مبانی فارماکولوژی وابستگی به مواد مخدر و راه های درمان آن

به گزارش رکنا، حالت وابستگی ( اعتیاد ) تحمل اکتسابی است که در نتیجه مصرف مکرر دارو، موجب کاسته شدن تدریجی اثرات آن می شود و بعد از مدتی شخص مقادیر سمی دارو را بدون بروز علائم بالینی تحمل می کند.

ساختمان مورفین دارای پنج حلقـه بـا مشخصات A (آروماتیک)، B (سیکلوهگزان)، C (سیکلوهگزان)، D (پیپریدین) E (تتراهیدروفوران) می باشد. تمام مشتقات مورفین که دارای ساختار حلقوی فـوق مـی باشند، استعداد اعتیاد آور بالایی دارند که متناسب با اثرات ضد دردی آنها است. از هزاران سال قبل تاکنون از ترکیبات اوپیوئیدی برای برطرف کردن دردهای شدید، ایجاد بی حسی، بیهوشی (مانند فنتانیل)، درمانهای جایگزین در درمان معتادان، درمان اسهال (دی فنوکسیلات)، ادم ریوی و سرفه (کدئین) استفاده میشود.

از عوارض اصلی مواد مخدر، سرکوب تنفس و کاهش حساسیت به غلظت دی اکسید کربن خون است که می تواند باعث قطع تنفس و در نتیجه مرگ گردد.

روش های درمان معتادان متفاوت بوده که از آن جمله به درمان با روش طب سوزنی (الکترواکوپنکتر)، خــواب درمانی، کاردرمانی، درمان از طریق پلاسبو، سم زدایی با متادون، بوپرنورفین یا آگونسیتهای گیرنده آلفا، درمان با کمک آنتاگونیست های مواد مخدر و درمان با گیاهان دارویی می توان اشاره کرد.