سدهای کلیدی کشور خالی‌تر از همیشه؛ تهران همچنان تشنه / سدهای ایران فقط ۳۴٪ پر؛ ۱۴ سد حیاتی زیر ۱۰٪!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، کشور ششمین سال خشکسالی پیاپی را پشت سر می‌گذارد و آثار آن در سدهای تأمین‌کننده آب پایتخت کاملاً مشهود است. طبق گزارش‌های وزارت نیرو، از ابتدای سال آبی جاری (ابتدای مهرماه) تا ۲۹ آذرماه، میزان ورودی مخازن کشور ۴.۰۹ میلیارد مترمکعب بوده که نسبت به ۵.۰۴ میلیارد مترمکعب سال گذشته، کاهش ۱۹ درصدی را نشان می‌دهد. در همین بازه، خروجی سدها نیز ۲۵ درصد کاهش یافته، اما حجم آب موجود در مخازن با ۲۲ درصد افت، به ۱۷.۴۶ میلیارد مترمکعب رسیده است.

با وجود اقدامات وزارت نیرو برای مدیریت منابع، وضعیت برخی سدهای حیاتی نگران‌کننده است. از ۱۴ سد مهم کشور، میزان پرشدگی کمتر از ۱۰ درصد گزارش شده است؛ سد لار، امیرکبیر و لتیان_ماملو در تهران، زاینده‌رود در اصفهان، دوستی و طرق در خراسان رضوی، پانزده خرداد در قمرود، بوکان در آذربایجان غربی، سفیدرود در گیلان، تهم در زنجان، تنگوئیه سیرجان در کرمان و چند سد دیگر در استان‌های گلستان، فارس و مرکزی در شرایط بحرانی قرار دارند. این آمار، تصویر هشداردهنده‌ای از وضعیت آبی کشور ارائه می‌دهد.

با اینکه مجموع ریزش‌های جوی کشور ۶۲ میلیمتر ثبت شده که نسبت به میانگین بلندمدت (۵۹.۵ میلیمتر) کمی بالاتر و نسبت به سال گذشته (۳۸.۸ میلیمتر) چشمگیر است، اما بارش‌ها در ۹ استان کمتر از حد انتظار بوده و پایتخت همچنان از کمبود بارش رنج می‌برد.

در تهران، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب از کاهش ۱۰۰ میلیون مترمکعبی برداشت از سدهای تأمین‌کننده آب خبر داده و این موفقیت را حاصل همکاری شهروندان در مدیریت مصرف آب دانسته است. با این حال، حجم منابع موجود همچنان محدود است و هرگونه سوء مدیریت می‌تواند بحران را تشدید کند.

یکی از اقدامات کلیدی برای مهار این بحران، پروژه بزرگ رینگ ابرسانی تهرانی موسوم به قمر بنی هاشم (ع) است. در دو سال اخیر، خطوط با قطرهای بالای ۱۶۰۰ تا ۱۸۰۰ میلی‌متر سالانه حدود ۱۴ کیلومتر پیشرفت داشته و این امکان را فراهم می‌کند که منابع محدود آب موجود، به‌طور مؤثر در شبکه توزیع مدیریت شوند.

با نگاه دقیق به آمار، روشن است که اگر روند کنونی خشکسالی و کمبود ذخایر ادامه یابد، تهران و چند استان کلیدی کشور ممکن است وارد مرحله‌ای بحرانی از بحران آب شوند؛ مرحله‌ای که مدیریت مصرف، تکمیل پروژه‌های زیرساختی و سیاست‌گذاری دقیق را بیش از پیش ضروری می‌کند.

سدهای خالی و کاهش ورودی و خروجی آب در حالی تهران را تهدید می‌کند که خشکسالی نه تنها یک پدیده طبیعی، بلکه آزمونی جدی برای سیاست‌گذاران و مدیریت منابع کشور است. همکاری شهروندان در کاهش مصرف آب و شتاب در اجرای پروژه‌های زیرساختی، تنها راه عبور از این بحران بدون خسارت گسترده است.