کهرم: برداشت از آب های فسیلی آخرین راه مواجهه با خشکسالی در ایران / گرانی بیشتر و انواع بیماری ها در راه است

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، آب فسیلی، آب ژرف یا آب دیرینه به پهنه‌ای قدیمی از آب گفته می‌شود که برای هزاران سال در فضایی دست‌نخورده که معمولاً یک سفره آب زیرزمینی است جای گرفته است قرار دارد. اسماعیل کهرم بوم شناس و فعال محیط زیست تنها راه باقی مانده برای نجات از خشکسالی بهره گیری از آب های فسیلی است.

اسماعیل کهرم فعال زیست محیطی در باره عدم تحقق پیش‌بینی‌های مؤسسات مطالعاتی هواشناسی به خبرنگار اجتماعی رکنا گفت: برخلاف آنچه در گذشته بوده، امکان دارد ما یک فصل خشک داشته باشیم و بعد آن یک فصل پربارش را تجربه کنیم. بر اساس مطالعات صورت گرفته جوی که توسط مؤسسات معتبر پیش‌بینی می‌شد، جبهه هوای ایران تبدیل به شرایطی که آب و هوای کشورها‌ی اروپایی دارد تبدیل شده است در حالی که بعد از گرم شدن زمستان امسال به نظر می‌رسید به سمت آب و هوای جنوب شرقی آسیا که پرباران و گرم است تبدیل شود مانند مالزی و اندونزی.

کهرم در ادامه با بیان اینکه هر تغییری در آب و هوا موجب بروز بیماری‌ها می‌شود  تاکید داشت : سهم ما از سفره آب زیر زمینی کمتر، خشکسالی بیشتر و رفتن به سوی قحط سالی است. آب کمتر و بیماری‌های بیشتر، تولید غذای کمتر، تورم و گرانی و قحطی را در پی دارد.

منابع آب فسیلی تنها راه حل باقی مانده است

وی با ارائه راهکاری به رکنا گفت: صرفه‌جویی آب توسط شهروندان و تغییر در سیاست‌های دولت‌ها لازم است.تعارف نداریم در این منطقه با قحطی و خشکسالی مواجهیم باید آب کمتر مصرف کنیم و الگوی کشت را تغییر دهیم و در نهایت از منابع «  آب فسیلی » برداشت کنیم.

از آب فسیلی باید رژیمی استفاده کنیم

این استاد دانشگاه با اشاره به پر هزینه بودن برداشت آب از سفره‌های زیر زمینی افزود: باید آب را از هزاران کیلومتر زیر زمین بیرون بکشیم هر چند پر هزینه است اما چاره دیگری نداریم. باید از این آب با صرفه‌جویی بیشتری استفاده کنیم و همین طور بدون برنامه در کشاورزی مصرف نشود. آب را باید درمواقع ضروری استفاده کنیم و به صورت رژیمی از آن استفاده کنیم و در موارد با اولویت بالا از آن بهره گرفت. در آن موقعیت نیستیم که در موارد تزئینی از آب استفاده کنیم.

دیگر آن دوره که آب را در زمین کشاورزی رهاسازی می‌کردیم گذشته است

این فعال زیست محیطی معتقد است: در اروپا کشاورزی را به طور صرفه جویانه مورد استفاده قرار می دهند و برایشان مهم است که چگونه آب را به بوته برسانند که از هدر رفت آن جلوگیری کنند. دیگر آن دوره که آب را در زمین کشاورزی رهاسازی می‌کردیم گذشته است.ما آب را از هزار متری خارج می‌کنیم و اینقدر پر هزینه می‌شود که فقط باید در راستای توسعه کشاورزی پایدار مصرف شود. هر لیتر آب محاسبه می شود که چقدر هزینه برده و بر مبتای آن قیمت‌گذاری کالا انجام خواهد شد و گران شدن‌های زیادی را پیش روخواهیم داشت. دیگر نباید صیفی جات کاشت و صادر کرد وگرنه سیستم آب یاری کشاورزی اقتصادی نمی‌شود.