خطر پنهان در رودخانه ها: تجمع آنتی بیوتیک ها
رکنا: پژوهشی جهانی نشان می‌دهد سالانه هزاران تُن آنتی‌بیوتیک از فاضلاب وارد رودخانه‌ها شده و بحران مقاومت دارویی و تهدیدات زیست‌محیطی را تشدید می‌کند؛ حتی سیستم‌های پیشرفته تصفیه فاضلاب نیز نمی‌توانند این آلودگی‌ها را به طور کامل حذف کنند.
به گزارش رکنا به نقل از سای‌تِک‌دِیلی، پژوهشی تازه که در دانشگاه مک‌گیل انجام شده است، نشان می‌دهد حدود ۸ هزار و ۵۰۰ تُن آنتی‌بیوتیک در سال، معادل یک‌سوم مصرف جهانی، از طریق فاضلاب وارد رودخانه‌ها می‌شود. این موضوع باعث تشدید بحران مقاومت دارویی و تهدید زیست‌محیطی می‌گردد.
در این پژوهش آمده است:
بر اساس نخستین ارزیابی جهانی آلودگی رودخانه‌ها توسط آنتی‌بیوتیک‌های مصرفی انسان، متخصصان هشدار داده‌اند که حتی با وجود عبور از سیستم‌های تصفیه فاضلاب، مقادیر قابل توجهی از این داروها به منابع آبی جهان رخنه می‌کند.
به گفته هلوئیسا ماسدو (Heloisa Ehalt Macedo)، سرپرست این مطالعه: غلظت هر آنتی‌بیوتیک در رودخانه‌ها به تنهایی شاید بسیار پایین باشد، اما تماس مداوم و تجمعی این مواد با محیط زیست می‌تواند خطراتی را برای انسان و زیست‌بوم‌های آبی به همراه داشته باشد.
جزئیات حیاتی پژوهش
محققان در این مطالعه از یک مدل جهانی بهره گرفتند که داده‌های گسترده‌ای از ۹۰۰ نقطه در رودخانه‌های مختلف جهان را شامل می‌شود.
آموکسی‌سیلین، به عنوان پرمصرف‌ترین آنتی‌بیوتیک در سطح جهان، بیش از سایر آنتی‌بیوتیک‌ها باعث آلودگی رودخانه‌ها شده و خطراتی جدی برای سلامت انسان و محیط زیست ایجاد کرده است.
جنوب شرق آسیا به دلیل میزان بالای استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و ضعف در سیستم‌های تصفیه، منطقه‌ای است که بیشترین صدمه را مشاهده کرده است.
پیامی هشداردهنده
موضوع نگران‌کننده این پژوهش آن است که فقط روی آنتی‌بیوتیک‌های مصرفی انسان تمرکز دارد. این ارزیابی سهم آلودگی ناشی از دامداری و صنایع دارویی، که منابع اصلی آنتی‌بیوتیک‌ها هستند، را شامل نمی‌شود.
به عقیده پروفسور برنهارد لِنِر (Bernhard Lehner)، استاد شناخته‌شده آب‌شناسی جهانی: هدف این پژوهش توقف مصرف آنتی‌بیوتیک نیست؛ چرا که این داروها برای درمان بیماری‌ها ضروری هستند. بلکه تاکید بر لزوم توجه به آثار ناخواسته محیط‌زیستی و تقویت مقاومت دارویی است. این مسائل نیازمند طرح‌هایی تازه برای مدیریت و کاهش این اثرات هستند.
راهکارهای پیشنهادی
پروفسور جیم نیسل (Jim Nicell)، یکی دیگر از اعضای این تیم پژوهشی، خواسته است که برنامه‌های نظارتی ویژه‌ای برای پایش آلودگی آنتی‌بیوتیکی در مسیرهای آبی اجرا شود. توجه به مناطقی که مدل‌ها نشان می‌دهند، خطرناک‌ترین مناطق آلودگی هستند، در اولویت قرار دارد.
این پژوهش هشداری جدی برای جامعه جهانی است تا علاوه بر حفاظت از دستاوردهای پزشکی، راه‌حل‌هایی برای توقف تبدیل رودخانه‌ها به منبع آلوده آنتی‌بیوتیک‌ها پیدا کند.
ارسال نظر