صدای فراموش‌شده کارمندان دولت/ وقتی کارکنان جهاد کشاورزی، بهزیستی، آموزش و پرورش زیر خط فقر زندگی می‌کنند/ تبعیض حقوق بین وزارتخانه ها!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در میانه‌  تورمی که بنا بر برآوردها تا 50درصد رسیده، هزاران کارمند دولت در وزارتخانه‌هایی چون جهاد کشاورزی، بهزیستی و آموزش و پرورش از «زندگی زیر خط فقر» سخن می‌گویند. این بار، جرقه‌ اعتراض از وزارت جهاد کشاورزی زده شد؛ همان وزارتخانه‌ای که مسئول تأمین امنیت غذایی کشور است، اما کارکنانش خود از تأمین نان شب درمانده‌اند.

خبرگزاری «رکنا» چند روز پیش گزارشی منتشر کرد که موجی از واکنش‌ها را برانگیخت. کارمندان وزارت جهاد در پیام‌های متعددی نوشتند که حقوق پایه‌شان میان ۱۳ تا ۱۵ میلیون تومان است؛ (لینک گزارش) رقمی که حتی با اضافه‌کاری و مزایا، از عهده‌ی اجاره خانه و هزینه‌های روزمره برنمی‌آید. یکی از کارکنان نوشته است:

«ما تأمین‌کنندگان امنیت غذایی کشوریم اما خودمان گرسنه‌ایم. کارمندان جهاد کشاورزی زیر بار تورم استخوان خرد کرده‌اند. این حقوق فقط برای زنده ماندن است نه زندگی کردن.»

در میان ده‌ها پیام مشابه، از کارمندانی با ۲۹ سال سابقه تا فارغ‌التحصیلان دکتری دیده می‌شود که حقوقشان به‌زحمت به ۲۰ میلیون تومان می‌رسد. «مینا م.» که خود را کارمند رسمی جهاد معرفی کرده، نوشته است:

«با مدرک دکترا و ۱۰ سال سابقه، ۱۴ میلیون حقوق می‌گیرم. حقوقم از آبدارچی بیمارستان کمتر است.»

جهاد کشاورزی در پیام‌های مردمی به‌عنوان «مظلوم‌ترین وزارتخانه کشور» توصیف شده است. بسیاری از کارمندان آن در روستاها، مناطق کوهستانی و مراکز خدمات دورافتاده فعالیت دارند؛ جایی که حتی اینترنت، خودرو و امکانات اداری به هزینه‌ی شخصی تأمین می‌شود.

یکی از آن‌ها نوشته است:

«ما در مراکز جهاد کشاورزی روستاهای دورافتاده با ماشین شخصی سر کار می‌رویم. خودرو، تلفن و اینترنت از جیب خودمان است. با ۱۵ میلیون تومان چطور دوام بیاوریم؟»

در این میان، مطالبه‌ی اصلی آن‌ها اجرای مصوبه‌ی «فوق‌العاده امنیت غذایی» است؛ مزایایی که مدت‌هاست وعده داده شده اما هرگز پرداخت نشده است. به گفته‌ی یکی از بازنشستگان:

«از بس وعده شنیدیم، دیگر امیدی نداریم. فوق‌العاده امنیت غذایی اگر اجرا نشود، این وزارتخانه از درون فرو می‌پاشد.»

پیوستن صداهای دیگر؛ از معلمان تا کارمندان بهزیستی

اما موج گلایه فقط در وزارت جهاد کشاورزی نماند. به فاصله‌ی چند ساعت، کامنت‌هایی از کارمندان وزارت بهداشت، صمت، بهزیستی و آموزش‌وپرورش زیر همان گزارش منتشر شد. لحن همه یکسان بود: "حقوقمان کفاف زندگی حداقلی را هم نمی دهد."

یک معلم نوشته بود:«با ۱۵ سال سابقه و مدرک کارشناسی ارشد هنوز زیر ۱۵ میلیون حقوق دارم. چرا ما باید همیشه پایین‌ترین دریافتی را داشته باشیم؟»

کارمند دیگری از بهزیستی نوشته است:«حقوق ما در بهزیستی هم فاجعه است.  ۱۳ میلیون می‌گیریم. در حالی که حجم کار و فشار روانی‌مان از بسیاری از وزارتخانه‌ها بیشتر است.»

در همین حال، گروهی از بازنشستگان وزارتخانه‌های مختلف نیز از «جا ماندن از همسان‌سازی» گفتند. یکی از پیام‌ها با لحنی تلخ نوشته بود:

«چون حقوق شاغلان جهاد پایین است، بازنشسته‌هایش هم شامل همسان‌سازی نشدند. زیر تورم له شدیم.»

بسیاری از کارمندان خطاب به دولت نوشته است:«بی‌عدالتی در حقوق‌ها در سیستم دولتی بیداد می‌کند برقراری عدالت رکن جامعه است.»

تبعیض بین وزارتخانه‌ها در پرداخت حقوق، امروز به یکی از مهم‌ترین شکاف‌های درون ساختار اداری کشور تبدیل شده است.کارمندان وزارت نفت، نیرو، دارایی یا بانک‌ها گاه تا سه یا چهار برابر وزارتخانه‌هایی چون جهاد کشاورزی، آموزش‌وپرورش یا بهزیستی حقوق می‌گیرند. یکی از کارمندان جهاد در پیامش نوشت:«کاش جای ما را با کارمند شرکت نفت عوض می‌کردند تا بفهمند زندگی با ۱۵ میلیون در این کشور یعنی چه!»

در میان پیام‌ها، صدای خستگی و انصراف هم شنیده می‌شود. کارمندی نوشته است: «توصیه می‌کنم هیچ‌کس نیاید تو جهاد برای کارمندی، آخر عاقبت ندارد.»

از آموزش‌وپرورش نیز پیام مشابهی آمده: «ما معلمان با مدرک فوق‌لیسانس و ۲۰ سال سابقه هنوز اجاره‌نشینیم. دریافتی ما از حقوق پایه کارگر در بخش خصوصی کمتر است.»

آن‌چه در این پیام‌ها موج می‌زند، نه فقط نارضایتی از حقوق، بلکه فرسودگی عمیق است. در شرایطی که تورم واقعی به گفته‌ی کارشناسان بالای 50 درصد است و نرخ اجاره‌خانه در تهران از مرز تحمل طبقات متوسط گذشته، حقوق کارمندان در بسیاری از دستگاه‌ها هنوز زیر ۲۰ میلیون تومان است. بر اساس داده‌های بانک مرکزی، این رقم حتی کمتر از خط فقر رسمی در کلان‌شهرهاست.