تخریب بافت تاریخی شیراز تخریب هویت شیعی- ایرانی است/ شیوه تاریخی زیارت نابود می شود

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در ادامه تخریب های سازمان یافته در بافت تاریخی شیراز برای توسعه حرم حضرت شاهچراغ(ع) و ایجاد راه های ارتباطی و اتصال تمام حرم های امامزادگان مدفون در پهنه 360 هکتاری این بافت ارزشمند، تخریب بناهای تاریخی مسیر امامزاده ابراهیم(ع) تا حرم شاهچراغ (ع) از روز دوشنبه 17 بهمن 1401 آغاز شد. این اقدام در حالی در حال پیگیری و انجام است که هیچ تاییدیه ای از سوی شهرداری این شهر یا وزارت میراث فرهنگی مبنی بر قانونی بودن آن صادر نشده است.

سید احمد محیط طباطبایی، پژوهشگر تاریخ و فرهنگ و رئیس کمیته ملی موزه‌های ایران در گفتگو با خبرنگار رکنا در خصوص اجرای طرح حرم تا حرم در بافت تاریخی شهر شیراز، تصریح کرد: از دو منظر می توان این اتفاق را مورد بررسی قرار داد. منظر نخست این است که ویژگی مذهبی شیراز یک ویژگی تاریخی است و این مذهبی بودن حفظ نمی شود مگر اینکه در درون بافت تاریخی آن جغرافیا حفظ شود.

وی با اشاره به اینکه اگر بافت تاریخی مشهد را از 100 سال گذشته تاکنون مورد بررسی قرار دهیم می بینیم که آن ارادت مردم به امام رضا (ع) در گذشته وقتی حرم در کنار بافت تاریخی قرار داشت یک حس و حالی آغشته به تاریخ، فرهنگ و سنت های جامعه ما را داشت، افزود: اکنون مشاهده می کنیم که این حس در حرم امام رضا آنچنان که باید وجود ندارد و یک احساس مدرن در فضا حس می شود.

پژوهشگر تاریخ و فرهنگ کشور با تاکید بر اینکه نگاه مدرن به یک نشانه تاریخی مرتبت آن اثر تاریخی را در حد مرتبت بازار و اقتصاد پایین می آورد، بیان داشت: وجود بافت تاریخی دقیقا به معنای حفظ تنها بخشی از تاریخ در شهر شیراز نیست بلکه به منزله حفظ سنت، مذهب و هویت مردم آن منطقه است.

رئیس کمیته ملی موزه‌های ایران اضافه کرد: ما با مداخله نابجا در بافت تاریخی شیراز در حقیقت داریم آن حس و حال را پاک می کنیم. ما در حقیقت با این کار داریم شیوه تاریخی زیارت و بخشی از هویت مذهبی و مرتبه مذهبی شهر را از بین می بریم و این هیچ دستاوردی برای تاریخ و فرهنگ ما نخواهد داشت.

شیراز بدون خطوط تاریخی اصلا وجود ندارد

محیط طباطبایی عنوان کرد: این خطوط تاریخی شهر است که در یک شهر تاریخی مانند شیراز مهم است و ما باید به این مساله توجه کنیم که شیراز و تمامی شهرهای تاریخی ما بدون آن خطوط تاریخی در حقیقت وجود خارجی ندارند.

وی یادآور شد: ما در شهرهای تاریخی مانند اصفهان شاهد این هستیم که بنای صفوی جای خود را به بنای افشاری داده یا بنای افشاری جای خود را به بنای قاجار و همچنین قاجار به پهلوی داده اما شما وقتی از این گذر تاریخی فرهنگی در این شهر رد می شوید هیچ تفاوتی احساس نمی کنید اما روند مدرن شدن بناها و ناهمگونی آن با بافت تاریخی ما در سالهای گذشته به شدت مشهود بوده است.

پژوهشگر تاریخ و فرهنگ کشور ادامه داد: منظور از خطوط تاریخی دقیقا پشت کردن به مدرن شدن و به روز شدن نیست زیرا شما در لندن بعد از جنگ جهانی دوم نیز خطوط تاریخی را در آثار بمباران این شهر که همچنان حفظ شده است می توانید مشاهده کنید.

رئیس کمیته ملی موزه‌های ایران تاکید کرد: اما چیزی که در کشور ما به آن توجهی نمی شود خطوط تاریخی است و همراه با تخریب این نقاط هویت، فرهنگ و سنت ما نیز همراه آن حذف می شود.

محیط طباطبایی گفت: ما قصد نداریم با این اقدامات در گذشته بمانیم اتفاقا تمام تلاش ما این است که اینها به دست آیندگان برسد زیرا آنها داشته های ما در گذشته بوده است و اتفاقا به منتقدین باید گفت که افرادی که گذشته برای آنها اهمیتی ندارد قطعا به آینده نیز توجه جدی ندارند.

وی بیان کرد: حذف بافت سنتی شهر شیراز در حقیقت مخدوش کردن و نابود کردن هویت شیعی و تاریخی ایران است و متاسفانه عده ای که به دنبال این فعل راه افتاده اند با شعار حفظ بافت دینی این شهر سعی دارند دست به این اقدام نادرست بزنند که قطعا مسیر اشتباهی است.

پژوهشگر تاریخ و فرهنگ کشور با اشاره وظیفه نهادهای متولی از جمله وزارت میراث فرهنگی، سازمان اوقاف و شهرداری شیراز در حفظ این حافظه تاریخی شهر شیراز، اظهار داشت: ما باید بررسی کنیم که چرا برخی از این نهادها به وظیفه قانونی خود عمل نمی کنند.