علت جوش بودن آب دریاچه جوشان دومینیکا +عکس
رکنا: تصور کنید به دیدن دریاچه ای بروید که مملوء از آب های جوشان است و سطح آن را ابری از بخار و گاز فرار گرفته است. گودی بزرگ دریاچه مثل ظرف بزرگ آب می ماند که بر روی گاز در حال جوشیدن و قل قل کردن است. هوای گرم، بخارآلود و مرطوب اطراف و فضایی آکنده از بوی تند و تیز سولفور حال و هوایی متفاوت را رقم زده که بازدید از این دریاچه جوشان را برایتان جذاب می کند.
پارک ملی «Morne Trois pitons» در کشور جزیره ای دومینیکا محل فعالیت های آتشفشانی ست. در داخل مرزهای حدودا ۷ هزار هکتاری این پارک ۵ کوه آتشفشانی، ۱۲چشمه آب گرم، فومارول (شکاف های سطح زمین در نزدیکی آتشفشان که از آن ها گازهایی مثل سولفور دی اکسید بیرون می آید) و دریاچه ی بزرگ و معروف جوشان قرار دارد.
دریاچه جوشان دومینیکا در واقع یک فومارول و شکافی در پوسته زمین است که در زیر آب قرار دارد. این دریاچه پر از آب های جوشانی به رنگ آبی خاکستری با دمای حدود ۹۰ درجه سانتی گراد است و آب آن با بخارهای داغ و گازهایی که از گدازه های مذاب زیر زمین متصاعد می شوند گرم می شود. دریاچه با عرض حدود ۷۶ متردومین دریاچه بزرگ جوشان جهان بعد از دریاچه «فرایینگ پن» دره ی وایمنگو در نیوزلند است. این دریاچه برای اولین بار در سال ۱۸۷۵ توسط دو انگلیسی که در دومینیکو کار می کردند کشف شد. سال بعد، یک گیاهشناس و یکی از آن دو مرد انگلیسی مامور شدند تا درباره این پدیده ی طبیعی تخقیق کنند. آن ها دمای آب را اندازه گرفتند و فهمیدند که در نزدیکی کناره های دریاجه آب بین ۸۲ تا ۹۲ درجه سانتی گراد است اما موفق نشدند دمای مرکز دریاچه که سرچشمه جوشان آب است را اندازه بگیرند. عمق دریاچه هم اندازه گیری و چیزی حدود ۶۰ متر ویا بیشترتخمین زده شد.
آب دریاچه از آب باران و دو جویبار کوچک تامین می شود آب به داخل شکاف مذاب ها می رود و به نقطه ی جوش می رسد و با فشار گازها دوباره به گودی دریاچه برمی گردد. سطح آب دریاچه متغییر است و گاهی فعالیت دریاچه کمتر از حد معمول می شود. با اینکه دریاچه در دهه ۱۸۷۰ عمق زیادی داشت اما بعد از فوران ماگماهای زیرزمینی در نزدیکی این محل در سال ۱۸۸۰ دریاچه تقریبا ناپدید شد و چشمه ای از آب های گرم و بخار شکل گرفت. سطح دریاچه در سال ۲۰۰۴-۲۰۰۵ هم نوسانات شدیدی داشت و کمتر از ۱۰ متر شده بود اما یک روز بعد به سطح همیشگی اش رسید. زمین شناسان علت نوسانات سطح دریاچه این گونه توضیح می دهند که چون این دریاچه دقیقا در روی آب های زیرزمینی قرار گرفته آب آن خیلی زود خالی و دوباره پر می شود. جریان های دائمی بخار و گاز که در شکاف کف دریاچه تولید می شود آب را به سمت بالا هدایت می کنند و اختلال در منبع تولید گاز باعث می شود که آب از شکاف کف دریاچه به سمت پایین برود اما دوباره با برقرار شدن جریان های گاز آب به گودی دریاچه راه پیدا کند.
هیچ جاده ای به سمت این دریاچه کشیده نشده و از نزدیک ترین جاده تا آن ۱۳ کیلومتر فاصله است. برای رسیدن به آن باید این ۱۳ کیلومتر را در مسیری که به سه بخش تقسیم می شود پیاده روی کنید. گذر از هر بخش یک ساعت زمان نیاز دارد؛ بخش اول عبور از رودخانه، بخش دوم بالا رفتن از کوه و بخش سوم پایین آمدن از سراشیبی تند دره.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر