آشیانه خالی، اشک‌های پنهان / وقتی بازنشستگی مرد پایان زندگی اش را رقم زد!

به گزارش رکنا، زن ۵۵ ساله ای که مدعی بود زندگی اش در آستانه فروپاشی قرارگرفته است با بیان این ماجرا به کارشناس اجتماعی کلانتری شفای مشهد گفت: همسرم در حالی بعد از ۳۰سال خدمت دیگر سرکار نمی رفت که همه فرزندانم ازدواج کرده بودند و من در خانه  احساس تنهایی می کردم. شوهرم که حالا وقت آزاد زیادی داشت هر روز خودرواش را سوار می شد و به سراغ دوستان قدیمی و جدید خودش می رفت. حالا بازار سفرهای دوستانه و دورهمی های شبانه اش گرم شده بود.

از ورزش صبحگاهی گرفته تا بازی های فکری در پارک و گردش های خارج از شهر، دل مشغول های شوهرم بود اما من به امید لبخندهای عاشقانه اش، به انتظار می نشستم. بیشتر اوقات با بغضی غریب و اشک های سوزانی که برگونه هایم می غلتید به تنهایی سفره ناهار وشام را جمع می کردم. این بی توجهی های همسرم به شدت آزارم می داد او تا قبل از این که بازنشستگی را تجربه کند حتی در کارهای خانه به من کمک می کرد. حواسش به بچه ها بود اما اکنون فقط وقت خود را در بیرون از منزل می گذراند .

فرزندانم نیز مشغول زندگی روزمره خودشان هستند و تنها آخرین روز هفته را گاهی به منزل ما می آیند و من نوه هایم را دوباره به آغوش می کشم! اختلاف نظر بین من و شوهرم آغاز شد به او می گفتم این آشیانه خالی است! دیگر محبتی در آن نمی روید! من به دستان پر از مهرت نیاز دارم! از این تنهایی ها درعذابم! ولی شوهرم توجهی ندارد .

گویی لذت شب نشینی با دوستانش بیشتر از آن است که در کنار همسرش لقمه ای شام به دهان بگذارد! به او می گویم من در این سال های پایان عمر چیزی از تو نمی خواهم فقط اندکی در کنارم باش! به من هم توجه کن! تا لذت روزهای گذشته را تجربه کنیم! ولی فایده ای ندارد. دیگر احساس پوچی می کنم و زندگی ام در آستانه فروپاشی قراردارد ای کاش ... 

با پایان قصه زندگی این زن میان سال کارشناس اجتماعی کلانتری با بیان این که از نظر علمی این نوع رفتارها با عنوان «آشیانه خالی»شناخته می شود و شما به درستی از یک آشیانه خالی سخن می گویید، با بهره گیری از تجربیات سرگرد احسان سبکبار(رئیس کلانتری شفای مشهد) از شوهر این زن دعوت کرد تا در جلسات مشاوره ای کارشناسان دایره مددکاری اجتماعی شرکت کند.