رکنا گزارش می دهد
درخواست مردم: توقف عملیات خاک‌ریزی و بتن‌ریزی در خورهای کنگان + فیلم
رکنا، شهروندان مطالبه گر در کنگان تاکید دارند که مسدودسازی خورهای کنگان با خاک‌ریزی‌های اخیر، چرخه هیدرولوژی ساحل را مختل کرده و خطر سیلاب، نشست زمین و کاهش کیفیت آب را به‌طور مستقیم افزایش داده است؛ اقدامی که به نظر مطالعه محیط‌زیستی ندارد و شهر را در معرض ناپایداری جدی قرار می‌دهد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در جنوب ایران، جایی میان دود پالایشگاه‌ها و آفتاب فرساینده خلیج‌فارس، شهری ایستاده که ریه‌هایش را آرام، بی‌صدا و بی‌رحمانه با خاک پر می‌کنند. کنگان، بندری که باید از دل خورهای طبیعی‌اش نفس بکشد، امروز شاهد دفن همین شریان‌های حیاتی است؛ تصمیمی که به نقل از قول مردم منطقه ، نه پشتوانه علمی دارد، نه فنی، نه اقتصادی، اما با اصراری عجیب در حال اجراست.
ماه‌هاست فعالان محیط‌زیست، کارشناسان ساحلی، و حتی بسیاری از شهروندان کنگانی هشدار می‌دهند که این پروژه‌های خاک‌ریزی و بتن‌ریزی، چیزی جز قمار با آینده شهر نیست. اما شهرداری و برخی دستگاه‌های اجرایی، بدون انتشار حتی یک صفحه مطالعه معتبر، همچنان همان مسیر را ادامه می‌دهند؛ مسیری که تجربه تمام شهرهای ساحلی دنیا نشان داده پایانش یک فاجعه است.
وقتی خورها بسته می‌شوند، شهر غرق می‌شود
خورها در ساحل همان کاری را می‌کنند که رگ‌ها در بدن. عبور دادن، تنظیم کردن، زنده نگه داشتن. پر کردن این رگ‌ها یعنی مختل کردن گردش آب، یعنی قفل کردن جریان طبیعی، یعنی آماده‌سازی بستر برای بحران.
در بندرهایی مانند بوشهر، بندرعباس و چابهار، نتیجه چنین پروژه‌هایی سال‌هاست در قالب آب‌گرفتگی‌های ناگهانی، تخریب زیرساخت‌ها، نشست زمین، افزایش بیماری‌های محیطی و نابودی منابع صید خود را نشان داده. کنگان از این قاعده مستثنا نیست؛ حتی به دلیل نزدیکی به تاسیسات نفت و گاز، شکننده‌تر هم هست.
کارشناسان از پیامدها اینگونه می گویند، آب‌های سطحی جایی برای خروج نخواهند داشت.سیلاب‌ها در اولین بارندگی جدی راهی جز خیابان‌ها پیدا نمی‌کنند.بافت سست و خاک‌ریز شده، زیر وزن سازه‌ها خواهد نشست.آلودگی‌ها در نبود گردش آب، در شهر ماندگار می‌شوند.و صیادان محلی نخستین قربانیان این مداخله هستند.
با وجود همه هشدارها، پرسش‌های اساسی همچنان بی‌پاسخ مانده است و آن سوالات از سوی مردم این است که چرا بدون مطالعه محیط‌زیستی، چنین پروژه‌های حساسی اجرا می‌شود؟ کدام نهاد، کدام فرد و با کدام تخصص تصمیم گرفته خورهای کنگان باید دفن شوند؟کدام دستگاه پاسخگوی خسارت‌هایی خواهد بود که فردا بر خانه‌ها، معیشت و امنیت مردم تحمیل می‌شود؟ و چه کسی مسئول هزینه‌هایی است که امروز بی‌هدف خرج می‌شوند و فردا باید چند برابر برای اصلاح همان اشتباهات پرداخت شوند؟
جمعی از شهروندان مطالبه‌گر و فعالان محیط‌زیست با انتشار بیانیه‌ای خواسته‌اند که این روند فوراً متوقف شود و اینچنین تاکید داشته اند:
۱. توقف فوری و بدون قید و شرط همه عملیات خاک‌ریزی و بتن‌ریزی در خورهای کنگان.
۲. انتشار عمومی گزارش‌های کارشناسی و توضیح درباره تصمیماتی که گرفته شده.
۳. انجام مطالعات محیط‌زیستی و هیدرولوژیک توسط گروهی مستقل از کارشناسان و انتشار نتایج برای مردم.
۴. شفاف‌سازی درباره هزینه‌کردها و تعیین مسئولیت برای هرگونه خسارت احتمالی.
توسعه‌ای که بر مرگ طبیعت بنا شود، خیابان‌هایش روزی زیر آب می‌ماند
توسعه پایدار نمایش نیست؛ پروژه‌های ویترینی نیست. توسعه پایدار یعنی تصمیماتی که آینده را زخمی نمی‌کند. یعنی تصمیماتی که علم، قانون و تجربه را جدی می‌گیرند. کنگان شهری است که می‌تواند نفس بکشد، اما نه وقتی ریه‌هایش را با خاک پر می‌کنند. کنگان امروز فقط یک مطالبه روشن دارد: پیش از آنکه دیر شود، طبیعت را از زیر خاک بیرون بکشید.
ارسال نظر