قاضی القضات منکر وجود زندانی سیاسی نشد ، از سکوت مدعیان آزادی تعجب کرد!

احمد زید آبادی فعال سیاسی اصلاح طلب ، در کانال تلگرامی خود مطلبی را با عنوان «چرا فهرست داده نمی‌شود؟» نوشت:

من از صحبت‌های رئیس قوۀ قضائیه چنین برداشت نکردم که وی منکر وجود " زندانی سیاسی " در جمهوری اسلامی است. به عکس، وی حتی از کسانی که منکر این پدیده هستند انتقاد کرد. 

بحث اصلی آقای اژه‌ای گلایه از افراد و جریان‌هایی بخصوص در درون حکومت بود که خواهان آزادی زندانیان سیاسی هستند اما فهرستی از اسامی آن‌ها ارائه نمی‌دهند!

حال چرا آن افراد و جریان‌ها فهرستی از زندانیان سیاسی ارائه نمی‌کنند؟ به نظرم سه دلیل دارد. اول، در جریان ریز اتهامات و عملکرد زندانیان نیستند. دوم، از اغتشاش مفهومی مربوط به تفکیک دقیق و قانونی بین کار سیاسی و اقدام امنیتی رنج می‌برند. سوم، برای دفاع از آزادی برخی از زندانیانی که به دلیل نوع ادبیات و لحن بسیار تند و گزنده‌شان در برابر مقام‌های بلندپایه به زندان افتاده‌اند، جسارت لازم را ندارند.

بارها نوشته‌ام که راه‌حل این مشکل اتکاء به کلام طلایی باروخ اسپینوزا فیلسوف قرن ۱۷ میلادی است. به گفتۀ اسپینوزا: "اگر فقط اعمال، دلیل اتهام‌های جنایی قرار گیرند و گفتار، همیشه آزاد باشد فتنه‌انگیزی هرگونه توجیه خود را از دست خواهد داد و به وسیلۀ یک مرز پا بر جا از مباحثه و مجادله جدا خواهد شد."

به نظرم انجمن دفاع از حقوق زندانیان می‌تواند مرجع معتبری برای تفکیک زندانی سیاسی از غیرسیاسی باشد و فهرست جامع و مانعی در اختیار رئیس دستگاه قضا قرار دهد.