چطور با همدلی دیگران را جذب کنیم؟

همدلی یکی از مهارت‌های اساسی در ارتباطات بین فردی است، چه در جلسه مشاوره روان‌شناسی و چه در روابط بین فردی روزمره.

به گزارش رکنا ، برای روان‌شناسان، همدلی ، کلیدی مهم برای باز کردن قفل ارتباط با مراجع است؛ به‌طوری‌که در دوره‌های مختلف کارورزی بارها و بارها آموزش داده و بر آن تاکید می‌شود. همچنین همدلی در روابط روزمره هم تا آن‌جا مهم و اساسی است که تا وقتی نتوانید با دیگران همدلی اصیل و درستی داشته باشید، روابط بین فردی کارآمدی نخواهید داشت. چراکه اصولا انسان‌ها دوست دارند با کسی در ارتباط باشند که آن‌ها را درک کند و همدل باشد. در ادامه این مطلب به شما می‌گوییم همدلی چیست و چطور می‌توان با دیگران همدلی کرد.

همدلی دقیقا یعنی چه کاری؟

شاید از خود پرسیده باشید بعضی از افراد چه چیزی در وجودشان دارند که دیگران تمام درددل‌ها یا حتی رازهای مگوی خود را به آن‌ها می‌گویند. احتمالا پاسخ شما در «همدلی» نهفته است. این افراد معمولا گوش شنوا دارند و دیگران را درک می‌کنند. به همین دلیل همه دوست دارند با چنین افرادی در ارتباط باشند و از حال‌شان بگویند.

همدلی به معنای دلسوزی و ترحم نیست بلکه صرفا به معنای درک دیگران و موقعیت و شرایط آن‌هاست. درحقیقت این‌که بتوانید دنیا را از زاویه دید دیگران ببینید، احساسات‌شان را بفهمید و شرایط‌شان را درک کنید. این‌که چطور می‌توانید با دیگران همدلی کنید، در ادامه با شما خواهیم گفت.

اصل اساسی همدلی

با گوش کردن فعال به حرف‌های طرف مقابل‌تان، نصف راه همدلی را رفته‌اید. گوش کردن فعال مهارتی است که نیاز به یاد گرفتن دارد و با تمرین می‌توانید به آن دست پیدا کنید. قبل از هر چیز باید با دقت به حرف‌های او گوش کنید و وقتی صحبت می‌کند فکرتان به تماسی که باید بگیرید یا قرار کاری‌تان نباشد. اگر حواس‌تان پرت می‌شود هربار به خود یادآوری کنید که باید در این‌جا و اکنون باشید، ببینید طرف مقابل‌تان چه می‌گوید.

به علاوه برای گوش کردن فعال باید روبه‌روی طرف مقابل نشسته و با او تماس چشمی داشته باشید. وقتی طرف مقابل صحبت می‌کند اگر در حال انجام کاری باشید، سرتان در گوشی باشد یا دائم این‌طرف و آن طرف را نگاه کنید، هرچند که گوش‌تان به حرف‌های او باشد انگار که هیچ‌توجهی ندارید.

نمی‌خواهیم به او خیره شوید و چشم از او برندارید، بلکه می‌خواهیم تماس چشمی خود را به شکل نرمال با او حفظ کنید. برای داشتن تماس چشمی به فرهنگ خود هم توجه داشته باشید، چراکه در بعضی از فرهنگ‌ها این‌کار بی‌ادبی است. در گوش دادن فعال نیاز است به فرد نشان دهید محتوای صحبت او را متوجه شده‌اید، واکنش‌های عاطفی او را به خودش بازخورد دهید و احساسات او را درک کرده‌اید. برای این‌کار می‌توانید از رفتارهای این چنینی استفاده کنید:

چطور همدلی کنیم

گاهی از محتوای صحبت‌های او سوالی بپرسید یا بخواهید بیشتر توضیح دهد تا متوجه شود واقعا به او گوش می‌کنید. مثلا بپرسید: «بعدش چی شد؟»، «تو چی گفتی؟»، «چرا این اتفاق افتاد؟» و... چنین پرسش‌هایی طرف مقابل‌تان مشتاق می‌کند تا بیشتر صحبت کند.

گاهی احساساتی را که در او تشخیص می‌دهید، به خودش نشان دهید. مثلا بگویید: «حتما خیلی ناراحت شدی؟»، «می‌بینم که از این موضوع عصبانی شده‌ای»، «از چهره‌ات پیداست که چقدر برایت تعجب‌آور بوده» و...

خط قرمز همدلی

قضاوت سریع یکی از جنبه‌های وجودی انسان است و ما این توانایی را از اجداد خود به ارث برده‌ایم تا بتوانیم شرایط خطر را به سرعت تشخیص داده و خود را نجات دهیم. با وجود این لازم است بر قضاوت‌های خود کنترل بیشتری داشته باشید. بدون این‌که بلافاصله بگویید «خوب یا بد است» سعی کنید درک عمیق‌تری از دیدگاه و موقعیت طرف مقابل خود به دست آورید.

سعی کنید دنیا را از نگاه طرف مقابل‌تان ببینید و شرایط او را درک کنید. اگر بتوانید از اشتراکات انسانی اطلاع داشته باشید کمتر دیگران را قضاوت خواهید کرد. هیچ‌وقت بعد از شنیدن صحبت‌های کسی، او را به خاطر اشتباه یا کاستی‌هایش سرزنش نکنید که این‌کار دشمن همدلی است و دیگران را از شما به‌شدت دور می‌کند. شما در مقام قضاوت نیستید، فقط دوستی هستید که درددل‌های دوست خود را گوش می‌کند.

برای این‌که جلوی پیشداوری‌های خود را بگیرید باید تعصبات و فرضیات خود را به چالش بکشید. از خود بپرسید: «چرا فکر می‌کنم همه افراد فقیر، تنبل و بی‌عرضه هستند؟»، «چرا فکر می‌کنم شکل خاصی از لباس پوشیدن به معنای اعتقاداتی خاص است؟»، «چرا فکر می‌کنم همه اهالی یک شهر خاص، فلان ویژگی را دارند؟» و... باور داشته باشید که هرآنچه شما فکر می‌کنید همیشه درست نیست.

ابزاری به نام خود ابرازی

همدلی کردن یک جاده دو طرفه است و فقط گوش کردن پلی بین شما نمی‌سازد. شما هم باید باز و گشوده باشید و کمی از درونیات خود را به اشتراک بگذارید. این به آن معنا نیست که با هرکس ملاقات دارید تمام داستان زندگی خود را پخش کنید. شما می‌توانید انتخاب کنید با چه کسانی باز و گشوده باشید، حداقل با همان افراد درونیات خود را به اشتراک بگذارید.

به جای شنونده صرف بودن، در مکالمه شرکت کنید و اگر تجربه مشابهی داشته‌اید بیان کنید. می‌توانید احساسات خود را به شکل کنترل شده و نه رها، نشان دهید. مثلا لازم نیست تلاش کنید پا به پای طرف مقابل‌تان گریه کنید، کافی است به او بگویید خیلی ناراحتید و این را نشان دهید. یا مثلا بگویید خوشحالید که او حرف‌هایش را با شما در میان گذاشته است. هیجانات و احساسات خود را نشان دهید اما کنترل شده و به‌اندازه، چراکه گاهی کاسه داغ‌تر از آش شدن مانع همدلی است و باورنکردنی.

دستی بر شانه

اگر کسی را که با شما درددل می‌کند، از قبل و به خوبی می‌شناسید، می‌توانید محبت و تماس فیزیکی را هم به همدلی خود بیفزایید. می‌توانید او را در آغوش بگیرید یا دست‌تان را پشت او بگذارید. برای افراد غریبه‌تر که نمی‌دانید از محبت جسمی استقبال می‌کنند یا نه، بهتر است قبل از این‌کار نظرشان را بپرسید که آیا می‌خواهد در آغوش گرفته شود یا نه.

برای کسانی که پیوند عاطفی چندانی بین شما نیست، همین که دست‌تان را به نشانه همدلی روی دست او بگذارید کافی است و نیازی به در آغوش کشیدن نیست. محبت فیزیکی می‌تواند همدلی شما را نشان دهد و حال طرف مقابل را بهتر کند.

احترام، احترام، احترام

برای دیگران هرطور که هستند، احترام قائل باشید، چراکه احترام به طرف مقابل، بخش مهمی از همدلی شما با آن‌هاست. این‌که دیگران برای شما درددل می‌کنند نباید شما را مغرور کند. اگر نگاه بالا به پایین داشته باشید، یا مشکلات دیگران را بی‌اهمیت و بی‌ارزش بدانید، همدلی موثری نخواهید داشت و دیگران را از خود می‌رانید. لازم نیست برای دلداری دادن به دیگران بگویید که مشکل‌شان چندان بزرگ نیست و دیگران یا خود شما مشکلات بزرگ‌تری دارید. سعی کنید گاهی خود را به جای طرف مقابل بگذارید و احساساتش را درک کنید.

سمی به نام تظاهر

در پایان، نکته بسیار مهم این است که هیچ‌گاه به همدلی و درک طرف مقابل تظاهر نکنید. احساسات دروغین از خود بروز ندهید یا احساسات خود را به شکل اغراق شده ابراز نکنید. دیگران به‌راحتی همدلی تصنعی و دروغین را متوجه می‌شوند و آن را از همدلی اصیل تشخیص می‌دهند. این‌کار نه‌تنها به دیگران کمکی نکرده و آن‌ها را به شما نزدیک‌تر نمی‌کند، بلکه به احساسات‌شان ضربه زده و از شما دور می‌شوند.

اگر هنوز به‌اندازه کافی همدلی کردن را نیاموخته‌اید و نمی‌دانید چطور با دیگران همدلی کنید، بیشتر مطالعه و تمرین کنید. اگر کسی را که با شما حرف می‌زند، درک نمی‌کنید، یک عذرخواهی صادقانه و گفتن این‌که: «ببخشید که نمی‌توانم خودم را جای تو بگذارم و درکت کنم»، موثرتر از دروغ و تظاهر به درک کردن است. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.