با طراح آرامگاه خیام، فردوسی و کمال‌ الملک آشنا شوید

به گزارش رکنا، معمار آرامگاه‌های مشاهیر بزرگ ایران، از جمله خیام ، فردوسی و کمال‌الملک، کسی نیست جز هوشنگ سیحون؛ مردی که داستان‌سرایی با سنگ و خطوط را به کمال رساند. او با ایجاد آثاری منحصربه‌فرد، یادآور فرهنگ و عظمت ایرانی است.

هوشنگ سیحون؛ معمار ایران‌زمین

 هوشنگ سیحون، نه تنها یک معمار، بلکه یک هنرمند و متفکر بود که عمر خود را وقف زنده کردن تاریخ و فرهنگ ایران کرد. او در طراحی‌ها و بناهای خود، ایرانیان را به حافظه جمعی‌شان مرتبط کرد. آرامگاه خیام که انعکاسی از تفکر ریاضی و شعر است، آرامگاه فردوسی که یادآور حماسه‌ها و افتخارات ملی ماست، و آرامگاه کمال‌الملک که روح هنر را جاودانه کرد، همگی از آثار شاخص او هستند.

برجسته‌ترین دیدگاه‌های سیحون در معماری

هوشنگ سیحون معتقد بود که معماری تنها یک رشته دانشگاهی نیست، بلکه ترکیبی از فلسفه، هنر، تاریخ و روانشناسی انسانی است. او می‌گفت: «معماری شعر من است»، و با استفاده از دیوار، آسمان و زمین، شعری جاودان خلق می‌کرد. در آثار او، نگاه فلسفی و شناخت عمیق از طبیعت، انسان و تاریخ بوضوح دیده می‌شود.

ایران؛ ریشه در خاک، نگاه به آینده

سیحون به این باور داشت که هر معماری خوب باید شبیه به یک موسیقی خوب، روح انسان را به لرزه درآورد. از این رو، آرامگاه خیام در نیشابور با تلفیق ریاضیات و شعر، آرامگاه فردوسی با روایت حماسه و داستان، و ساخت بنای ابن‌سینا در همدان همچون فانوسی برای دانش، همه نمادهایی از این روح معمارانه هستند.

هوشنگ سیحون برای دانشجویان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران الهام‌بخش بود و به آن‌ها آموخت چگونه نگاه به گذشته را حفظ کنند بدون آنکه از آینده غافل شوند. هنر او تنها محدود به معماری نبود؛ نقاشی‌هایش همچون اشعار بصری بودند و طرح‌های معماری‌اش ملودی‌هایی از سنگ و نور را پدید می‌آورد.

سخنی از معمار بزرگ

سیحون معتقد بود که معمار باید انسان را بشناسد، زیرا معماری برای انسان ساخته می‌شود و اگر این شناخت نباشد، حتی برای سایه انسان نیز نمی‌توان بنا ساخت.

امروز جایگاه هوشنگ سیحون در قلب تاریخ معماری ایران جاودانه است؛ مردی که از دل خاک معنا آفرید و از سکوت، سخنگو شد.