان شدم. من غذا خوردن را دوست دارم. مشخصا شهر مورد علاقه من در ایران، گرگان است. البته از تهران و کیش هم خیلی خوشم می‌آید. در مدت حضورم در کشور شما چیزی جز تجربه خوب نداشتم. مردم ایران خیلی گرم  ودوستانه رفتار می‌کنند.»