فیلم / بیژن جزنی که بود و چگونه اعدام شد؟

به گزارش رکنا به نقل از عصر ایران ؛  50 سال پیش عصر جمعه فروردین ،  ۹ زندانی سیاسی را با دست‌ها و چشم‌های بسته به تپه‌های اوین بردند و اعدام کردند . 

طبق اعلام مقامات مزبور تعدادی از زندانیان ماجراجو در داخل زندان مبادرت به تحریک زندانیان می‌نمودند و مقامات تصمیم گرفتند آنها را به زندان دیگری منتقل کنند.

   هنگامی که اتوبوس حامل زندانیان مورد بحث جهت انتقال آنان به زندان دیگر در حرکت بودند زندانیان ضمن حمله به مأمورین مستقر در اتوبوس زندانی‌بر و مجروح کردن دو نفر از آنان موفق به فرار می‌شوند و از اتوبوس خارج و مبادرت به فرار نمایند که در این موقع مأمورین مستقر در دو خودرو متعاقب اتوبوس که مأموریت مراقبت و حفاظت از اتوبوس را بر عهده داشتند اقدام به تیراندازی به طرف زندانیان فراری نموده و در نتیجه 9 نفر از زندانیان به شرح زیر کشته و هیچ یک موفق به فرار نگریدند.

  وضع مزاجی دو نفر از مأمورین که یکی از آنها مورد اصابت گلولۀ سایر مأمورین قرار گرفته رضایت‌بخش است. اسامی زندانیان یاد‌شده به شرح زیر است: محمد چوپان‌زاده، احمد جلیل افشار، عزیز سرمدی، بیژن جزنی، حسن ضیا ظریفی، کاظم ذوالانوار، مصطفی جوان خوش‌دل، مشعوف کلانتری و عباس سورکی . »

   از شکل خبر و نوع ویرایش نشده آن و واژه‌ها مشخص است که متن را ساواک و شهربانی تنظیم کرده و کیهان نکته‌ای به آن نیفزوده است و شاید زیرکی خبرنگاران کیهان بوده چرا که از زبان مأمورانی که حسب ادعا مجروح شده بودند هم موضوعی نقل نشده و اسمی هم از آنها نیست چون اساسا مأموری زخمی نشده بود و تنها اسم ۹ نفر راست است و بقیه خبر دروغ است و فراری در کار نبوده و به از زندان به تپه‌ها برده شده بودند تا تیرباران شوند.  

  در واقع نگران تأثیر گذاری بیژن جزنی بودند. شهرت و محبوبیت او و این که در هیچ کار مسلحانه ای شرکت نکرده بود مانع آن بود تا اعدام شود و به خاطر همین بود که سناریویی نوشتند تا هم او را از بین ببرند و هم تظاهر کنند بر اوضاع مسلط اند. چون یک ماه قبل از آن و در آستانۀ نوروز 1354 سازمان مجاهدین خلق یک ترور موفق انجام داده و رضا زندی رییس کمیته مشترک ضد خرابکاری را کشته بودند. کمیته مشترک ضد خرابکاری همان جا‌یی است که بعد از انقلاب موزه عبرت شده و زندانیان را در آن به صلابه می‌کشیدند و تا آن موقع هنوز برای کمیته مشترک ضد خرابکاری رییسی تعیین نشده بود.

  دو نفر از اعضای اصلی مجاهدین خلق در میان آن ۹ نفر بودند در حالی که طبعا نمی‌توانستند دخالتی در ترور یک ماه قبل داشته باشند ولی ساواک و شخص پرویز ثابتی می‌خواست این پیام را بدهد که اگر از ما بکُشید و دست‌مان به شما نرسد از زندانیان شما خواهیم کُشت و می‌خواستند ضرب شست بگیرند.

 این را بعد از انقلاب شکنجه‌گر مشهور ساواک(تهرانی) با نام واقعی بهمن نادری‌پور که سوم تیر 1358 اعدام شد رسماً و علناً اعتراف کرد* و گفت 22 روز قبل از واقعه ( 7 فروردین 1357) رضا عطار‌پور (مشهور به حسین‌زاده )  او را به دفتر خود فراخوانده و گفته بود به دستور پرویز ثابتی چنین عملیاتی قرار است اجرا شود.

   جای هیچ تردیدی نیست که آن ۹ نفر قصد فرار نداشتند و سرهنگ وزیری آنان را به رگبار مسلسل بست و آن که بالای سر هر یک رفت و تیر خلاص زد نیز «سعدی جلیل اصفهانی» بود که به بهانه‌های دیگر مورد تقدیر قرار گرفت. 

 اجساد را هم نوذری و حسینی دو شکنجه‌گر دیگر ساواک (با نام اصلی شعبانی و نوذری) به بیمارستان 501  ارتش بردند و در آنجا هم متوجه شدند آنها اعدام شده‌اند نه آن‌که حین فرار کشته شده باشند.