در روز جهانی معلولان، تبریک نگویید؛ بگویند برای بهزیستی این قشر چه کردید

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، هدف از تعیین این روز ارتقاء رشد اذهان عمومی درباره مسائل مربوط به معلولیت های مختلف؛ و افزایش آگاهی هایی بوده است که می‌بایست از مساله پیوستن افراد معلول در تمامی جنبه‌های سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی زندگی منتج شود. این وضع به همین منوال طی شد تا در سال ۱۹۹۹ شعاری با مضمون (امکان دسترسی برای همه در هزاره جدید) برگزیده شد و سرلوحه امور قرار گرفت.

شهرام مبصر از فعالان جامعه معلولان است که نزدیک به سه دهه پیش در یک حادثه دچار ضایعه نخاعی و معلولیت شده در مصاحبه ای آسیب شناسانه به رکنا گفت: از معضلات بزرگ جامعه معلولان عدم مناسب سازی و بسترسازی شهری است مسئله دوم بحث اشتغال و درآمدزایی برای این قشر است و بحث سوم عدم فرهنگ سازی و تغییر نگرش جامعه در برخورد با این افراد است. که این قصور در عدم فرهگ سازی توسط رسانه ها و نهاد های متولی است و باعث شده که نگاه مردم به معلولان به عنوان شهروند درجه 2 باشد.

وی گفت: در بین این مسائل بحث امرار معاش و اشتغال نقش پر رنگ تری را ایفا میکند اما همین بحث اشتغال نیز رابطه مستقیمی با سایر عوامل دارد که اگر بخواهیم به جز به این مسائل بپردازیم باید بگوییم.

معلولان در جست و جوی کار

این فعال جامعه معلولان در ادامه با بیان اینکه غالبا از استخدام معلولان در فضای کار اجتناب میشود، نگاهی که به آن ها میشود غالبا نگاه ترحمی بوده و حتی حق الزحمه دریافتی را به چشم صدقه نگاه میکنند افزود: مدتها قبل گفته شد به کارفرمایانی که معلولان را استخدام کنند وام بلند مدت تعلق میگیرد که باعث احداث دور برگردان های جدید در اصناف مختلف بودیم یا در موردی دیگر سازمان بهزیستی وعده پرداخت حق بیمه کارفرما را داد که تنها ثمری که داشت رد و بدل اره و تیشه بین بهزیستی و اداره بیمه بود.

مبصر با اشاره به اینکه نگاه تک بعدی مسئولین هم نمک پاش زخم دل معلولین می شود ادامه داد: برای مثال مطرح می شود که معلولینی که مشکل تکلم ندارند میتوانند به عنوان اپراتور تلفن فعالیت کنند. از فردای آن روز تنها معیار استخدام توانایی تکلم خواهد بود و سواد، مهارت یا سایر توانمندی های فرد کاملا رنگ میبازند.

اعمال مناسب سازی شهری ؛ امروز  با ویلچر به محل کارم میروم

مبصر اینگونه اضافه کرد: در بهترین حالت فرض را بر استخدام در یک محل کار مناسب در نزدیکی محل سکونت می گذاریم به محض از خروج از منزل به جز چند عده معدود کدام یک از ایستگاه های حمل و نقل شهری مناسب سازی شده است؟ با در نظر گرفتن متوسط درآمد توانایی چند بار استفاده از خودرو دربست در ماه را داریم؟ با هر مشقتی که بود به محل کار می رسیم؛ لازم است بازهم یاد آوری شود که به عنوان یک معلول شرایط تردد نیاز به ملاحظات بیشتری دارد؟

گلایه راه به جایی نمیبرد فقط یک خواهش!

این فعال حوزه معلولان در ادامه اینگونه گفت: لطفا ما را پشت عناوین پنهان نکنید. اسم های زیبایی که فقط عنوانشان فرق می کند ، فرشته بی بال و پر ، کبوتر بال شکسته و...به جای این عناوین مشکلات بسیار بسیار بزرگتری سر راه ماست. کودکانی که با معلولیت سر و کار دارند با موانع زیادی روبه رو هستند.و هرگز فراموش نکنید امکان وقوع حادثه و معلولیت در بین همه افراد یکسان است. جاده های ما تصادف خیز هستند ، فرهنگ رانندگی ما کامل نیست و خودروهای استانداردی هم نداریم. اگر این ریسک را درزندگی خود احساس کنیم حتما تصمیمات بهتری می گیریم.