نقد فیلم «صددام» رضا عطاران: تلاشی ناکام یا تجربه‌ ای متفاوت؟

به گزارش رکنا،از ۲۰ آبان، فیلم سینمایی « صددام » اکران آنلاین خود را در شبکه نمایش خانگی آغاز کرده است.

این فیلم که رضا عطاران در آن نقش‌آفرینی کرده، قصد داشت طنزی سیاسی درباره فردی شبیه به صدام حسین ارائه دهد. اما نتیجه نهایی بیشتر به مجموعه‌ای از شوخی‌های کلیشه‌ای و کم‌اثر تبدیل شده است.

داستان «صددام» درباره مردی به نام صلاح روایت می‌شود که در دهه ۵۰ شمسی به عراق می‌رود تا کاری پیدا کند. اما شباهت زیاد او به صدام حسین، او را درگیر ماجراهایی می‌کند که ناچار می‌شود نقش بدل این دیکتاتور عراقی را بازی کند. صلاح برای رهایی از این وضعیت تلاش می‌کند و سرانجام همراه با زنی به نام ثریا، مسئولیتی خاص در ایران را می‌پذیرد.

بازیگری تحسین‌برانگیز در فیلمنامه‌ای ضعیف

فیلم در تلاش است تماشاچی را به سرعت در فضای فانتزی خود قرار دهد و منطق داستان با بدل بودن صدام، حضور صلاح و عشق پنهان او به دختری در ایران، به شکلی تصویری ارائه می‌شود. هرچند ایده اصلی فیلم جذابیت کافی را دارد و تماشاگر را در نگاه اول به خود جذب می‌کند، مردی که شبیه به یک دیکتاتور معروف است اما ذاتا انسان بی‌آزار و عاشق‌پیشه‌ای است. اما این تقابل جالب، که می‌توانست موقعیت‌های طنزآمیز موفقی خلق کند، در نتیجه به چند شوخی ساده و سطح پایین تقلیل یافته است.

به‌جای تمرکز روی دوگانگی شخصیت اصلی، فیلم تاکید بیشتری بر ظاهر صدام و چند شوخی غیرمؤثر دارد. صحنه‌هایی که نه طنزی کلامی و نه موقعیت‌های کمدی محسوب می‌شوند. «صددام» اگرچه می‌خواهد متفاوت به نظر برسد، اما نتوانسته از دایره کلیشه‌های رایج کمدی‌های چند سال اخیر بیرون بیاید. همان شوخی‌های تکراری، همان موقعیت‌های جنسی و مبالغه‌آمیز، که از یک کمدی به کمدی دیگر منتقل می‌شوند. به عبارتی این فیلم، به جای بهره‌گیری از موقعیت خاص داستان برای ساخت طنزی انتقادی، در چرخه تکرار گرفتار می‌شود.

در میان این نقص‌ها، تنها نقطه روشنی که می‌توان برای فیلم ذکر کرد، اجرای خلاقانه رضا عطاران است که موفق شده لحظاتی جذاب را بسازد. اما یک بازیگر خوب به تنهایی نمی‌تواند کیفیت کلی اثری را نجات دهد. به همین دلیل، زمانی که فیلمنامه‌ای قدرتمند پشت فیلم نباشد، حتی بهترین بازیگری نیز نمی‌تواند نجات‌بخش باشد. در نهایت، «صددام» به جای آنکه در مسیر خود موفق شود، به اثری تبدیل شده که به نوعی فرصت خود را هدر داده است.