رکنا گزارش می دهد
سفر با کشتی کروز؛ مسیر تازه شینا انصاری و مسئولان سازمان محیط‌زیست !/ ایران در بحران محیط زیستی اما مسئولان دور دنیا در سفرند / از پکن تا ریو؛ سفرها با چه هدفی انجام می‌شود؟
رکنا، در حالی که دشت‌های ایران هر روز بیشتر فرو‌می‌نشینند و تالاب‌ها در سکوت می‌میرند، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور بر عرشه کشتی کروز در مسیر برزیل ایستاده است؛ سفری پرهزینه و پرجمعیت، پس از دو مأموریت بی‌خروجی به چین و ترکیه. این پرسش حالا جدی‌تر از همیشه مطرح است که سازمانی که باید از طبیعت ایران محافظت کند، چرا این روزها بیشتر به وزارت گردشگری شباهت دارد؟
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در حالی که دشت‌های ایران یکی‌یکی فرو‌می‌نشینند، تالاب‌ها می‌خشکند و حیوانات بومی در مرز انقراض دست‌وپا می‌زنند، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور به همراه جمعی از مدیران و کارکنانش بر عرشه‌ی کشتی کروز در مسیر برزیل حضور دارد؛ سفری پرهزینه که هنوز کسی نمی‌داند قرار است چه «خروجی علمی یا اجرایی» برای محیط‌زیست ایران داشته باشد.
این سفر، تازه‌ترین حلقه از زنجیره مأموریت‌های خارجی چند ماه اخیر است؛ پس از سفر پرجمعیت به چین و نشست بی‌نتیجه در ترکیه، حالا نوبت به برزیل رسیده است،آن‌هم نه با هواپیما، که با کشتی تفریحی چند‌روزه در سواحل آمریکای جنوبی.
سازمان محیط‌زیست در ماه‌های گذشته دو سفر رسمی به چین و ترکیه داشته است. در سفر به چین هیچ گزارش فنی، تفاهم‌نامه اجرایی، یا حتی یک طرح مشترک منتشر نشد. در سفر ترکیه نیز، هیأتی از کارشناسان اعزام شدند، اما تا امروز هیچ اثری از نتیجه این سفرها مشخص نیست.
حالا هم نوبت به سفر برزیل رسیده است. اما پرسش اصلی پابرجاست، چرا باید هیأتی پرشمار از مدیران و کارکنان سازمان، آن‌هم با هزینه‌های نجومی سفر دریایی، به کشوری در آن سوی دنیا بروند، وقتی همین سازمان برای پایش ساده‌ی وضعیت تالاب‌ها یا حقوق کارمندان محیط‌بان خود بودجه ندارد؟
در شرایطی که بحران‌های زیست‌محیطی ایران هر روز عمیق‌تر می‌شود،از فرونشست زمین در دشت‌های اصفهان و ورامین تا بحران ریزگرد در خوزستان و خشک‌سالی در سیستان ،افکار عمومی حق دارد بپرسد که آیا سازمان حفاظت محیط‌زیست مأموریت خود را با وزارت گردشگری اشتباه گرفته است؟ در حالی که کارشناسان محیط‌زیست کشور با کمترین امکانات در مناطق بحرانی کار می‌کنند، سفرهای خارجی متعدد، پرخرج و بی‌خروجی نه تنها بی‌اعتمادی عمومی را تشدید می‌کند، بلکه نشان می‌دهد سیاست‌گذاری زیست‌محیطی از مسیر علمی و تخصصی خود فاصله گرفته است.
شفاف‌سازی فوری درباره سه سفرها
مطالبه روشن است:
۱. رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست باید به طور رسمی اعلام کند سفرهای اخیر به چین، ترکیه و برزیل دقیقاً با چه اهدافی انجام شده‌اند، چه تعداد از کارکنان در هر مأموریت شرکت داشته‌اند و مجموع هزینه‌ها از چه محلی تأمین شده است؟
۲. گزارش مکتوب و فنی از نتایج این سفرها باید منتشر شود؛ اینکه چه دستاورد یا همکاری واقعی برای مقابله با بحران‌های ایران داشته‌اند.
۳. سازمان محیط‌زیست باید پاسخ دهد در حالی که ایران در بحران آب، فرونشست زمین، نابودی حیات‌وحش، آلودگی هوا و گسترش ریزگردها غرق است، اولویت بودجه‌اش واقعاً سفر خارجی است یا احیای زیست‌بوم داخلی؟
هزینه‌هایی که می‌توانست جان تالاب‌ها را بخرد
برآوردهای غیررسمی نشان می‌دهد هزینه‌ی همین سه سفر می‌توانست برای ده‌ها پروژه کوچک اما حیاتی در داخل کشور هزینه شود، از تجهیز ایستگاه‌های پایش فرونشست تا تأمین حقوق عقب‌افتاده محیط‌بانان. با همین بودجه، می‌شد چند ایستگاه پایش ریزگرد در خوزستان یا سیستان نصب کرد یا پروژه احیای بخش کوچکی از دریاچه بختگان را آغاز کرد. اما ظاهراً برای مدیران فعلی، «حضور بین‌المللی» اولویت دارد، نه «نجات ملی».
در حالی که زمین زیر پای مردم ایران در حال فرو رفتن است، زمین بازی مدیران محیط‌زیست ظاهراً روی آب‌های آبی و آرام کشتی‌های تفریحی در برزیل تعریف شده است.
اگر این سازمان قرار است همچنان با این نگاه هزینه‌محور و بی‌برنامه اداره شود، دیگر نام «حفاظت از محیط‌زیست» بر پیشانی‌اش تنها یک شوخی تلخ خواهد بود.
ارسال نظر