راز الماس امید/ زندگی خون‌بار کشنده‌ترین الماس نفرین شده دنیا!

به گزارش رکنا، الماس هوپ یا الماس امید به جرات یکی از بدنام‌ترین الماس های تمام دوران است که با افسانه‌هایی پر رمز و راز گره خورده است؛ افسانه‌هایی که الماس امید را به بدنام‌ترین الماس آبی دنیا تبدیل کرده است.

الماس امید که با نام‌هایی جواهر پادشاه یا آبی فرانسوی یا آبی تاورنیه نیز شناخته می‌شود، یک الماس به رنگ آبی عمیق با شکوه است و وزن آن ۴۵.۵۲ قیراط است. این الماس آبی به همان اندازه که زیبا است بد نام است و احتمالا بعد از خواندن داستان این الماس شما به هیچ وجه نمی‌خواهید مالک این الماس نفرین شده باشید.

از زمان کشف الماس امید در هند در سال ۱۶۴۲، این الماس بدنام حداقل دو بار به سرقت رفت و چندین بار دست به دست شد و تقریباً برای هر صاحبی ردی از نفرین بدشگون خود به جا گذاشته است.

۱۶۶۶: ژان باپتیست تاورنیه

نفرین الماس امید با الماس آبی تاورنیه شروع شد، الماسی که ریشه چندین الماس بزرگ از جمله الماس امید بود.  ژان باپتیست تاورنیه، تاجر فرانسوی قرن هفدهمی که تاجر الماس بود می کرد، ظاهرا الماس آبی ۱۱۵.۱۶ قیراطی را از مجسمه هندو سرقت کرد، این الماس ظاهرا یکی از چشم‌هایی یک مجسمه بود. ظاهرا پس از کشف این سرقت کاهن‌های معبد هر کسی که گوهر را در اختیار داشت، نفرین کردند. گفته می شود که تاورنیه بلافاصله پس از سرقت الماس تب کرد و اندکی بعد مرد، هر چند گزارش‌هایی دیگر نشانم می‌دهد تاورنیه ۸۴ سال عمر کرد.

۱۶۶۸:پادشاه لوئیس چهاردهم

پادشاه لوئی چهاردهم الماس را از تاورنیه خرید و در سال ۱۶۷۳ آن را تراش داد تا ۶۹ قیراط شد. سپس این الماس به عنوان "الماس آبی تاج" یا "آبی فرانسوی"  مشهور شد.   لوئی چهاردهم دچار قانقاریا شد و درگذشت.

دهه ۱۶۰۰: نیکلاس فوکه

برخی از مردم بر این باورند که نیکلاس فوکه مرد واقعی در ماسک آهنی بوده است. او برای پادشاه لوئی چهاردهم کار می کرد و گفته می شود که الماس را برای یک مناسبت خاص استفاده کرد. مدت کوتاهی پس از این، او مورد بی‌مهری شاه قرار گرفت و از فرانسه تبعید و سپس به حبس ابد محکوم شد. فوکه ۱۵ سال را در قلعه پیگنرول گذراند.

دهه ۱۷۰۰: لویی شانزدهم و ماری آنتوانت

پس از مرگ پادشاه لوئی چهاردهم، لویی شانزدهم و همسرش، ماری آنتوانت، الماس آبی فرانسوی را به ارث بردند. لویی شانزدهم در دوران آشفته سیاسی فرانسه با گیوتین اعدام شد و همسرش ۹ ماه بعد به همین سرنوشت دچار شد. برخی می گویند مرگ آن‌ها نتیجه نفرین الماس امید بود.

دهه ۱۷۰۰: ماری لوئیز، پرنسس دو لامبال

ماری لوئیز، پرنسس دو لمبال، یکی از اعضای دربار ماری آنتوانت و نزدیکترین معتمد او بود. او  به مدت کوتاهی الماس را در اختیار داشت و بسیار زود در گذشت.

۱۷۹۱: ویلهلم فالز

این الماس در انقلاب فرانسه به سرقت رفت و دوباره تراش خورد. ویلهلم فالز یک جواهرساز هلندی بود که مسئول تراش الماس ۱۱۵ قیراطی به الماس امید آبی ۴۵ قیراطی بود که امروز می بینم. وقتی فالز الماس را برش داد پسرش ضمن کشتن پدر الماس را سرقت کرد، اما خود نیز در نهایت خودکشی کرد.

محل نگهداری الماس برای سال‌ها مشخص نبود. در نهایت این الماس در کاتالوگ یک مجموعه جواهرات متعلق به یک خانواده بانکدار لندنی در سال ۱۸۳۹ دوباره مورد توجه قرار گرفت.

دهه ۱۹۰۰: سیمون ماونچاریدس

سیمون ماونچاریدس یک تاجر یونانی بود که مالک الماس بود و آن را در سال ۱۹۱۰ مجدداً به پیر کارتیه مشهور فروخت. ماونچاریدس با ماشین خود از یک دره سقوط کرد!

۱۹۱۲: اِولین والکش مکلین

اِولین والکش مکلین زنی بود که ثروتش را از به ارث بردن یک معدن به دست آورده بود. او الماس امید را از پیر کارتیه در سال ۱۹۱۲ خرید. داستان هایی وجود دارد که او حتی الماس را به قلاده سگش بست، اما نفرین امید او را هم گرفتار کرد!

سرنوشت بد او با فوت مادرشوهرش آغاز شد و پسرش در سن ۹ سالگی درگذشت.بعد از این شوهرش او را به خاطر زنی دیگر ترک کرد و بعداً در بیمارستان روانی درگذشت. دخترش بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر درگذشت و اِولین در نهایت مجبور شد روزنامه خود، واشنگتن پست را بفروشد. او در حالی درگذشت که بدهی بسیاری داشت. فرزندان باقی مانده اولین الماس را در سال ۱۹۴۹ به یک جواهرساز معروف فروختند.

در سال ۱۹۵۸، جواهر فروش الماس ۴۵.۲ قیراطی را به مؤسسه اسمیتسونین اهدا کرد و آن را از طریق پست ایالات متحده تنها با هزینه پستی ۲.۴۴ دلار و بیمه ۱۵۵ دلار به این موسسه ارسال کرد.

۱۹۵۸: جیمز تاد

در حالی که به نظر می رسید هیچ آسیبی به جواهرساز معروف وارد نشده است، جمیز تاد، پستچی که الماس را به مؤسسه اسمیتسونین تحویل داده بود، ظاهراً اندکی پس از این کار با یک کامیون تصادف کرد، در تصادفی دیگر سرش آسیب دید و در نهایت خانه‌اش در آتش سوخت!

الماس امید امروز کجاست؟

الماس امید که در حال حاضر ۲۵۰ میلیون دلار ارزش گذاری شده است، در مجموعه جواهرات و مواد معدنی ملی در موزه ملی تاریخ طبیعی واشنگتن نگهداری می شود.