صنعت پوشاک کشور نیازمند واردات مواد اولیه است / فروشندگان با حداقل سود سر می کنند

طی دو سال اخیر، ورود کرونا به کشور از یک سو و تحریم‌ های اقتصادی علیه ایران از سوی دیگر شرایطی را ایجاد کرده است که هر روز کسب‌ و کارها و اصناف بیشتر با مشکلات مالی مواجه می شوند. بازار و صنعت پوشاک نیز یکی از این اصناف است که به نظر می رسد حال و هوای همیشه را ندارد و خرید و فروش در این بازار کاهش یافته است. تامین دیرهنگام یا عدم تامین مواد اولیه برای تولید، ممنوعیت واردات و افزایش قیمت مواد اولیه، کاهش حاشیه سود توسط تولیدکننده و فروشنده و کاهش فروش از مشکلاتی است که هم اکنون بازار پوشاک با آن دست به گریبان است.

به گزارش رکنا اقتصادی، مشکلات بازار پوشاک مربوط تنها مربوط به شب عید نبود و دو سالی است که دیگر رمقی برای تولیدکننده و فروشنده باقی نمانده است. کاهش فروش به دلیل عدم برگزاری مناسبت ها در دوران کرونا و کاهش ارزش پول و در پی آن کاهش قدرت خرید مردم به سبب تورم در دو سال اخیر صنعت پوشاک را با چالش های بسیاری مواجه کرده است که به نظر می رسد نیاز به حمایت و کمک فوری دولت و مسئولین ذی ربط دارد تا بار دیگر این صنعت مهم و اشتغال آفرین کشور بتواند روی پای خود بایستد و در داخل و خارج از کشور در جایگاه واقعی خود قرار گیرد.

در این خصوص گفتگوی رکنا با مجید نامی، رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران را بخوانید:

در تامین مواد اولیه مشکل داریم / نیازمند واردات مواد اولیه هستیم

مجید نامی در ابتدا درخصوص اصلی ترین مشکل صنعت پوشاک کشور گفت: مشکل اصلی بحث افزایش قیمت و تامین مواد اولیه مورد نیاز صنعت پوشاک است. در سال های اخیر تصمیم دولت در راستای صرفه جویی های ارزی و ممنوعیت واردات باعث رشد برندهای داخلی شده است. ولی یکی از مهمترین چالش ها و مشکلاتی که وجود دارد، تامین مواد اولیه است که عمدتا نخ، پارچه و ملزوماتی است که برای تولید پوشاک استفاده می شود.

وی در ادامه افزود: از سوی دیگر مشکلاتی به واسطه تحریم ها وجود دارد. از جمله این که مواد اولیه گران تر از سایر کشورهای دنیا به دست ما می رسد. هرچند قیمت برخی مواد اولیه به صورت جهانی افزایش یافته، اما در برخی برهه ها به دلیل مشکلات تخصیص ارز و افزایش قیمت ارز، قیمت مواد اولیه نیز افزایش یافته است.

نامی ضمن بیان این که سال ها است که ارز 4200 تومانی به مواد اولیه و ماشین آلات و مواد اولیه کارخانجات تولید صنعت نساجی پوشاک کشور تعلق نمی گیرد، گفت: آنچه مشخص است این است که در کشور تامین ارز و مواد اولیه به سهولت انجام نمی شود و باید با دور زدن تحریم ها و مشکلاتی از این دست مواجه شویم که عمدتا باعث افزایش قیمت ها در داخل می شود. وقتی عرضه و تقاضا تناسبی با هم ندارند، قاعدتا افزایش قیمت را بیش از قیمت جهانی آن تجربه می کنیم.

بسیاری از تولیدکنندگان و فروشندگان با حداقل سود سر می کنند

رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران درخصوص کمبود مواد اولیه افزود: مواد اولیه بسیاری از کالاهایی که در صنعت پوشاک کشور تولید می شود، مثل برخی پارچه ها در کشور وجود ندارد و برای تولید و تامین برخی پارچه ها نیازمند واردات هستیم. در بحث الیاف، عمده الیافی که برای صنعت پوشاک استفاده می شود، مانند پنبه و ویسکوز عمدتا وارداتی است. این مسائل باعث می شود که روند مواد اولیه که نیاز کشور است با مشکل مواجه شود.

وی درخصوص مشکلات موجود صنعت پوشاک کشور تصریح کرد: دو سال اخیر با مشکلاتی مواجه بودیم که رفته رفته حادتر می شود. در حال حاضر بسیاری از تولیدکنندگان و برندهای داخلی باتوجه به میزان تورم و افزایش قیمت مواد اولیه، نتوانسته اند قیمت ها را افزایش دهند و با حداقل سود سر می کنند. این در حالی است که هزینه های سرسام آور فروشگاه داری و خرده فروشی مانند اجاره و دستمزد، درصد بالایی از هزینه هایی است که قیمت تمام شده را به خود اختصاص می دهد.

در حالی که واردات کالاهای خارجی ممنوع است، هرچند قاچاق همچنان انجام می شود، اما با این حال قدرتی که فروش باید داشته باشد وجود ندارد، مگر به دلیل مناسبت های خاص و هراج هایی که انجام شده میزان فروش هم افزایش یافته است، اما در حالت عادی بازار کشش و قدرت سابق را ندارد.

هیچ زمانی، هیچ حمایتی از صنعت پوشاک نشد

رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران درخصوص حمایت دولت و مسئولین از صنعت پوشاک در شرایط سخت اقتصادی و کرونا، گفت: هیچ زمانی هیچ حمایتی انجام نشد. هم زمانی که به دلیل کرونا فروشگاه ها تعطیل شد و هم برهه ای که به دلیل مشکلات دیگر، برق کارخانه ها را قطع کردند.

در این مدت دستگاه های دولتی به خصوص بیمه تامین اجتماعی و دارایی طبق روال سابق و بدون هیچ اغماضی پول های خود را درخواست کردند. از سوی دیگر هزینه گاز و برق واحدهای صنعتی به شدت افزایش یافته است. در این دوران نه تنها کمکی انجام نشده است بلکه توقعات دستگاه های دولتی و خدماتی بیشتر هم شده است.

میزان فروش کم شده است / فعالان صنعت پوشاک تمایلی به توسعه کار خود ندارند

نامی درخصوص میزان کاهش فروش در بازار پوشاک گفت: به طور کلی باید حجم بازار را در نظر بگیریم. زمانی با حضور برندهای خارجی و عدم ممنوعیت واردات، مقدار مصرف مردم مشخص بود، اما در حال حاضر باتوجه به این که واردات انجام نمی شود و بیشتر تولیدکنندگان داخلی هستند، باز هم میزان فروش تولیدکننده داخلی کمتر می شود.

وی درخصوص کاهش قدرت خرید مردم در حوزه پوشاک گفت: بودجه ای که خانوارها برای پوشاک درنظر می گیرند کوچکتر و کوچکتر می شود. قدرت خرید مردم پایین آمده است. صنعت پوشاک به عنوان تولیدکننده یکی از اصلی ترین مایحتاج زندگی مردم در سبد هزینه ای خانوار جایگاه ویژه ای دارد. از طرفی صنعت پوشاک یکی از اشتغالزاترین صنایع در کشور است که با کمترین هزینه می توان آن را ایجاد کرد.

تولید پوشاک در این چند سال اخیر به دلیل ممنوعیت واردات گسترش بیشتری داشته و بازار بزرگی است که باید تامین شود، اما مشکلات و مسائل زیادی دارد. به غیر از شرکت های تولیدی بزرگ دولتی و خصولتی که از رانت های مالی استفاده می کنند، باقی صنایع تولیدی صد در صد خصوصی، مثل پوشاک که در کشور فعالیت می کنند، با مشکلات ساختاری و اقتصادی زیادی مواجه هستند.

از طرفی مزیت های نسبی از قبل داشته ایم که الان هم وجود دارد که می توانیم از آن ها استفاده کنیم تا این صنعت را گسترش دهیم. این صنعت نیاز به توجه و حمایت بیشتری در بخش های مختلف از جمله تامین اجتماعی، مالیات، قوانین موجود و هزینه های انرژی دارد. اگر قرار است از تولید حمایت شود به صورت عملی فکری شود، اگر نه حرف ها در حد شعار می ماند.

رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران در آخر گفت: کارخانه های کوچک از نظر سرمایه گذاری در صنعت پوشاک ایران که توانسته است برای 100 نفر اشتغال ایجاد کند، با همان مشکلاتی مواجه است که یک کارخانه بزرگ پتروشیمی با 100 نفر پرسنل مواجه است. اما چرا به آن کارخانه پتروشیمی توجه می شود و اینکه آیا قوانین بیمه تامین اجتماعی برای هر دو یکسان است؟ برای همین است که بسیاری از شرکت های تولیدکننده پوشاک تمایلی برای توسعه کار خود ندارند و به دلیل بحث بیمه تامین اجتماعی و قوانین کار ترجیح می دهند کوچک بمانند.