در سرزمین کاکائو، خوشمزه ترین شکلات ها را تست کنید!

یکی از دیدنی ترین پایتخت های آمریکای جنوبی را باید پایتخت پرو دانست که در خط ساحلی قرار دارد و همچون نیس فرانسه، یکی از مقصدهای گردشگری معروف این قاره به شمار می رود. این شهر را شهر شاهان می نامند و توسط یک فاتح اسپانیایی به نام فرانچسکو پیزارو در سال ۱۵۳۵ میلادی بنا نهاده شد.مرکز دیدنی لیما با معماری سیصد ساله

از جمله شهر های معروف این دیار می توان به لیما (پایتخت، مرکز اصلی اقتصادی و فرهنگی)، آرکوئیپا تروجیلو چیکلایو کالائو (بزرگترین بندر پرو)، کوسکو (مرکز جدید امپراطوری باستانی اینکا) پیورا تاکنا، ایکا پونو، چیموبوته، وآنکایو ،وآنچو، کاجامارکا، پوکالپا، ایکوئیتوس، یوریماگواس و تاراپوتو مویوبامبا اشاره کرد.

ناحیه شرقی کشور پرو عمدتاً شامل جنگل های مرطوب گرمسیری از جنگل بارانی آمازون، که بزرگترین در نوع خود است، تشکیل می‌شود. در جنوب شرق در امتداد مرز آن با بولیوی، دریاچه تیتیکاکا؛ مرتفع ترین دریاچه قابل کشتیرانی جهان قرار دارد.

جلگه آلتیپلانو یک خور خشک شده‌است که در دامنه‌های کوه‌های آند در جنوب شرقی پرو واقع است. در امتداد مرز آن با شیلی، کویر آتاکاما، خشکترین مکان روی سیاره زمین است. دریای پرو، وطن مقدار فراوان و متنوعی از حیات آبزیان (ماهی) است.

صحرای سچورا در ساحل شمال غربی پرو در امتداد نوار ساحلی اقیانوس آرام واقع شده‌است. رودخانه‌های اصلی پرو شامل اوکایالی، رود مارانیون، رود آمازون، (که از جریان مشترک رودهای مارانیون و اوکایالی به وجود آمده)، پوتومایو، پاستازا، رود ناپو، جوروا، و پوروس است.

پرو یکی از سه کشور آمریکای لاتین دارندهٔ بزرگترین جمعیت سرخ‌پوست است؛

حدود ٪۴۵ از کل مردم پرو را سرخ‌پوستان تشکیل می‌دهند. بیشتر آنها در کوه‌های آند جنوبی وجود دارند، اما بخش عمده‌ای از آنها نیز در ساحل جنوبی و مرکزی هستند که به دلیل مهاجرت های گسترده داخلی برای کار از نواحی دور آند به شهرهای ساحلی به ویژه لیما، طی چهار دهه گذشته به آنجا آمده‌اند.

زنان پرو که صنایع دستی رنگارنگی را تولید می کنند

در حالی که کوه‌های آند «قلب» مردم بومی پرو است، منطقه آمازونیای این کشور تقریباً ٪۶۰ کل محدوده ملی پرو و بندرگاه‌ها و گروه عمده‌ای از دسته‌های بومی را که تنها از طریق تنازع بقا با هم رقابت می‌کنند، تشکیل می‌دهد. اما، این سرزمین های پست گرمسیری بطور پراکنده و نایکنواختی با جمعیت اشغال شده‌است.

دو گروه اصلی بومی و نژادی عبارتند از کوئچواس (متعلق به زیرگروه‌های گوناگون فرهنگی)، به همراه آیمارایی‌ها، که بیشتر در محدوده جنوبی کوه‌های آند یافت می‌شوند.

نسبت فراوانی از جمعیت بومی که در سرزمین های مرتفع آند زندگی می‌کنند هنوز به زبان کوئچوا یا زبان آیمارائی تکلم می‌نمایند، و دارای سنت های فرهنگی پرشوری هستند، که برخی از آنها بخشی از قلمرو اینکا بوده، به شکلی قابل بحث پیشرفته‌ترین تمدن کشاورزی دنیا. در واقع، ده‌ها فرهنگ بومی نیز در سراسر کشور فراتر از کوه‌های آند و در خور آمازون پراکنده شده‌اند.

پرو، جنگل های کاکائو بسیار دارد که همچون لیون فرانسه که پایتخت مزه اروپا محسوب می شود، پرو را می توان پایتخت کاکائو جهان دانست. چرا که حدود بیست طعم مختلف کاکائو در مزارع این کشور وجود دارد. یکی از کمیاب ترین قهوه های جهان را می توان در رشته کوه های آند در جنوب پرو یافت که طعم خاصی دارد و در پرو با قیمت گزافی به فروش می رسد.

جالب است که بدانید در این کشور، سازمان های محلی کشاورزی، با قیمت های منصفانه ای قهوه و کاکائو را از کشاورزان خریداری می کنند تا در مسیر فرآوری بعد قرار دهند.از قرن هجدهم میلادی به این سو، تجارت قهوه وارد کسب و کار پرویی ها شد و یکی از اصلی ترین ساختارهای صادرات این کشور آمریکای جنوبی را به خود اختصاص داد.

پرو، سومین کشور تولید کاکائو در آمریکای لاتین بوده و شمار زیادی از کشاورزان این کشور، روزانه برای چیدن دانه های قهوه که تجارت منصفانه ای برای آنها محسوب می شود، به مزارعی در دامنه کوه های آند می روند. با این حال، تظاهرات بسیاری در سال های اخیر توسط کشاورزان در اعتراض به عدم حمایت کافی از کشاورزان تولید کننده قهوه صورت گرفته است.

اکثر مزارع قهوه در ارتفاع هزار تا دو هزار پایی قرار دارد و به همین خاطر، کسب و کار قهوه در این کشور، کسب و کاری سخت و مشقت آور است. چرا که باید به ارتفاع رفت و کار در ارتفاع نیز، معایب و فواید خاص خود را دارد.

انتخاب دانه های قهوه، چیدن آن ها و بسته بندی و ارسال به پایین ارتفاع کوه ها، از جمله فعالیت هایی است که کشاورزان طبق راهنمایی سازمان های محلی انجام می دهند.این سازمان های کشاورزی، چیزهایی هم درباره کشت و پرورش قهوه در مزرعه و همچنین چگونگی بارور کردن خاک به کشاورزان آماتور یاد می دهد.

کشاورزی ارگانیک و تجارت منصفانه اساس کار این تعاونی ها است. هدف تجارت منصفانه تضمین حقوق کشاورزان است و اینکه آنها درآمد بیشتری داشته باشند، به شرط اینکه محصول ارگانیک تولید و در روند تولید قهوه روش های سازگار با محیط زیست، مثل چیدن انتخابی گیلاس های رسیده قهوه را رعایت کنند.

بهبود کیفیت قهوه هم باعث شده که درهای بازارهای بیشتری به روی محصولات تعاونی گشوده شود. بنجامین برای انتخاب قهوه های تخصصی برای یک شرکت خصوصی صادرات و واردات به تعاونی «اوادیکینا» رفته است.

یپیکا یکی از قدیمی ترین انواع قهوه است که در پرو یافت می شود. این نوع قهوه در همه جا پیدا نمی شود زیرا نسبت به آفت هایی که بر قهوه تاثیر می گذارد، مقاوم نیست. از مزارع قهوه در کنار رودخانه اوروبامبا به کوههای آند می توان اشاره کرد که در نزدیکی شهر کوییابامبا قرار دارد.

کاکائو چونچو، از جمله کاکائو های خاص و محلی است که برداشت آن هم مشکل است و مخاطبان بسیار دارد. مزارع کشاورزانی که این گونه کاکائو را تولید می کنند، بطور متوسط از پنج هزار تا ۵۰ هزار هکتار است. هرهکتار حدود یک هزار کیلوگرم محصول تولید می کند. پرو هشتمین تولید کننده کاکائو درجهان و سومین کشور تولید کننده آن در قاره آمریکا به شمار می رود.

پرو تنها در سال ۲۰۱۱ میلادی، بیش از ۱.۴ میلیارد دلار از صادرات قهوه درآمد کسب کرد که در سال های اخیر روند تصاعدی پیدا کرده است. اکنون شرکت UTZ طی پروژه ای، با بکارگیری پسماندهای آسیاب قهوه، علاوه بر تولید انرژی، تغییرات جوی را کنترل و از منابع آبی حفاظت می کند.

سفر به لیما

همانطور که گفتیم، لیما، پایتخت دیدنی کشور کاکائو آمریکای لاتین است. این شهر، مقصد گردشگری هیجانی در جنوب قاره آمریکا بوده و سالانه میزبان صدها هزار گردشگری از سراسر جهان می شود.

میدان اصلی شهر «پلاسا دِ آرماس» (Plaza de Armas) نام دارد. در هر گوشه این میدان یک بنای تاریخی هست. در یک سوی این میدان تاریخی لیما، کاخ دولت قرار دارد. لویس رپرتو، مدیر انجمن بین المللی موزه های آمریکای لاتین درباره این بنا گفته بود که کاخ دولت، مهمترین ساختمان دولتی در پرو است.

میدان اصلی شهر لیما

آخرین فرماندار پیش از حمله اسپانیایی ها به پرو هم در اینجا زندگی می کرد. به آن خانه دولت می گفتند چون تاسیسات مربوط به انتقال آب در اینجا بود و در پرو در دست داشتن آب، به معنای در دست داشتن قدرت است.»کلیسای جامع، کاخ دولت و قصر آرچ بیشاب از مکان های تاریخی این شهر به حساب می آید .

ساختمان زرد رنگ کلیسای جامع

لیما تنها پایتخت در آمریکای جنوبی است که در حاشیه اقیانوس آرام قرار دارد «پلاسا دِ آرماس» به معنای میدان اسلحه هاست. اسم این میدان به اسپانیایی به معنی میدان ارتش است. علتش این است که طی قرون ۱۷ و ۱۸ دزدان دریایی معمولا به لیما حمله می کردند.

اسلحه ها در کاخ دولت نگهداری می شد. هر زمان که زنگ خطرِ حمله دزدان دریایی به صدا در می آمد، مردم به محل نگهداری اسلحه ها در کاخ می رفتند و از شهر دفاع می کردند.»

خیابان موسوم به«خیرون دِ لایونیون» (Jirón de la Unión) در شرق میدان «پلاسا در آرماس» یکی دیگر از اماکن تاریخی لیماست. این گذرگاه طی سال های متمادی محل ملاقات ثروتمندان شهر بود.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

 

کدخبر: 349726 ویرایش خبر
لینک کپی شد
آیا این خبر مفید بود؟