سکوت بزرگان در شرایط خطرناک فعلی خطایی نابخشودنی است!
رکنا سیاسی : وظیفه‌ی بزرگان میانه‌روهاست تا در اقدامی جمعی از تصمیم‌گیران بخواهند که از فرصت نیویورک برای روی میز قرار دادن مذاکره‌ی مستقیم و جامع استفاده کنند.
انصاف نیوز در ادامه آورده است ؛
مقدمه‌ی۱:
در روزهایی که قطعنامه‌ها در حال بازگشت است، رئیس‌جمهور بار سفر به نیویورک می‌بندد. سفری که برای کشورها اتفاقی معمول است اما در فضای سیاسی ایران بسیار مهم تلقی می‌شود.
از دلایل مهم تلقی شدن سفر به نیویورک منع مذاکره‌ی مستقیم با آمریکاست. حضور تقریبا همزمان سران ایران و آمریکا امکانی‌ست که می‌تواند موانع مذاکره‌ی دو طرف را از سر راه بردارد. گاهی از آن استفاده شده مثل گفت‌وگو با اوباما و گاهی هم از آن فرار کرده‌اند!
در شرایطی که اروپایی‌ها فرآیند پایان دادن به توقف اجرای قطعنامه‌ها را آغاز کرده‌اند، جنگی بر ایران تحمیل شد و سایه‌ی آن همچنان برقرار است، فشارهای تحریمی آمریکا افزون‌تر شده و … سفر نیویورک می‌تواند کورسوی امیدی برای آغاز تغییر این شرایط باشد.
مقدمه‌ی۲:
تجارب سه دهه‌ی گذشته از جمله برجام نشان داده که محدود کردن موضوع مذاکره به موردی خاص نمی‌تواند منافع ملی را تامین کند و در بهترین حالت تنفسی چند ساله را نصیب ایران خواهد کرد.
از طرف دیگر تجربه‌ی برجام این حقیقت را آشکار کرده که آمریکا کدخدای بسیاری‌ست و حتی ‘کشورهای دوست’ هم آنگاه که کدخدا اراده کند به ساز او می‌رقصند. اقدام اروپایی‌ها هم از این قاعده مستنثنی نیست.
آنچه ایران در حال انجام آن است مذاکره‌ی اغلب بی ثمر و گاه کم ثمر با اروپایی‌ها، آژانس، روسیه و چین و واسطه‌های آمریکاست. آنچه می‌تواند انجام دهد مذاکره‌ی جامع و مستقیم با کدخدای رعایاست!
مقدمه‌ی۳:
پزشکیان در انتخابات ۱۴۰۳ تحت حمایت جریان میانه‌روها بود و توانست رای لازم را از آن خود کند.
بزرگان این جریان (ناطق، لاریجانی، خمینی، روحانی و خاتمی) در جایگاه‌های تصمیم‌گیری فراز و فرودهای بسیاری دیده‌اند و نتیجه‌ی آن تجارب به هم‌کناری آنها در قالب جریان میانه‌روها منتهی شده است.
هر جریانی در برابر عملکرد دولت مورد حمایت خود مسئولیت‌هایی هم دارد از جمله وظیفه‌ی پاسخگویی و همچنین راهنمایی و مشورت.
نتیجه:
هر چقدر هم کتمان شود روشن است که در شرایط خطرناکی هستیم. راه‌حل‌های متعارف در قالب مذاکره محدود هم پاسخگو نبوده و نیازی به مسیری نامتعارف است.
این وظیفه‌ی بزرگان میانه‌روهاست تا در اقدامی جمعی از تصمیم‌گیران بخواهند که از فرصت نیویورک برای روی میز قرار دادن مذاکره‌ی مستقیم و جامع استفاده کنند، به ویژه آنکه یکی از آنها دبیر شعام است و کاندیدای مورد حمایت‌شان هم مقام اول اجرایی کشور.
سکوت و عافیت‌طلبی این بزرگان در شرایط خطرناک فعلی خطایی نابخشودنی‌ست!
ارسال نظر