هشدارهای رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران: در آستانه موج بسیار شدید مهاجرت هستیم/ ناامیدی وحشتناکی سراسر جامعه به ویژه جوانان و نخبگان را فراگرفته است

به گزارش رکنا به نقل از جماران؛سعید معیدفر ،رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران با تأکید بر اینکه در آستانه یک موج بسیار شدید مهاجرتی هستیم، گفت: من نمی‌خواهم بگویم امکان تغییر از بین رفته ولی در واقع این تصور الآن برای بسیاری افراد به وجود آمده که این کشور به همین شکل موجود ادامه حیات خواهد داد، چیزی تغییر نخواهد کرد و شرایط ما هر روز بدتر خواهد شد؛ به لحاظ اقتصادی ما مشکلات زیادی در پیش داریم، به لحاظ سیاسی با یک حاکمیت انعطاف‌ناپذیر روبرو هستیم که به هیچ وجه تمایل به مشارکت نخبگان و مردم ندارد، با یک کشوری روبرو هستیم که درگیر آسیب‌های اجتماعی عمیقی در آینده خواهد بود و کشوری که دارد ارزش‌های اجتماعی و اخلاقی در آن به انحطاط کشیده می‌شود.

آیا آماری در خصوص مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور و خصوصا افراد متخصص و دانشگاهی در رشته‌های مختلف دارید؟ به نظر شما مهمترین انگیزه این افراد برای مهاجرت به خارج از کشور چه چیزی بوده است؟

متأسفانه یکی از مشکلاتی که ما در کشور داریم این است که اجازه دسترسی آمارها به ما داده نمی‌شود و معمولا مراکزی که با آمارها سر و کار دارند آنها را پنهان نگه می‌دارند؛ مگر اینکه به طریقی درز کند. بنابراین، در بسیاری از موضوعات دیگر از جمله آسیب‌ها و مشکلات اجتماعی هم متأسفانه دسترسی ما به آمار یکی از معضلات اساسی است و حقیقتا همه محققین در حوزه‌های مختلف، از جمله علوم اجتماعی، با مسأله فقر آمار مورد اعتنا روبرو هستند.

حدود سه ماه پیش بود که یکی از اعضای هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مصاحبه‌ای اعلام کرد که حدود 10 درصد از جمعیت ایران مهاجرت کرده‌اند. این آمار را چقدر درست می‌دانید؟

شاید منظور این باشد که 10 درصد از ایرانیان الآن داخل ایران نیستند. چون زمان مهاجرت متفاوت است. مثلا قبل از انقلاب داشتیم تا موج همراه با انقلاب و بعد هم سال‌های مختلفی که اگرچه به طور تدریجی این مهاجرت‌ها بوده، ولی یک جاهایی به شکل انفجاری یا خیلی شدید بوده و خصوصا بعد از رخدادها یا مشکلاتی که پیش آمده، اعتراض‌ها، سرخوردگی‌ها یا بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ما با موج‌های گسترده مهاجرت رو به رو بوده‌ایم.

شاید تعداد ایرانیانی که امروز در خارج از ایران هستند به یک دهم جمعیت کشور برسد؛ اگرچه واقعا به طور دقیق نمی‌توان گفت. گاهی گفته‌اند پنج میلیون و گاهی گفته‌اند هفت میلیون ایرانی در خارج از کشور هست؛ ولی خود همین هم آمار دقیقی به ما نمی‌دهد. چون قاعدتا یک سری هم فرزندان ایرانیانی هستند که در همان کشورها به دنیا آمده‌اند. آیا می‌توان آنها را هم حساب کرد؟ به هر حال در این زمینه آمار دقیق نیست و برآورد هست که ممکن است تا یک دهم جمعیت کشور برسد. یعنی چیزی حدود 8.5 میلیون ایرانی در خارج از کشور زندگی کنند.

اینکه بین «مهاجرت» و «پناهندگی» تفاوت قائل شویم، تفاوتی در اصل ماجرا ایجاد می‌کند یا خیر؟

چه به شکل پناهندگی و چه به شکل اختیاری و برنامه‌ریزی شده و رسمی باشد، به هر حال دلایل مختلفی را در نظر می‌گیریم. انتخاب یک جای دیگر برای زندگی می‌تواند ناشی از جاذبه‌های مقصد و دافعه‌های مبدأ باشد. چون معمولا در بحث مهاجرت این دو عامل مهم هستند. یعنی فرد بین زیستگاه مادی و وطنش با زیستگاه دیگری که قرار است برود و برای ادامه زندگی در آنجا باشد، باید دست به انتخاب بزند.

گفته می‌شود که باید کفه مبدأ یا مقصد قوی باشد؛ اگر کفه مبدأ قوی باشد که فرد مهاجرت نمی‌کند و ترجیح می‌دهد که در همان محل تولد یا موطن خودش زندگی کند. ولی اگر کفه مقصد قوی‌تر باشد، به آنجا مهاجرت می‌کند. به این «جاذبه مقصد» در مقابل «دافعه مبدأ» می‌گوییم. البته پارامترهای مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هستند. یعنی برای جاذبه و دافعه مبدأ و مقصد، همه این عوامل در کار هستند و ما صرفا به لحاظ مادی بررسی نمی‌کنیم که کجا جاذبه دارد؛ بلکه در مجموع ارزیابی فرد از ابعاد مختلف انجام می‌گیرد و نهایتا دست به انتخاب می‌زند که وطنش را ترک کند و به مکان دیگری برای زندگی برود.

معمولا هم در مهاجرت، صحبت ما «مهاجرت دائمی» است؛ چون گاهی ممکن است مهاجرت موقتی باشد و مثلا فرد برای ادامه تحصیل به یک کشور دیگر می‌رود و هنوز تصمیم ندارد که آنجا بماند. زمانی ما می‌توانیم بگوییم مهاجرت او دائمی شده که بعد از تحصیل احساس کند جاذبه‌های مبدأ برای او از بین رفته و به هر دلیل بماند برای زندگی او مناسب‌تر است. ولی تا زمانی که فرد برای تحصیل یا کار رفته و وطنش را ترک قطعی نکرده معمولا مهاجرت موقت یا مهاجرت تحصیلی می‌گوییم.