آیا سریال «شش ماهه» مهران مدیری را به روزهای اوج برمی‌ گرداند؟

به گزارش رکنا، انتظارها به اتمام رسید و اخیراً دو قسمت نخست سریال «شش ماهه» از تلویزیون روی آنتن رفت.

 فردی را تصور کنید که همه دارایی‌های خود را از دست داده و حالا گرفتار یک بیماری نادر شده که تنها شش ماه زندگی برایش باقی گذاشته است. در این میان، خانواده تلاش دارند محیطی آرام و شاد برای او ایجاد کنند. این روایت داستانی است که مهران مدیری در بازگشت به تلویزیون با سریال «شش ماهه» ارائه می‌دهد. پخش دو قسمت ابتدایی این اثر، شک و شبهاتی را در مورد موفقیت یا عدم موفقیت آن ایجاد کرده است.

نادیده گرفتن مهران مدیری و آثار او در زمینه سریال‌سازی، بی‌توجهی به بخشی از خاطرات جمعی مردم است؛ خاطراتی که با «ساعت خوش» آغاز شد و تا «قهوه تلخ» ادامه داشت. پس از این دوران، مسیر کاری این هنرمند تغییر کرد و به سریال «قهوه پدری» رسید که با بازخوردهای متناقضی مواجه شد. حال سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا دو قسمت ابتدایی «شش ماهه» توانسته چشم‌اندازی از بازگشت مهران مدیری به روزهای موفقیت گذشته ترسیم کند؟

چالش‌هایی در روایت و فضاسازی

تماشای بخش‌های آغازین این اثر جدید باعث می‌شود مخاطب بیشتر به یاد «قهوه پدری» بیافتد تا آثار موفق‌تر مدیری در گذشته. حقیقت این است که «شش ماهه» نیز مانند «قهوه پدری»، از جامعه فاصله دارد و نمی‌تواند ارتباطی مؤثر با بینندگان برقرار کند.

متن این سریال را می‌توان نقطه ضعف اصلی آن دانست. برخلاف آثار قبلی مهران مدیری که موقعیت‌های کمیک در داستانشان موج می‌زد، این بار ماجراها فاقد چنین جذابیتی هستند. شوخی‌های گفتاری نیز از روابط و دغدغه‌های واقعی جامعه دور افتاده‌اند و همین موضوع باعث شده کارگردان برای پر کردن خلأ موجود، به شلوغ‌کاری و فریاد روی بیاورد. این روش شاید در گذشته و روزگاری که سریال «در حاشیه» پخش می‌شد، کارآمد بود؛ اما در عصر کنونی و با گسترش فضای مجازی، نمی‌تواند شادی واقعی در مخاطبان ایجاد کند.

سریال «شش ماهه» با وجود ضعف‌هایش، از بازی مؤثر برخی هنرپیشه‌ها نظیر مریم سعادت و حسن معجونی بهره می‌برد. این بازی‌ها نقش مهمی در پوشاندن کمبودهای سایر بازیگران دارند. سریال تلاش دارد با ترکیب شوخی‌ها و مفاهیمی نوین همچون روانشناسی، مدیتیشن، هنر مدرن و بازارهای مالی، توجه نسل جوان را جلب کند؛ روشی مشابه آنچه مدیری پیش‌تر در «قهوه پدری» به کار گرفته بود. با این حال، دو قسمت ابتدایی سریال همانند یک جشنواره عروسی به نظر می‌رسد که هیچ‌کس در آن شاد نیست.

ترکیب سبک‌های آشنا با نتایجی متفاوت

اولین دو قسمت سریال «شش ماهه» را می‌توان ترکیب ناهماهنگی از آثار مدیری همچون «شوخی کردم» و «قهوه پدری» دانست؛ مجموعه‌ای از آیتم‌های مختلف نمایشی که با چسبی به هم متصل شده‌اند. برخلاف سریال‌های موفقی مثل «قهوه تلخ» و «شب‌های برره»، که شوخی‌هایشان ریشه در جامعه داشتند و شرایط را نقد می‌کردند، این بار شوخی‌های سطحی و کم‌عمق جای آن‌ها را گرفته‌اند. به نظر می‌رسد تیم نویسندگی سریال از جامعه فاصله گرفته و دیدگاه آن‌ها گویی از خارج از ایران نشأت گرفته است.

برای ارزیابی نهایی این سریال باید منتظر قسمت‌های بیشتری بود؛ اما اکنون دو قسمت ابتدایی آن بحث‌هایی پیرامون احتمال شکست یا موفقیت مهران مدیری مطرح کرده‌اند.