برنامه کشورهای جهان برای افزایش استخراج زغال‌سنگ، نفت و گاز، اهداف اقلیمی را غیرقابل دستیابی می‌کند

به گزارش گروه ترجمه رکنا، به نقل از گاردین، داده‌های جدید نشان می‌دهد دولت‌ها در دهه‌های آینده برنامه‌های بیشتری برای تولید سوخت‌های فسیلی نسبت به سال ۲۰۲۳ دارند

دولت‌های سراسر جهان در حال افزایش استخراج زغالسنگ ، گاز و نفت هستند که به گفته داده‌های تازه، اهداف اقلیمی را از دسترس خارج می‌کند.

برخلاف کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، کشورها برنامه‌های بالاتری برای تولید سوخت‌های فسیلی در دهه‌های آینده نسبت به سال ۲۰۲۳ دارند، زمانی که آخرین داده‌های قابل مقایسه جمع‌آوری شده بود.

این افزایش برخلاف تعهداتی است که کشورها در اجلاس‌های سازمان ملل در زمینه تغییرات اقلیمی برای «حرکت به سمت کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی» و کاهش تدریجی تولید، به‌ویژه زغال‌سنگ، انجام داده‌اند.

اگر همه استخراج‌های جدید برنامه‌ریزی‌شده انجام شود، جهان در سال ۲۰۳۰ بیش از دو برابر میزان سوخت فسیلی تولید خواهد کرد که با محدود نگه داشتن افزایش دمای جهانی تا ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح پیشاصنعتی ناسازگار است.

امیلی گوش، مدیر برنامه در مؤسسه محیط‌زیست استکهلم (SEI) در آمریکا، گفت: «تولید سوخت‌های فسیلی باید به اوج خود رسیده و شروع به کاهش می‌کرد. هر سال تأخیر [در رسیدن به اوج و کاهش سریع مورد نیاز] فشار بر اقلیم را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.»

او تأکید کرد که «اصلاح مسیر» فوری از سوی دولت‌ها ضروری است، اما تولید بیش از حد فعلی و برنامه‌ریزی‌شده سوخت‌های فسیلی باعث شده جهان به سرعت از «بودجه کربنی» باقی‌مانده خود استفاده کند – میزانی که می‌تواند بدون عبور دائمی از آستانه ۱.۵ درجه سانتی‌گراد منتشر شود.

گزارش Production Gap 2025 که توسط SEI، مؤسسه تحلیل‌های اقلیمی و مؤسسه بین‌المللی توسعه پایدار تهیه شده، ۲۰ تولیدکننده عمده سوخت فسیلی جهان از جمله آمریکا، روسیه، عربستان سعودی، چین، کانادا، برزیل، استرالیا و بریتانیا را تحلیل کرده است، که حدود ۸۰ درصد تولید جهانی سوخت فسیلی را شامل می‌شوند.

تنها بریتانیا، استرالیا و نروژ برنامه کاهش تولید نفت و گاز تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سطح سال ۲۰۲۳ را دارند. یازده کشور از ۲۰ کشور مورد بررسی از سال ۲۰۲۳ برنامه‌های تولید سوخت فسیلی خود را افزایش داده‌اند.

چند کشور برنامه کاهش تولید زغال‌سنگ را دارند، از جمله چین، آمریکا، آلمان و اندونزی. اما هند، روسیه، کلمبیا و استرالیا استخراج خود را افزایش خواهند داد.

نیل گرانت از مؤسسه تحلیل‌های اقلیمی گفت: «تا کنون، رشد انرژی‌های تجدیدپذیر به صورت مکمل در کنار تقاضای سوخت‌های فسیلی بوده و اوج تقاضا مشاهده نشده است. اما با سرعت تغییرات در سیستم انرژی، این وضعیت می‌تواند به‌طور قابل توجهی تغییر کند.»

با الکتریکی شدن حمل‌ونقل، گرمایش و دیگر عملکردها، انرژی اولیه کمتری مورد نیاز است، زیرا الکتریکی شدن بسیار کارآمدتر است. اما کاهش تقاضا برای سوخت‌های فسیلی ممکن است آن‌ها را ارزان‌تر کرده و اثر بازگشتی ایجاد کند.

گرانت افزود: «ما در آستانه گذار انرژی هستیم که تقاضای سوخت‌های فسیلی را بازتعریف خواهد کرد. اما بسیاری از دولت‌ها در نظر دارند این گذار به صورت تدریجی رخ دهد. خطر زیادی وجود دارد، از جمله اینکه صدای لابی سوخت فسیلی بلندتر شده و ما را از حرکت به سوی اقتصادی پاک‌تر، بهتر و سبزتر بازدارد. این می‌تواند به آشفتگی اقلیمی یا پیامدهای اقتصادی منفی قابل توجه منجر شود.»

تمام کشورها در اجلاس Cop26 سازمان ملل در سال ۲۰۲۱ توافق کردند زغال‌سنگ را «کاهش دهند». تعهد اولیه «حذف تدریجی» بود، اگرچه بدون زمان‌بندی، اما مداخله آخرین لحظه چین و هند باعث شد زبان ضعیف‌تری پذیرفته شود.

در اجلاس Cop28 در دوبی در سال ۲۰۲۳، کشورها توافق کردند «به سمت کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی حرکت کنند»، هرچند معنای عملی آن مشخص نشد.

دریک بروکهوف، نویسنده اصلی گزارش، گفت: «در سال ۲۰۲۳، دولت‌ها به طور رسمی نیاز به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی برای کاهش تغییرات اقلیمی را پذیرفتند. اما همان‌طور که گزارش ما روشن می‌کند، در حالی که بسیاری از کشورها به گذار به انرژی پاک متعهد شده‌اند، بسیاری دیگر ظاهراً هنوز به بازی با سوخت فسیلی وابسته‌اند و حتی بیشتر از دو سال پیش تولید برنامه‌ریزی می‌کنند.»

گزارش Production Gap 2025 منتشر شد، در حالی که رهبران جهان آماده دیدار با آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در نیویورک در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل هستند.

گوترش کشورها را تشویق خواهد کرد تا تعهدات جدیدی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای پیش از اجلاس Cop30 در برزیل در نوامبر امسال ارائه دهند. طبق توافق پاریس ۲۰۱۵، دولت‌ها باید امسال برنامه‌های ملی جدید خود تا سال ۲۰۳۵ را ارائه دهند.

اما سایمون استیل، مسئول اقلیم سازمان ملل، پیش‌تر به گاردین گفته است که برنامه‌های ملی ناکافی خواهند بود تا جهان را در محدوده ۱.۵ درجه سانتی‌گراد نگه دارد. در عوض، سازمان ملل امیدوار است کشورها روش‌هایی برای تقویت تعهدات خود در آینده و جذب سرمایه‌های بخش خصوصی پیدا کنند.

روز دوشنبه، گزارشی جداگانه از Industrial Transition Accelerator نشان داد که از بیش از ۷۰۰ تأسیسات صنعتی کم‌کربن در حال برنامه‌ریزی و توسعه در سراسر جهان، تنها ۱۵ مورد در سال به سرمایه لازم برای تولید کامل دست یافته‌اند. این گروه ارزش این فرصت را ۱.۶ تریلیون دلار اعلام کرد.

گوش گفت: «برای حفظ هدف ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، جهان به کاهش سریع سرمایه‌گذاری در زغال‌سنگ، نفت و گاز و هدایت منابع به سمت گذار انرژی با اولویت عدالت و انصاف نیاز دارد. دولت‌ها باید متعهد شوند انرژی‌های تجدیدپذیر را گسترش دهند، سوخت‌های فسیلی را کاهش دهند، تقاضای انرژی را مدیریت کنند و گذارهای انرژی متمرکز بر جامعه را اجرا کنند.»