در لباس عروسی داماد را کشتم / خودکشی زهره برای نجات عشق فداکارش

به گزارش رکنا ، ناهید می دید هیچ کس نظری از او نمی پرسد، بابا نعمت انگار گمشده اش را بعد از سال ها پیدا کرده بود و مامان زهره در این گیرودار از اینکه جمشید همه هزینه های عروسی و جهیزیه را به گردن گرفته است ابراز شادی می کرد

بابا نعمت با تبسمی به دامادش خیره شده بود بعد بدون اینکه صورت برگرداند بلند داد زد،

ناهید دخترم چایی بیار

مشخص بود همه چیز تمام شده است عرق سردی روی پیشانی دختر نشست به اندازه ای از پدرش می ترسید که جرأت نکرد بگوید جمشید را دوست ندارد و می خواهد با پسر دلخواهش ازدواج کند.

راز او را کسی نمی دانست ناهید دو سالی می شد که خاطرخواه برادر هم مدرسه ای اش بود و این جمشید بود که پابرهنه خود را وارد سرنوشت او کرده بود.

آهی کشید باز هیچ کس نشنید، چایی آماده بود دو طرف سینی را که گرفت لرزش خاصی در دستانش رقصیدن گرفت صدای استکان ها روی سینی فلزی شنیده می شد و پدر با دیدن این صحنه خنده بلندی کرد .

همه تصور می کردند این ذوق ازدواج است که حال ناهید را دگرگون کرده است تنها خود او بود که سعی داشت طوری به فضای اتاق نگاه کند تا جمشید را نبیند شاید با گریه و زاری می توانست نظر بابا نعمت را تغییر دهد.

آن شب وقتی در اتاق خلوت کرد روبروی آینه نشست و به چهره اش خیره شد در برق چشمانش چیزی جز غم نزده بود می خواست فریاد بزند که عاشق است با چه رویی باید به شاهزاده قصه رویاهایش می گفت که نمی تواند منتظر بماند بغض گلویش به گونه هایش دوید و اشک از چشمانش روی صورت لرزان غلتید.

روی تخت دراز کشید و صورتش را داخل بالش فشرد می ترسید صدای گریه هایش را بشنوند دیگر دوست نداشت کنار پنجره بایستد و به ستاره ها نگاه کند هیچ چیز معنایی در زندگیش نداشتند، تنها می خواست در تاریکی بماند و دیگر مهتابی نبیند. پدرش قول و قرار مراسمهای نامزدی و عروسی را گذاشته بود به قدری از پدر و مادرش دور بود که هر چه سعی می کرد از این باتلاق خود را بیرون بکشد بیشتر فرو می رفت و دست و پا زدن فایده ای نداشت .

از خجالت دیگر به دیدن مهران نرفت و از دوستش عذرخواهی کرد بهانه ای نداشت دو روزی نگذشته بود که مهدیه زنگ زد ناهید گریه کرد

لیاقت داداش مهرانت بیش از من است از طرف من عذرخواهی کن.

چرا ؟ شما که همدیگر را خیلی دوست دارید

نپرس خواهش می کنم هر کس به سوی خود

سوی داداش مهران تویی

باید بروم چاره ای ندارم همین

هنوز حرف های ،مهدیه نصفه نیمه مانده بود که گوشی را گذاشت باز تلفن زنگ خورد شماره تلفن همراه مهران بود بالای سرتلفن نشسته بود و تنها گریه می کرد بارها با همین گوشی دل به عشق واقعی مهران سپرده بود.

کمتر از خانه بیرون می رفت تا با مهران روبرو نشود، مهدیه چندباری که جلوی خانه شان آمده بود او را پشت شیشه پنجره طبقه دوم دیده بود و با ناراحتی از آنجا رفته بود.

مامان زهره با دیدن دخترش در لباس عروسی جیغ بلندی کشید

- وای ناهید عین ماه شده ای می دونستم دخترم خوشبخت میشه قدر جمشید روبدون او عاشقته از چشمهاش همه چیز رو می شود خواند.

ناهید باز سکوت کرد به سختی جلوی گریه هایش را گرفته بود نمی خواست مادرش دل شکسته شود، سومین بار که عاقد کلمه وکیلم را با غلظت بسیاری به زبان آورد، ناهید مکث کوتاهی کرد

- بله!!!

همه از اینکه او طبق رسم و سنت با اجازه بزرگترها نگفته بود حیرت زده شدند و آن را به حساب عجله او برای ازدواج با جمشید گذاشتند.

تا آن شب جمشید در قالب جملات احترام آمیز با ناهید حرف می زد وقتی همه رفتند و آن دو تنها ماندند، در آن لباس دامادی لبخندی زد:

- خب، عروسم چرا اینقدر ساکت هستی

ناهید تنها لبخندی زد و سرش را پایین انداخت

- عزیزم دلگیر خانواده ات هستی!  خب هر وقت خواستی به دیدنشان برو!  اگر دلیل دیگری نیز دارد به من بگو میدانی که منطقی هستم

باز حرفی برای گفتن نداشت

- ناهید جان از روزی که به خواستگاری ات آمده ام رفتارهایت مرموز بود از نگاه کردن به من فرار می کردی روزهای نخست گذاشتم پای خجالتی بودنت اما تا کی؟!

ناهید کلی با خودش کلنجار رفت

- حالا دیگه جای این حرفها نیست من و تو زن و شوهریم همین کافی نیست.

 جمشید انگار شوکی به او داده شده بود با حالتی دگرگون گفت:

منظورت را نمیفهمم یعنی چه؟! انگار دوست نداشتی من همسرت باشم.

خواست به بهانه شستن آرایش های صورتش از اتاق بیرون برود که جمشید جلوی در ایستاد

- ببین ناهید بیا روراست باشیم هنوز اتفاقی نیفتاده اگر تو زندگی با من را دوست نداری کمکت می کنم بهانه ای جور می کنیم و مطمئن باش همه قانع می شوند به من اعتماد کن

ناهید باور نمی کرد جمشید چنین شخصیت برجسته ای داشته باشد در دل به خودش بد و بیراه گفت که چرا قبل از مراسم عروسی راز دلش را به این مرد نگفته است. می خواست حرف بزند خجالت می کشید اما جمشید آخرین تیر را شلیک کرد

می خواهم خوشبخت باشی اگر در زندگی من نمی توانی کمکت می کنم موفق شوی و به آشیانه ات برگردی

ناهید این بار با همان لباس عروسی روی صندلی نشست

- امیدوارم ناراحت نشوی تو مرد خیلی خوبی هستی اما من پسر دیگری را دوست دارم که موقعیت مالی و کاری تو را ندارد پدر و مادرم از داشتن دامادی مثل تو افتخار می کنند بدون اینکه بدانند من را زنده به گور کرده اند و چاره ای ندارم جز راهی که آنان انتخاب کرده اند، راه دیگری را نروم .....

ناهید که این حرف ها را م یزد از شرمساری به صورت جمشید نگاه نمی کرد و نمی دانست باهر جمله او شعله های خشم در وجود این مرد برافروخته تر می شود

راستش را بخواهی چندباری می خواستم به تو بگویم که مهران را دوست دارم و بدون او یک جسد هستم و نمی توانم روحی به زندگیت بدهم اما نتوانستم

هنوز حرف های دل ناهید تمام نشده بود که صدای عربده جمشید وحشت به جانش انداخت او کنترل خودش را از دست داده بود!

- خفه شوناهید حرف نزن!! چرا؟ آخر چرا با روحیه من بازی کردی؟ تور خیلی دوست داشتم همه زرنگی بازی های پدرت را به جان خریدم تا تو را از دست ندهم اما الان می بینم روحت جای دیگر است آخه چرا؟!

ناهید باور نمی کرد جمشید مردی که دقایقی پیش خیلی منطقی حرف می زد تغییر کرده باشد اما دیگر فرصت نکرد خودش را توجیه کند جمشید به سمت او حمله کرد او را بلند کرد و به زمین کوبید.

 درد زیادی در کمرش احساس می کرد اما فشار دستان جمشید دور گلویش به اندازه ای زیاد بود که احساس کرد به همان تاریکی دوست داشتنی نزدیک می شود اما در یک لحظه به تقلا افتاد و دستاش را در اطراف و بدنش چرخاند قند شکنی که روبان قرمز رنگی به آن تزیین شده بود کنار میز چوبی دکوری روی زمین بود آن را برداشت و ضربه محکمی به سر جمشید زد دستان جمشید شل شد و ناله کنان از پشت سر روی زمین افتاد، همه لباس عروسی و دیوارها خون آلود شده بود، وقتی بالای سرش رفت دید که جمشید دیگر نفس نمی کشد

خیلی ترسیده بود سریع لباس عروسی اش را عوض کرد سر و صورتش را شست و با پوشیدن روسری و مانتو از خانه بیرون دوید.

نمی دانست به کجا پناه ببرد، هر لحظه چهره جمشید جلوی چشمانش رژه می رفت و مهربانی هایی که داشت هیچ کدام باعث نشده بود ناهید به او علاقه مند شود.

نیمه شب بود هراسان در خیابان خلوت می دوید به یاد تلفن همراه جمشید افتاد که در آخرین لحظه از روی کمد برداشته بود آن را از کیف در آورد و شماره مهران را گرفت صدای گرفته و خواب آلود داشت وقتی دید ناهید پشت خط است مثل برق گرفته ها از روی تخت پایین پرید

-    ناهید تویی مگه امشب عروسیت نیست

بدبخت شدم مهران نمی دونم چه خاکی به سرم

- اعصاب خودت را کنترل کن بعد بگو چی شده؟

مگه چیکار کردی

- هیچ کاری نکردم فقط جمشید رو کشتم

چیکار کردی

- قتل قتل ! قتل!

اتاق در یک لحظه دور سرمهران چرخید

الان کجایی؟

- توی خیابان نمیدونم کجا برم

- همون جاها خودتو پنهان کن اومدم

مهران با علاقه ای که به ناهید داشت با خودروی پدرش از خانه خارج شد و با سرعت سمت شمال شهر حرکت کرد ۲۰ دقیقه بعد ناهید در کنار او نشسته بود و های های گریه می کرد. هر دو مانده بودند چه بکنند تا ساعات دیگر همه متوجه قتل می شدند و با توجه به فرار عروس می دانستند که ناهید قاتل است. ،مهران، جز به جز و قتل را پرسید، رو به ناهید کرد و

:گفت تو را بیش از خودم دوست دارم اما کارت را نمی پسندم اجازه نمی دهم تو به زندان بروی فقط یک قول می خواهم و اینکه هیچ گاه غیر آنچه که من گفتم تو بگویی

نمی دانست منظور مهران چیست؟ در آن شرایط مغزش کار نمی کرد و قول داد بعد مهران گفت:

 - من قاتلم و تو هیچ نقشی نداشتی

- من کینه داشتم

ناهید خواست حرفی بزند که مهران فریاد بلندی کشید

- همین که من گفتم

هنوز اذان صبح نگفته بود که مهران در برابر کلانتری از خودرو پیاده شد و به تنهایی داخل رفت .

ناهید داخل صندلی جلو کز کرده بود که دو مأمور از کلانتری بیرون آمدند و او را نیز داخل بردند

مهران به پلیس گفته بود می دانست او راضی به ازدواج با جمشید نبود منتظر مانده است تا میهمانهای مراسم بروند سپس زنگ خانه را زده و اجازه گرفته داخل خانه برود.

جمشید به تصور اینکه مهران از پسران فامیل عروسی ست و چیزی در خانه جا گذاشته او را به خانه راه داده

است .

 مهران در جلسه محاکمه و در میان گریه های ناهید گفت :

- من قاتلم این دختر باعث شد فرار نکنم و خودم را به پلیس معرفی کنم او بیگناه است جمشید وقتی شنید من و ناهید همدیگر را دوست داریم به سمت این دختر حمله کرد فریاد می کشید و او را کتک می زد تنها کاری که توانستم بکنم کوبیدن قندشکن به سرش بود همین.

 مهران پشت میله های زندان شنید که به اعدام محکوم شده است او راضی بود چون به خاطر هدفش پای در این راه گذاشته بود ناهید شبی نبود که بتواند بخوابد، قرص های اعصاب هم چاره ساز نبودند خانواده اش او را ترک کرده بودند و به جز تماس های کوتاه تلفنی مهران یا خواهر او دلخوشی دیگری نداشت.

یک روز مانده به اعدام مهران بازپرس ویژه قتل در جریان خودکشی ناهید قرار گرفت و در صحنه مرگ این دختر به یادداشت هایش برخورد

من نمی توانم خودم را ببخشم گناهکارم .....

همه جزییات قتل در شب عروسی اش را لحظه به لحظه نوشته بود و با دلیل ثابت کرده بود قاتل کسی جز او نیست

در آخر نامه آمده بود

قول داده بودم سکوت کنم به عهدم پایبندم چون پس از مرگم حقایق روشن شده است.

-

سحرگاه اعدام وقتی مهران را به جای بردن پای چوبه دار به آگاهی بردند باور نمی کرد ناهید رازش را فاش کرده باشد شنید که ناهید سفر کرده است همه دیدند چگونه با گریه سرش را به دیوار کوبید و فریاد زد: چرا ناهید؟ چرا

تنها!! من و تو باید با هم بودیم .....

مهران اصرار کرد که قاتل خودش است اما دلیل ناهید به حقیقت نزدیک تر بود چراکه هر دو راست دست بودند ضربه قند شکن به گیجگاه سمت چپ سر جمشید خورده بود قندشکن کنار پایه میزی بود که در سمت راست ناهید بود مهران گفته بود جمشید روی شکم ناهید نشسته بود که ضربه را زدم و اگر مهران قاتل بود بایستی سمت راست سر جمشید می زد

سال ها می گذرد و غروب هر پنج شنبه همه می بینند جوان سیاهپوشی که گریان و شیوه کنان سنگ قبری را می شوید