پیشمرگی و خرید زندان برای بقا ! / شغل مردان نوار مرزی

به گزارش خبرنگار رکنا ، وضعیت نامطلوب معاش در استان سیستان و بلوچستان جلوه های متعدی داشته است. آنگونه که "ایار کرد"، از فعالان اجتماعی استان می گوید  افراد برای تامین معاش زندگی خود هر کاری می کنند.

هر کاری می تواند فروش عضو اهدایی مانند قرنیه یا کلیه باشد،

می تواند قاچاق مواد مخدر باشد،

می تواند درگیری با ماموران مرزی و عبور از معابر برای قاچاق باشد،

می تواند قاچاق سوخت باشد و می تواند پیش مرگی باشد!

پیش مرگی یا خرید  زندان را یکی از فعالان منطقه برای ما مطرح کرد. او می گفت افراد برای تامین معاش زندگی خود، تخلفات سنگین دیگران را می پذیرند. حضور آنها در زندان سبب تامین خانواده هایشان و البته ادامه چرخه قاچاق مواد می شود.

قاچاقچیان، از این نقطه ضعف جامعه استفاده می کنند تا چرخه قاچاق مواد را با جایگزین کردن افراد فقیر در زندان بجای اعضای باند خود، نگه دارند.

افراد بسیاری پیدا می شوند که حاضرند به شرط تامین نیازهای خانواده و فرزندانشان، جای مجرمان واقعی، توسط قانون مجازات شوند.
برای بررسی این موضوع توانستیم با "ایار کرد"، از فعالان حوزه آسیب اجتماعی در استان سیستان و بلوچستان گفتگو کنیم.

"کرد"می گوید این شاید بهانه ای برای یادآوری مشکلات اقتصادی استان سیستان و بلوچستان باشد، زیرا که بسیاری از این جرائم دلیلی جز فقر و توان معیشتی پائین ندارند.

پیش مرگ ها چه کسانی هستند؟ 

ایار کُرد می گوید: «پیش مرگ» به کسانی می گویند که راضی شوند ارتکاب جرائم را به جای مرتکبین واقعی، بر عهده بگیرند. یک مصداق آن که عمومیت بیشتری دارد، جرائم مواد مخدر است. اینطور است که فردی همراه با خودرو، همراه با افرادی که مواد را حمل می کنند سفر می کند و اگر پلیس مواد مخدر را کشف کند، پیش مرگ ها هستند که مالکیت محموله را به گردن می گیرند. پیش مرگ اصطلاحی است که اهالی محلی این افراد را خطاب می کنند.

افرادی که بخاطر مشکلات معیشتی، پیشمرگی را به عهده می گیرند

کرد ادامه می دهد: پیش مرگ ها با خودروهای حامل مواد می روند. عموما این خودروها اتوبوس های بین شهری هستند. بویژه اتوبوس هایی که میان شهرهای مرزی تردد می کند. آن شهرهایی که به عنوان مرز مواد مخدر شناخته می شوند؛ مانند شهرهای مرزی سیستان و بلوچستان ، کردستان و آذربایجان غربی. در واقع همه افراد در خودرو از وجود محموله باخبر هستند.اما، یک نفر هست که جای خوبی به او داده اند. مرتب از او پذیرائی می کنند. پشت سرهم برایش چایی می آورند . بین راه با راننده ها پیاده می شود و غذای خیلی خوبی برایش سفارش می دهند. ممکن است گاه گاه جابجایش کنند و اگر اتوبوس به محل بازرسی پلیس برسد، رنگ و روی او می پرد ، نگران و دستپاچه می شود. به این افراد گفته می شود که همراه محموله سفر کنند. اگر محموله به خیر رسید که درصدی از بار نصیبشان می شود واگر محموله کشف شد، فرد تقبل می کند که بار مال او است و دیگران بی اطلاع هستند. فرد به زندان می افتد. طبق قرار، معیشت خانواده او را تامین می کنند و تلاش می کنند زودتر از زندان بیرون بیاید. افرادی زیادی هستند که به دلیل معیشت مجبور به پیش مرگی می شوند. برخی از آنها اوضاع مالی خوبی پیدا می کنند و برخی از آنها هم به چنگ قانون می افتند و البته شرایطشان متفاوت است.

این افراد جزو باند قاچاقچیان نیستند بلکه فقیرند

آنگونه که معلوم است عمده ی این افراد، جزو باند قاچاقچیان نیستند، بلکه از اهالی فقیر منطقه هستند که از ضعف اقتصادی آنها سواستفاده می شود. افرادی هستند که به بن بست اقتصادی خورده اند و این پیشنهاد برای آنها معقول است. ممکن است محموله عبور کند و پول خوبی بدست آنها برسد. ممکن است به زندان بیافتند و در عوض بتوانند خانواده خود را تامین کنند. هر چه که بشود ، بهتر از این است که خانواده هایشان با فقر ادامه بدهند.

"کرد" در توضیح این شرایط ادامه داد: افراد به سبب توان معیشتی پائین به این کار تن می دهند. وگرنه چه کسی دوست دارد به زندان بیافتد؟ بسیاری از این افراد تنها شناسِ قاچاقچیان به حساب می ایند، وگرنه جزو دایره آنها نیستند. این جرائم، از زمانی که مرزها بسته شد بیشتر شدند.البته انسداد مرزها کار بدی نبود، اما جایگزینی برای درآمدزائی اهالی استان قرار داده نشده است.

نبود شغل برای ساکنان نوار مرزی بعد از بستن مرزها

وی بیان کرد: مرزنشین ها با جابجائی اجناس کوچک بین ایران و پاکستان امورات خود را می گذراندند. ولی بعد از انسداد مرزها این امکان از بین رفت و شغل جایگزینی هم نبود. حرف از ساماندهی بود ولی هرگز ساماندهی صورت نگرفت، بلکه بکل منطقه بسته شد. به این انسداد مرزها چند سال خشکسالی را هم اضافه کنید. این وضعیت معیشتی باعث شد مردم به حاشیه شهر چابهار هجوم ببرند. طی ده سال گذشته جمعیت چابهار 4 برابر شده است و حول شهر حاشیه نشینی رشد کرده است. خیلی از افراد به حاشیه این شهر آمدند و شب تا صبح یک کومه برای خود ساختند و در آن ساکن شدند.

اقرار متهم باید خالی از شبهه باشد

هوشنگ پوربابائی، وکیل دادگستری، در پاسخ به این پرسش که  آیا صرف اعتراف برای دادگاه کافی است تا فرد متهم شود؟" گفت: بنابر مجازات کیفری، اقرار متهم باید خالی از شبهه و براساس واقع باشد. دادگاه می تواند اقرار را از متهم بپذیرد، اما تحقیقات مشخص می کند که این اقرارها مقارن با واقعیت هستند یا خیر؟ البته باید توجه کرد که سناریو اقرار چه میزان با واقعیت یکسان است.

وی افزود: ممکن است افرادی که پیش مرگ تلقی می شوند، به عنوان مباشر در جرم محاکمه یا محکوم شوند. همچنین اگر قاضی به این تحقیقات توجه نکند، مرتکب تخلف انتظامی شده است.

برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.